Το νησί φάντασμα

Κεφάλαιο 8

Το πρωί ο Τζεϊσον ξύπνησε τελευταίος. Η Αννίτα δεν ήταν δίπλα του πλέον και ο Ρικ και η Τζούλια δεν φαινόταν να είναι εδώ. Σηκώθηκε και πήγε προς την Αννίτα που βρισκόταν λίγο πιο δίπλα και έτρωγε μια μπανάνα.
" Καλημέρα" της είπε
" Καλημέρα"
" Που είναι οι άλλοι;"
" Έχουν πάει στην λίμνη για μερικές προμήθειες"
" Σου είπαν πόση ώρα θα κάνουν;"
" Όχι πολύ, λογικά σε λιγο επιστρέφουν"
" Ωραία γιατί έχω σχέδια για σήμερα"
" Τι θα κάνουμε;"
" Σκέφτομαι να ανέβουμε στο ηφαίστειο για να έχουμε μια καλή θέα του νησιού. Έτσι θα ξέρουμε που πρέπει να ψάξουμε για φαγητό και νερό και ίσως βρούμε κάποιου είδους ένδειξη ότι κάποιος ζει εδώ. "
" Ωραία να έρθω και εγώ; Νιώθω καλύτερα. "
" Όχι ακόμα. Έχεις χάσει πολύ αίμα από εχτές και δεν πρέπει να κουραστείς. Μπορείς πολύ εύκολα εξάλλου να μολύνεις την πληγή. "
" Μα δεν μπορώ να κάθομαι εδώ απλά"
" Πρέπει να ξεκουραστείς μέχρι να γίνεις καλύτερα. Ας ελπίζουμε ότι θα μας έχουν σώσει μέχρι τότε. "
" Α να και οι άλλοι, έρχονται "
Ο Ρικ και η Τζούλια περπατούσαν μέσα από τα δέντρα και κουβαλούσαν έναν κουβά φτιαγμένο από φύλλα γεμάτο με νερό.
" Καλημέρα Τζεϊσον" του είπε η Τζούλια.
" Καλημέρα. Καταφέρατε να φτιάξετε κούβα χωρίς να στάζει; "
" Στάζει. Αλλά λίγο. Μπορεί να αντέξει για να έχει μέχρι το βράδυ υποθέτω."
" Έχω σκεφτεί κάποιες ιδέες για να κάνουμε σήμερα." είπε ο Τζεϊσον.
" Ακούμε" είπε ο Ρικ αφήνοντας τον κούβα με προσοχή στο έδαφος.
" Λέω να ανέβουμε στην κορυφή του ηφαίστειου και να χαρτογραφήσουμε το νησί. "
" Μα πως θα σχεδιάσουμε χάρτη; " είπε η Τζούλια.
" Δεν θα τον σχεδιάσουμε, δεν χρειάζεται. Πρέπει να το απόμνημονεύουμε απλώς. Έτσι να ξέρουμε περίπου που βρισκόμαστε και να μπορούμε να προσανατολιστούμε καλύτερα. "
" Καλή ιδέα μου φαίνεται. " είπε ο Ρικ.
" Εξάλλου μπορούμε να δούμε εάν μένει κάνεις στο νησί. " συμπλήρωσε ο Τζεϊσον.
" Λίγο δύσκολο αλλά οκ " είπε η Αννίτα.
" Οκ άρα θα ανέβω εγώ και ο Ρικ και η Τζούλια με την Αννίτα θα κάτσουν εδώ. "
" Γιατί να μην έρθω και εγώ;" Ρώτησε η Τζούλια.
" Δεν μπορούμε να αφήσουμε την Αννίτα μόνη της "
" Θα είμαι εντάξει. Μην ανησυχείτε."
" Το ξέρω ότι θα είσαι μια χαρά μόνη σου μόνο που δεν είμαστε σίγουρη αν θα είσαι μόνη σου τελικά, αν κατάλαβες τι εννοώ. Μπορεί να ξαναέρθει αυτό το πράγμα. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι μόνη σου άμα έρθει. "
" Οκ Τζεϊσον με έπεισες θα κάτσω. Όμως στον επόμενο γύρο θα πάω εγώ."
