NBSB meets NGSB

Chapter 12

I stayed in the hospital for a week. A WEEK!

Rason? Para magkaroon ako ng absolute rest. Haist!

Nagkamalay na si DJ kahapon. Thank God! I don't know what to do pag may masamang mangyari sa kanya. Di ko mapapatawad ang sarili ko.

Binibisita ako ng mga crew or tigaphotography unit. Paminsan naman ang mga highschool classmates ko. Nabalitaan kase nila ang nangyare thru Leslie.

Naheadline din ang 'malaknight in shining armor' na pagsagip sakin ni DJ. Blind item nga lang ako. Tsss..

Justin's POV

I stayed in coma for I don't know when. They said it's more than a week. But I don't care as long as I'm now okay. My mom was pretty upset of me jumping in to save Kim at the expense of my own safety.

Like I said, wala akong pakialam.

That fateful night, I was at my peak.

The last day of the film. And its gonna be a looong and stressful day.

I tried to be patient with everyone even if I felt like hitting bricks at their faces. Ghad they're so slow! Gusto ko ng matulog!

The scenes made my migraine worse. The clashing of the swords, their shrieking, and when someone does it wrong, we have to do the take all over again.

Sometimes, I hate this job.

"CUT!" Sigaw ko. And everyone cheered loudly. Done! We're finally done!

Sleep, here I come. I thought as I was nearing my tent.

Hinila ako ni Tanya, "Direk, di ka ba sasalo samin?"

"Di na. I'm exhausted. Pakisabi na din sa iba na wag 'ko distorbohin. DND."

"Aw. Oks! Pahinga kayo direk!"

Pumasok na ko sa tent at humilata sa foldable bed.

Nasa dreamland na ako nung mabulabog ako ng mga nagsisigawan, hindi lang basta hiyawan, sigaw na parang natatakot na boses.

Tumayo ako kahit alinsunod sa utos ng katawan ko para sumilip at patahimikin sila. Rinig kong sumigaw si Tanya.

"Diba sabi ko DND? Di nga ako kaka-" Di na natapos ang sasaihin ko ng sumigaw ulit si Tanya.

"Si Kim andun sa taas! Baka mahulog!"

Awtomatiko akong napatakbo sa may batuhan. Kim looks like she's struggling with herself. And if she isn't careful, mahuhulog siya ng wala sa oras.

I shouted from below, "Kim! Be careful! Palapit na dyan ang crew. Don't move to the edge!"

Pero mukhang di niya ako naririnig. Mukhang di niya rin naririnig ang sigaw ng iba pa.

Then there goes the thunder which startled Kim and led her falling.

My body worked on reflex.

Sinalo ko si Kim at gumulong-gulong kame sa damuhan and the next thing I know, I woke up in a coma.

--

Kim's POV

Nanggagalaiti si madam ng nakita ako. Huminahon lang nung pinaalala ko sa kanya na bawal akong mastress.

Akala niya! Siya naman may gusto nito a! Pwede ko silang indyanin kung gusto ko -___-

Malapit na pala ang MFS.

(Mademoiselle Fashion Show)

Kaya praning na praning na si madam. Tas eto pa ang isang modelo niya nahulog lang sa bangin last week -____-

Pumayat pa ako ng walang kahirap2. Nakakawalang gana naman kasi sa ospital. Nakahiga ka lang buong araw.

Andito ako ngayon sa bahay kasama si Cha. Sana nga lang tumahimik na siya. Daig niya pa ang nanay ko sa pag-aalaga tsaka panenermon.

Wait.

.

.

.

That didn't sound right.

Daig niya pa ang nanay sa pag-aalaga at panenermon.

Still not right.

I never experienced the care of a mother so I can't say it like I felt it.

"Huy! Okay ka lang Kim? Tatawag na ako ng ambulansya?" Natatarantang tanong ni Cha.

I snapped out of my thoughts.

"Untugin ko kaya ulo mo sa pader! Okay na nga ako. Buong araw ka ng ganyan e."

"Worried lang naman sayo my friend."

I sighed.

"I said I'm okay. Gusto mong umuwi na?"

"Woah. The room temperature's abrupt change. Biglang naging.." tumigil siya ng tinitigan ko siya, "Right. Uuwi na ako, di ba?"

Matapos umalis ni Cha, with all the pabilins, I just sat down the steps of my front porch and cried all my frustrations out. I'm not complete. I have been satisfied with my life because I gave up on them. I was once so helpless, I dunno how I am so guarded with principles when no one's even there to hone me. I made me myself. Yet, I am satisfied with myself and my life. But am I fully happy?

》》》

Yey! Yes!

UD at last.

Ehem ehem. Thank you thank you talaga sa lahat ng suporta niyo sa story ko *hablots tissue. Di ko akalain aabot tayo ng 1k reads! Omo 1k reads! Shucks! I'm hyperventilating. Sinuportohan niyo pa din ako kahit di na ako nakakaUD ng madalas. Love you guys from the bottom of my heart!

Merry Christmas!! ♡♡♡

Cheers to 2014 <3

Dedicated to iAm_Me06! Haha! Isa ka sa mga first supporters ng story ko! Thank you :)) Merry Christmas in advance :)