Το νησί φάντασμα

Κεφάλαιο 9

Ξεκίνησαν την διαδρομή όπως το είχε πει ο Τζεϊσον και περπάτησαν γύρω από την βάση του ηφαιστείου μέχρι που έφτασαν από την απέναντι πλευρά. Η Τζούλια περπατούσε λίγο πιο μπροστά με τον Τζεϊσον ενώ η Αννίτα ήταν με τον Ρικ.
" Τζεϊσον"
" Ναι;"
" Έχεις το όπλο έτσι; Σε περίπτωση που πάει κάτι στραβά."
" Ναι Τζούλια το έχω. Όμως δεν θα το εμφανίσω σε περίπτωση που ανήκει σε αυτούς που κατοικούν."
" Άμα είναι δικό τους δεν θα τους το δώσουμε;"
" Οχι, τουλάχιστον όχι μέχρι να φύγουμε από εδώ πέρα. "
" Άμα άκουσαν χτες τον πυροβολισμό; Δεν νομίζεις ότι θα καταλάβουν ότι το έχουμε εμείς; "
" Μπορεί, θα πούμε όμως ότι δεν ξέρουμε. Άμα συνεχίσουν θα πούμε ότι μπορεί να βρίσκεται και άλλος στο νησί."
" Οκ. Όμως έχω μια αίσθηση πως δεν θα είναι τόσο φιλικοί. "
" Τι εννοείς; "
" Εννοώ πως είναι πολύ πιθανό να μένουν μόνιμα στο νησί. Δεν είδατε κάποιο μέρος στην ακτή που να μπορεί να σταματήσει κάποιο πλοίο. Πως προμηθευονται; "
" Καλή σκέψη. Δεν το γνωρίζω και δεν είδα κάποια αποβάθρα. Οπότε όντως είναι πιθανό να μένουν εδώ. Όμως δεν νομίζω να μην θέλουν να μας βοηθήσουν. "
" Δεν ξέρω Τζεϊσον απλά δεν έχω καλή διαίσθηση "
" Οκ μην ανησυχείς θα είμαστε προσεκτικοί. "
Συνέχισαν το περπάτημα και αφού έφτασαν στην απέναντι πλευρά του ηφαιστείου συνέχισαν την πορεία τους όλο ευθεία. Μετά από λίγο ο Ρικ εντόπισε κάτι.
" Ε παιδιά κοιτάξτε τι βρήκα! "
" Τι είναι; "
" Είναι νομίζω κυψέλη με μέλισσες. "
Ήταν όντως μια κατασκευή από έντομα στον κορμό ενός δέντρου και θύμιζε αρκετά κυψέλη μελισσών.
" Μην πας πιο κοντά δεν νομίζω πως είναι καλή ιδέα" τον σταμάτησε ο Τζεϊσον.
" Μην ανησυχείς ο παππούς μου είχε μέλισσες ξέρω πως συμπεριφερονται. Δεν θα μας πειράξουν άμα δεν τις πειράξουμε εμείς."
Ο Τζεϊσον όμως δεν είχε πειστεί και κράτησε την απόσταση του.
Ο Ρικ έπιασε ένα κλαδί από κάτω και πήγε προσεκτικά στην κυψέλη.
" Μπορώ να πάρω ελάχιστο μέλι να δοκιμάσουμε. "
" Ρικ όχι, άστο καλύτερα. "
Όμως ήταν αργά. Ο Ρικ σκόνταψε και το κλαδί που είχε όρθιο καρφώθηκε στην κυψέλη με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να έχουν βγει από μέσα κάτι πελώριες τερατόμορφες μέλισσες.
" ΤΡΕΞΤΕ " φώναξε ο Τζεϊσον.