" Οκ. Ρικ ελα πάμε. "
" Πάμε " συμφώνησε.
Άρχισαν να ανεβαίνουν το ηφαίστειο. Στην αρχή ήταν απλά μια ανηφόρα μέσα στην πυκνή βλάστηση, όμως καθώς ανέβαιναν η κλήση γινόταν πιο απότομη και η βλάστηση εξασθενουσε. Τώρα υπήρχαν πλέον μόνο απότομες κλήσεις με κορώνες και βρύα που έκαναν την ανάβαση ακόμα πιο δύσκολη λόγο της προσοχής που έπρεπε να δώσουν για να μην γλιστρησουν. Μετά από αρκετή ώρα η κλήση έγινε τόσο απότομη που έπρεπε να σκαρφαλώσουν. Ο Τζεϊσον δεν είχε υψοφοβια όμως σε αυτό το ύψος κάθε φορά που κοίταζε κάτω το στομάχι του ανακατεύοταν. Ο Ρικ από ότι φαίνεται έχει μεγαλύτερο θέμα αφού κολλάει σαν σαυρα πάνω στους βράχους και προσπαθεί να μην κοιτάει κάτω.
" Ρικ είσαι οκ;" φώναξε ο Τζεϊσον που είχε ένα προβάδισμα και βρισκόταν πιο ψηλά.
" Δεν νομίζω" είπε ο Ρικ ανήσυχα.
" Προσπάθησε να μην κοιτάς κάτω. Δεν έχουμε πολύ ακόμα."
" Εύκολο να το λες. Όμως δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρω μέχρι την κορυφή."
" Το έχεις, φτάσαμε σχεδόν. Πρέπει να δούμε και οι δύο το νησί από ψηλά για να έχουμε μια πιο ακριβή αίσθηση του χώρου. Ακόλουθα την δικιά μου πορεία για να είσαι σίγουρος. Μην σκαρφαλώσεις σε αυτήν την πέτρα. Δεν είναι καλά στηριγμένη, πήγαινε από δεξιά." του φώναξε.
Ο Ρικ προσπάθησε να ανέβει την πέτρα στα δεξιά του και παραλίγο να γλίστρησει. Είχε ιδρώσει και ήταν χλωμός, φαινόταν πως δεν ένιωθε και πολύ καλά. Όμως τελικά κατάφερε και έφτασε τον Τζεϊσον και μετά από πέντε λεπτά έφτασαν στην κορυφή.
" Είναι απίστευτη η θέα" είπε ο Τζεϊσον.
" Όντως είναι. Είναι σχεδόν τέλεια συμμετρικό. Είναι ένας τέλειος κύκλος όπου το κέντρο του είναι το ηφαίστειο."
Ο Ρικ έκανε μια κίνηση να κοιτάξει στο εσωτερικό του ηφαιστείου όμως χωρίς αποτέλεσμα αφού άρχισε να ζαλίζεται πάλι.
Έκατσαν λίγη ώρα να περίεργαστουν το νησί.
" Κοίτα εκεί πέρα είναι η λίμνη και ο καταρράκτης. " έδειξε ο Τζεϊσον με το χέρι του.
" Αυτό εκεί τι είναι;" ρώτησε ο Ρικ δείχνοντας κάτι στην άλλη πλευρά του νησιού ανάμεσα στα δέντρα.
" Δεν μπορώ να δω καθαρά, εσύ τι βλέπεις"
" Έχω έχω λίγη μυωπία και δεν βλέπω καλά. "
" Νομίζω πως είναι κάποιου είδους καλύβα"
" Λες να μένει κάνεις εδώ; Αυτά είναι τέλεια νέα."
