Elmicia’s POV
Nasa kalagitnaan pa ako ng pagsinghot ng hangin nang biglang…
“Done enjoying my scent?” aba, at nag-smirk pa habang nakatungo sa akin.
Grrrrrrrrrrrrr! Sanay akong niyuyuko ng mga tao kasi nga maliit ako and matatangkad talaga yung mga kaibigan at kapamilya ko. Alam kong maliit ako pero bakit ganon? Kapag tinitingnan ako ng Kapreng to, feeling ko minamaliit niya ko lalo. Alam mo yung feeling na yun? Titingnan ka lang pero naiinis ka na?
Tiningnan ko lang siya ng masama.
“Yeah. I’m done sniffing your ODOR. Sinasabi ko na nga ba! Ikaw nga yung naaamoy kong di kanais-nais dito. Naligo ka ba?” echos ko lang yan, syempre. Mahirap nang mabuko niya ako na inaamoy ko siya [kahit huling-huli na] nakakahiya yun. Mamaya magmayabang na naman tong walking WINDMILL. [Wow! Bagong tawag ah!] Well, kinulang man ako sa height, di naman ako kinapos sa utak noh. Isa na siyang walking windmill ngayon dahil ANG HANGIN-HANGIN NIYA!
“Oh really? I thought you like my scent. You even close your eyes just to smell me better, right?” >//////< kainis! Napansin niya yun? Waahh! Nahihiya na ako! pero di ako susuko.
“You thought, you thought, UTOT mo! Mag-tagalog ka ngang bwisit ka! Nasa Pilipinas ka noh! Bwisit na kapreng to!”
“Whatever you say, CHIBI.” Sabay talikod sa akin at punta sa upuan niya.
Nag-uusok na talaga yung ilong at tenga ko sa bwisit na lamang lupa na yun! Bakit ba hindi na lang siya bumalik sa punong kahoy na pinagtitirahan ng mga kapreng gaya niya?!
[a/n: maikli lang po talaga to kasi pine-pressure ako ng aking ever beloved 'friend' si 'DOLLIE']
BINABASA MO ANG
One More Clumsiness and I'll Fall (ON HOLD)
Humor"Height doesn't matter." Yan ang motto ni Levi. Isang clumsy college student with a cute face and height. Mabait sa mabait. Uto-uto na nga minsan eh. Pero pagdating sa nag-iisang KAPRE sa buhay niya, naku lumalabas ang pagiging 'snapping turtle'...