Προσπάθησε να προσανατολιστει έτσι ώστε να θυμηθεί προς τα που είναι η πιο γρήγορη διαδρομή προς την θάλασσα. Ο Ρικ που ήταν πιο κοντά στην φωλιά είχε φύγει ταυτόχρονα και πιο γρήγορα. Η Τζούλια βοήθησε την Αννίτα να προχωρήσει όμως μια μέλισσα την πρόλαβε και την τσίμπησε στην ομωπλατη. Η Τζούλια τσιριξε όμως συνέχισε να τρέχει. Ακολούθησαν όλοι τον Τζεϊσον και βγήκαν στην ακτή αρκετά σύντομα. Όμως οι μέλισσες συνέχισαν να τους κυνηγάνε. Ο Τζεϊσον τους είπε να μπουν στην θάλασσα και έτσι μετά από λίγο βρίσκονταν όλοι κάτω από το νερό. Ο Τζεϊσον είδε την Τζούλια να την καίει το αλλάτι στην πληγή της, όμως σκέφτηκε ότι αυτό θα της έκανε καλό. Μετά από λίγη ώρα ο Ρικ δεν μπόρεσε να κρατήσει την αναπνοή του και βγήκε στην επιφάνεια να πάρει ανάσα. Ο Τζεϊσον νόμιζε πως οι μέλισσες θα του αλλοιωναν το πρόσωπο του από τα τσιμπήματα, όμως είχαν φύγει. Έτσι με ανακούφιση βγήκαν όλοι από το νερό για να ανασανουν.
" Ρικ τι σκεφτόσουν πραγματικά" είπε θυμωμένα ο Τζεϊσον.
" Συγνώμη, νόμιζα πως ήξερα από μέλισσες. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο."
" Δεν θα έπρεπε να το περιμένεις; Τίποτα δε αυτό το νησί δεν είναι φυσιολογικό ακόμα δεν το έχεις καταλάβει;"
" Μα έχω δει πάρα πολλά είδη μελισσών. Αυτές ήταν πολύ πιο επιθετικές από τα πιο επικίνδυνα είδη που ξέρω. "
" Σου ξαναλέω το νησί αυτό είναι αποκομμένο. Δηλαδή εκείνο το πλάσμα εχτές το έχεις ξαναδεί; Απλά να είσαι προσεκτικός δεν μας παίρνει να τραυματιστεί κάνεις τώρα. "
" Συγγνώμη παιδιά δεν το ήθελα. Σκόνταψα. "
" Δεν πειράζει Ρικ. Απλά έπρεπε να με ακούσεις. Πάμε τώρα. Αφού βρισκόμαστε στην ακτή πρέπει να βρούμε τις πέτρες για να πάμε στην καλύβα. "
" Νομίζω τις βλέπω, είναι από εκεί" είπε ο Ρικ.
" Όντως πάμε "
Περπάτησαν στην άκρη μέχρι που έφτασαν τις πέτρες και πέτα πήγαν ευθεία μέσα στο δάσος.
" Περπατάμε πολύ ώρα Τζεϊσον. Νομίζω πως χάσαμε τον δρόμο. "
" Δεν μπορεί. Όπου να είναι θα εμφανιστεί. "
" ΟΝΤΩΣ κοιτάξτε! " είπε η Τζούλια και έδειξε μπροστά.
Ανάμεσα από κάποια δέντρα εμφανιζόταν ένα ξύλινο δύοροφο σπίτι. Ήταν λίγο πρωτόγονο αλλά σε καλή κατάσταση.
" Πάμε " είπε ο Τζεϊσον.
Περπάτησαν γρήγορα μέχρι το σπίτι.
Υπήρχαν σκάλες που οδηγούσαν στον πάνω όροφο όπου ήταν μια πόρτα. Το σπίτι έμοιαζε σαν να το έφτιαξε ένα άτομο με ξύλα που βρήκε στο δάσος.
Ανέβηκαν με προσοχή τις σκάλες και χτύπησε την πόρτα ο Τζεϊσον. Μετά από λίγη ώρα σιωπής ξαναχτύπησε πιο δυνατά. Κανένας δεν έβγαζε τον παραμικρό ήχο γιατί προσπαθούσαν να ακούσουν οποιοδήποτε ήχο μέσα από το σπίτι.
" Μπορεί να μην είναι μέσα και να είναι κάπου αλλού στο νησί." είπε ο Τζεϊσον.
" Έχει ένα παράθυρακι, περίμενε να δω" παρατήρησε η Τζούλια.
