Gel desem işin vardır filan ‡ Texting

13

Şu an ne mi yapıyorduk?

Annem mutfakta yemek hazırlıyodu ve ben de Rüzgar'la test çözüyorduk.

Rüzgar en son o malum cümleyi söyledikten sonra ben hiç abartısız 2 dakika boyunca O'na bakakalmış ve sonrasın da ise kapı çalmış yani annem gelmişti.

Sonrasın da ise halimiz bu yani.

Yo yani siz değil misiniz bana 'çalışma' diyen ne değişti şimdi?

Paramız mı bitti acaba?
Neden olmasın

Bir kere bile yüzüne bakabilmiş değildim, çok utanıyorum ben.

Sanki o cümleleri ben kurmuşum gibi!

Birinin dokunmasıyla yerimden sıçramıştım.

Yanımda ki Rüzgar'a baktığımı anlamamla tekrar test kitabıma çevirdim bakışlarımı.

"Bu kadar çok mu yüklendim lan ben sana?" dedi hayret edercesine.

Ne yüklenmesi ya!

Hepi topu sevgili mevgili gibi bi ima yapmıştı öyle değil mi?

Hepi topu manita konusu geçince aklına gelen ben oluyomuşum, yani bunda ne var ki?

"Dalmışım " dedim önümde ki testi bahane ederken.

Hala yüzüne bakmıyordum.

"2 saattir ilk  sorudasın ve dalmışsın öyle mi? " dedi sorarcasına.

"sana ne ya beni mi izliyosun sen?" dedim, sinirle bakışlarımı O'na çevirirken.

Hayır yani istediğim soru da takılırdım kime ne?
Herkes sen gibi aşırı bilmiş mi yani?

"evet, var mıydı bi'sorun?"

Hayır yoktu çünkü şu an itibariyle ben diye bişi de yok.

Fazla mı şey yapıyorum acaba?
Panik veya heycan.

"Hayır" dedim kısık bi'sesle teste odaklanmaya çalışırken.

Kapının çalmasıyla önümde ki testi masaya itip ayaklandım ve kapıya doğru ilerledim.

Arkamdan bi'kaç mırıltı duymuştum ama anlayamamıştım, takmadan ilerledim.

Kapıyı açtığım da babamı görmüştüm e akşam olduğu tabii.

"hoş geldin baba" dedim, bana kafasını sallamakla yetindi ve içeri girdi.

Mühtemelen zor bi'gün geçirmişti.
Tıpkı benim ki gibi.

Terliklerini de giydikten sonra içeri adımladı ve ben de aynı şekil de.
Salona geçtiğimiz de Rüzgar'da ayaklanmıştı ve bize doğru gelip babama ithafen "Hoş geldin Hakan amca" dedi.

Babam da O'na gülümserken omzunu sıkıp bırakmıştı, "hoş buldum oğlum" dediğin de göz devirmemek için kendimi zor tutuyordum.

Annem de mutfaktan eli havluyka çıktığın da elini kurulamasına baktım ve aynı şekil de o'da bize bakıyordu.

"E geçin hadi masaya, yemek yiyelim" dedi annem, bana gel içer de  yardımet bakışları atarken.

Biz salonda ki masa da oturduğumuz için mutfakta ki masaya kurmuştu sofrayı.
Bana bişey dememesinin sebebi de, hani sözde test çözüyo olmam.

"Ben gidiyim artık, zaten bayağıdır burdayım" dedi son sözlerini bana bakarken sarf eden Rüzgar kişisi.