Madly (IN LOVE SERIES #1)

Kabanata 6

Arceli Angeles: Please be aware that this story is under major editing. This was written a few years ago. It was written poorly. Maraming error na kailangang ayusin.

Again, this story was written poorly. Pwede niyo pong i-drop kung hindi niyo po bet hehehe.

Thank you!

***

In Love Series 1: Madly

Kabanata 6

Isang halakhak ang kumawala kay Mr. Sketch na sinundan ni Mr. Nervaez hanggang sa lahat sila ay tumatawa na. Pati itong si Guhit ay tumatawa na rin. Nakakuha iyon ng irap sa akin.

At ano bang nakakatawa sa sinabi ko? Napalabi ako.

"Stop laughing!" I glared at Isagani. Patuloy pa rin sila sa pagtawa.

"Stop being so adorable first," he laughed and gave me a peck again.

Nasasanay na talaga siya sa paghalik-halik niya. Nasasanay na rin ako. At baka kapag tuluyan na nga akong masanay, hanap-hanapin ko na.

"What kind of blood is that?" his father laughed. Ano ba talagang nakakatawa sa sinabi ko? "Dollars and euro? Where did you get that, young lady?"

I grimaced.

"You and your smart mouth," Sir Ezekiel shook his head. Lalo akong napasimagot.

The night ended with them, teasing me about what I said. Hindi sila makaget-over doon sa sinabi ko kaya hanggang matapos ang hapunan ay iyon ang usapan.

I woke up the next morning with a headache. Nag-aral pa kasi ako bago magpahinga at tumawag pa si Guhit kaya late na akong nakatulog. I prepared the breakfast and left a note for Miss Denisse saying I went to the university early. May meeting kami about the Intergames next week kaya kailangang maaga ako.

Paglabas ko sa gate ng Villa ay sumalubong sa aking paningin si Guhit na naghihintay. Leaning on his luxury car, Isagani Alexis looked like a freaking model. White polo shirt and maong pants with wayfarer, he looked dashing. Makalaglag panga talaga.

Why so gwapo naman, My Guhit?

Hindi ko tuloy napigilan ang mabilis na tibok ng aking puso. Para akong tumakbo ng milya-milya sa pagtitig pa lamang sa gwapong si Isagani.

"Saan ang photoshoot, Sketch?" I joked trying to hide the fast beating of my heart. Pero sa halip na kumalma lalo pang nagwala noong tumawa siya nang mahina.

"Are you okay? You're red," he asked and then smirked. The headache is somewhat, a blessing in disguise. May dahilan ako kung bakit ako namumula!

Nungkang aaminin ko sa kaniya na namumula ako dahil masyado siyang gwapo ngayong umaga.

"I'm okay. It's just headache. Nothing serious."

"You sure?" he asked again.

I rose my kilay and rolled my eyes. He's now worried. Akala mo naman talaga ay nakamamatay ang sakit ng ulo ko.

"Stop overreacting, Guhit. Malayo sa bituka." Sinundan ko iyon ng mahinang pagtawa.

Sumakay na ako sa sasakyan niya para matigil na ang usapan. I saw him sighed before entering the driver's seat. He looked at me intently before he roared the engine to life. Tahimik ako habang nagdadrive siya.

We arrived at the University fifteen minutes after. Maaga pa para sa klase naming dalawa pero dahil may meeting ang lahat ng kasali sa Intergames next week, narito na kami.

"You go first, Charity. May bibilhin lang ako," he said. I nodded. Hindi na ako nagtanong kung ano pa ang bibilhan niya dahil hindi rin naman niya iyon sasabihin.