Το παράθυρο ήταν πιο κοντό και έτσι η Τζούλια αναγκάστηκε να σκύψει για να δει μέσα. Το εσωτερικό του σπιτιού ήταν σχετικά απλό. Τα έπιπλα ήταν λιγοστά και φαινόταν χειροποίητα. Υπήρχε ένα μόνο ένας καναπές με ένα  τραπεζάκι δίπλα του όπου πάνω του βρισκόταν ένα μπολ με λίγα φρούτα. Πιο δίπλα είχε έναν πάγκο λογικά για μαγείρεμα. Όχι ότι θα μπορούσε κανείς να φτιάξει κάτι αξιόλογο. Όμως δεν φαινόταν ψυχή μέσα.
" Λοιπόν; Είναι κανείς μέσα;"
" Όχι κανένας. Όμως φαίνεται να μένει κάποιος εδώ. Τα φρούτα σε αυτό το μπολ εκεί πέρα είναι ακόμα φρέσκα."
" Ωραία θα μπούμε μέσα τότε."
" Τζεϊσον όχι, δεν νομίζω πως είναι καλή ιδέα."
" Σιγά, δεν έχουμε άλλη επιλογή."
Ο Τζεϊσον έσπρωξε απαλά την πόρτα και προς έκπληξη όλων ήταν κλειδωμένη.
" Μα ποιος λογικός άνθρωπος θα κλειδώνε την πόρτα ενώ ξέρει ότι δεν υπάρχει κανείς. Εξάλλου πως έχει φτιάξει κλειδαριά " είπε ο Ρικ και κοίταξε με προσοχή την κλειδαριά.
" Κοίτα απλά θα ρίξω μια δυνατή κλωτσιά στην κλειδαριά και ας ελπίζουμε να ανοίξει. Δεν νομίζω πως κλείδωσαν επειδή ξέρουν πως είμαστε και εμείς στο νησί. "
" Μην σπάσεις την κλειδαριά Τζεϊσον, και άμα έρθει ο ιδιοκτήτης;"
" Άμα έρθει θα του πούμε πως έχουν τα πράγματα. Θα καταλάβει και θα μας βοηθήσει. Το πιο πιθανό όμως είναι να μην έρθει. Ωραία με το τρία. Ένα.. Δύο ΤΡΙΑ. " είπε και κοπανησε την κλειδαριά με το πόδι του.
Η πόρτα άνοιξε με ευκολία και ο Τζεϊσον πέρασε μέσα.
" Είδατε δεν έγινε κάτι. "
" Προσπαθήστε να βρείτε κάτι με το οποίο θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε. Ασύρματο, κινητό, οτιδήποτε. "
" Ναι Ρικ δεν νομίζω να βρούμε κάτι τέτοιο. Κοίτα γύρω σου. Όλα είναι φτιαγμένα από ξύλο, δεν νομίζω αυτός που μένει εδώ να έχει κανένα είδος τεχνολογίας. "
" Πω ατυχήσαμε " είπε στενάχωρα η Αννίτα.
" Μην ανησυχείτε παιδιά. Θα περιμένουμε να έρθει. Τότε θα μπορέσει να μας βοηθήσει. "
" Πως είσαι τόσο σίγουρος ότι μπορεί να μας βοηθήσει;" ρώτησε ο Ρικ.
" Είναι εμφανές πως έχει σχέσεις με τον έξω κόσμο. Δεν μπορεί να τρέφεται μόνο με αυτά τα φρούτα." είπε και πήρε μια μπανάνα από το μπολ και την άνοιξε να την φάει.
" Σίγουρα προμηθεύεται από έξω. Απλά θα περιμένουμε. Δεν θα αργήσει." είπε και έκατσε στον άβολο καναπέ.
" Δεν νομίζεις πως απλά μπορεί να μας επιτεθεί αφού θα μας δει να έχουμε μπουκάρει στο σπίτι του;"
" Μπορεί να μας παρεξηγήσει στην αρχή όμως θα καταλάβει. "
Η Αννίτα πήγε να πει κάτι όμως από την πόρτα ακουστικέ η φωνή ενός άνδρα. Όλοι γύρισαν να κοιτάξουν και είδαν έναν τυπά να τους σημαδεύει με την καραμπίνα του.