Το νησί φάντασμα

Κεφάλαιο 12

Ο Μπέν σηκώθηκε αρκετά νωρίς. Δέν μπορούσε να κοιμηθεί καλά. Σκεφτόταν συνέχεια τον Τζέισον και την Τζόυλια. Κοίταξε δίπλα του και η γυναίκα του ακόμα κοιμόταν. Γύρισε να δει την ώρα. Ήταν 6. Έξω ακόμα δεν είχε βγει ο ήλιος. Η συνάντηση που είχαν με το ελικόπτερο ήταν στις 8. Πήγε λοιπόν στο μπάνιο να ετοιμαστεί. Άρχισε να πλένει την μούρη του όταν άκουσε θόρυβο από το κρεβάτι.
" Σε ξύπνησα;" την ρώτησε.
" Κάπως, όμως έπρεπε έτσι και αλλιώς να ξυπνήσω τώρα."
" Ωραία, θα μας παει ένας οδηγός. Θα έρθει 7:30."
" Οκ"
Ο Μπέν την είδε λίγο πεσμένη.
" Μην ανησυχείς, θα τους βρούμε, είμαι σίγουρος."
" Το ξέρω ότι θέλεις να είσαι θετικός αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αυτό που λες ισχύει. "
" Έλα τώρα μην κάνεις έτσι, πρέπει να είμαστε θετικοί αλλιώς δεν θα είχε νόημα καν να πάμε."
" Θα πάω να ετοιμάσω" του είπε " τελείωσες από το μπάνιο; "
" Εμ ναι μπες "
Αφού ετοιμάστηκαν και οι δύο κάθισαν να περιμένουν να περάσει η ώρα καθώς ήταν μόλις 6:45. Αφού πέρασαν και αυτά τα 45 λεπτά που έμοιαζαν με αιωνιότητα κατέβηκαν κάτω στο ξενοδοχείο και βγήκαν στο δρόμο όπου τους περίμενε ένα μαύρο αμάξι. Ο Μπέν πήγε κοντά για να μιλήσει με τον οδηγό.
" Εμ για την διάσωση είμαστε."
" Καλά είστε, μπείτε μέσα."
Ο οδηγός ήταν ένας μαύρος καραφλός που δεν μιλούσε πολύ. Βασικά σχεδόν καθόλου. Πέρασε λίγη ώρα μέχρι που έφτασαν στην βάση με τα ελικόπτερα και ο οδηγός αφού σταμάτησε το αμάξι βγήκε έξω για να ανοίξει την πόρτα του Μπέν.
" Ευχαριστούμε " του είπε.
Εκείνος όμως τον κοίταξε περίεργα. Άρχισε να περπατάει με την γυναίκα του προς έναν κύριο που τους περίμενε.
" Καλή μέρα σας" τους είπε.
Εκείνοι τον χαιρέτησαν.
" Πριν πάμε στο ελικόπτερο πρέπει πρώτα να σας μάθουμε μερικά βασικά πράγματα. Είναι ο κανονισμός αλλιώς θα ξεκινούσαμε αμέσως."
Εκείνοι συμφώνησαν. Ήρθε ένας άλλος κύριος με στολή.
" Αυτός είναι ο Τζον θα είναι ο πιλότος σας. Ακολουθήστε με θα πάμε σε ένα δωμάτιο για να πουμε γρήγορα τα βασικά πράγματα. "
Αφού τον ακολούθησαν βρέθηκαν σε ένα δωμάτιο όπου βρισκόταν το ζευγάρι που είχαν δει χτες. Αφού χαιρετήθηκαν έκατσαν να ακούσουν τις οδηγίες. Ήταν βαρετή η διαδικασία όμως έπρεπε να γίνει. Αφού τελείωσαν πήγαν στο ελικόπτερο τους και επιβιβάστηκαν. Φόρεσαν τα ακουστικά για να μπορούν να μιλάνε ο ένας με τον άλλον και απογειώθηκαν. Μέσα σε λίγα λεπτά αποχώρισαν την στεριά όπου η πόλη πίσω τους φαινόταν πολύ μικρή. Το υπόλοιπο ταξίδι ήταν σχετικά ήσυχο. Προσπάθησαν να μιλήσουν με το ζευγάρι όμως ήταν λίγο δύσκολο λόγω της κατάστασης. Ο ωκεανός ήταν σχετικά ήρεμος. Μετά από αρκετή ώρα έφτασαν στο σημείο που βυθίστηκε το πλοίο. Επεπλεαν πολλά πράγματα στην επιφάνεια. Κυρίως σκουπίδια. Ήταν και μια ομάδα από μικρά πλοία όπου προσπαθούσε να μαζέψει τις σαβούρες. Συνέχισαν λοιπόν την διαδρομή μέχρι να βρούνε το νησί. Έπειτα από αρκετά λεπτά φάνηκε στον ορίζοντα ένα κομμάτι γης. Ο Μπέν έγειρε το κεφάλι του να δει. Ήταν ένα νησί. Όμως όταν άρχισαν να το πλησιαζουν ο πιλότος δεν φάνηκε να αρχίζει να επιβραδύνει. Έτσι ο Μπεν πήρε τον λόγο.
" Συγνώμη γιατί δεν σταματάμε;" ρώτησε τον πιλότο.
" Δεν έχουμε φτάσει ακόμα."
" Μα εδώ είμαστε."
" Δεν είναι αυτό, το νησί"
" Τι εννοείτε; Δεν θα έπρεπε να σταματήσουμε και εδώ;"
" Όχι, άλλες ήταν οι εντολές. Δεν μπορώ να το κάνω."
Ο Μπέν γύρισε στην γυναίκα του κοιτώντας την με ανησυχία. Εκείνη του ανταπέδωσε το βλέμμα. Κοίταξαν και οι δύο από κάτω τους, όπου περνούσαν αυτήν την μυστηριώδη νήσο.