" Μέχρι να πάμε εκεί μην χαίρεσαι τόσο. Πρέπει να αποστηθίσουμε την διαδρομή. Εγώ προτείνω να κινηθούμε γύρω από την βάση του ηφαιστείου και να πάμε όλο ευθεία. Άμα δεν συναντήσουμε την καλύβα θα καταλήξουμε στην ακτή και από εκεί θα μπορούμε να προσανατολιστουμε με εκείνους εκεί τους βράχους. Τους βλέπεις; "
" Αυτούς εκεί; Ναι. Καλό σχέδιο ακούγεται. Πάμε να το πούμε στα κορίτσια. "
Ξεκίνησαν την κατάβαση και φαινόταν πως ο Ρικ τα πήγαινε καλύτερα πλέον, λογικά επειδή ενθουσιάστηκε με τα ευχάριστα νέα. Όμως έγινε απρόσεκτος και πήγε να γλίστρησει μερικές φορές.
" Πρόσεχε Ρικ. Πρέπει πάντα να κρατάς με τα δύο σου χέρια. "
Πάνω που πήγε να μιλήσει ο Ρικ έβαλε το πόδι του σε μια πέτρα όπου ξεκόλλησε από το έδαφος και έφυγε με φορά κάτω. Ο Ρικ γύρισε αμέσως το σώμα του και πιάστηκε από μια ρίζα που εξειχε από το χώμα. Ο Τζεϊσον με ένα άλμα προσεκτικό βρέθηκε δίπλα στον Ρικ και του έπιασε το ένα χέρι που ήταν ελεύθερο. " Σε έπιασα μην ανησυχείς. Πάτα το δεξί σου πόδι σε αυτήν την πέτρα. Μην φοβάσαι βάλε το βάρος σου πάνω εκεί."
Ο Ρικ βρήκε για στήριγμα την πέτρα στα δεξιά του και έτσι μετακινήθηκε σε ένα πιο ασφαλές σημείο.
" Φθηνά την γλύτωσα." είπε
" Πρέπει να προσέχεις η κατάβαση είναι πιο δύσκολη. Μην βάζεις όλο σου το βάρος πριν δοκιμάσεις την πέτρα πρώτα. "
Ακολούθησε μια σιωπηλή κατάβαση και μετά από αρκετή ώρα έφτασαν κάτω από βρισκόταν η Τζούλια και η Αννίτα.
" Ρικ είσαι καλά; Τι έγινε;"
Ο Ρικ μπερδεύτηκε στην αρχή όμως μετά ακολούθησε το βλέμμα της Τζούλιας στο χέρι του όπου είχε γδαρθει από την πτώση του.
" Α αυτό δεν είναι κάτι. Γλίστρησα σε μια πέτρα και με έσωσε τελευταία στιγμή ο Τζεϊσον."
" Πάτε καλά, δεν πρόσεχες; "
" Πρόσεχα αλλά.."
" Έχουμε ευχάριστα νέα" τον διέκοψε ο Τζεϊσον.
" Τι;" ρώτησε η Αννίτα.
" Πιστεύουμε πως είδαμε κάτι που μοιάζει με σπίτι."
" Μα αυτά είναι τέλεια νέα "είπε η Τζούλια.
" Όμως δεν ήμασταν σίγουροι γιατί δεν μπορούσαμε να δούμε καθαρά. Δεν μπορούμε να ρισκάρουμε να πάμε όλοι μαζί κυρίως γιατί άμα είμαστε λάθος και δεν είναι κάποιος που κατοικεί εκεί η Αννίτα θα κουραστεί άσκοπα. "
" Τζεϊσον είμαι καλύτερα μπορώ να έρθω."
" Όμως άμα ιδρώσεις μπορεί να μολυνθεί η πληγή. "
" Άμα μένει κάποιος εκεί θα μπορεί να με βοηθήσει. "
" Δεν είμαστε σίγουροι "
" Τζεϊσον δεν είσαι ο πατέρας μου δεν μπορείς να μου πεις τι να κάνω. Άμα πάτε εσείς εκεί θα έρθω και εγώ. "
Ο Τζεϊσον είδε την Αννίτα να θυμώνει και δεν του άρεσε. Δεν ήθελε να καταλήξει εκεί.
" Ωραία, φεύγουμε σε λίγο, ετοιμαστείτε "