"ဟင်... မင်း.. မင်း... "
"ကျွန်တော့်ကို သိလို့လားဗျ... "
ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကောင်လေးက ပြူးတူးပြဲတဲနှင့် မေးရှာသည်.. အင်းလေ သူကလဲ အလန့်တစ်ကြား လုပ်မိတာကို...
"sorry... ငါသိတဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ အရမ်းတူနေလို့"
"ဒါမျိုးက ဖြစ်တတ်ပါတယ်..... "
ပြုံးပြလိုက်တဲ့ လေးထောင့်ဆန်ဆန်အပြုံး ... ဟင့်အင် သူလူမှားတာ မဟုတ်သလို ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်နေတာ မဟုတ်ဘူး...
"Kim Tae Hyung!?? "
"Nae.... ကျွန်တော့်နာမည်ကို ဘယ်လိုသိတာလဲ"
ကောင်လေးက အံ့ဩတကြီး သူ့ကို မေးလာတော့ သူပြုံးပြရုံသာ...
"ဒီလိုပါပဲ နေရထိုင်ရတာရော အဆင်ပြေရဲ့လား.. "
"ဟုတ်ကဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်ခင်ဗျ... ဒါနဲ့ အကို့နာမည်က?? "
"Aww... Park Jimin ပါ"
"ကျွန်တော် အကို့ကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးပေမယ့်.. ရင်းနှီးသလို ခံစားရတယ်.. ကျွန်တော် ပန်းသီး ၂လုံး ပိုထည့်ပေးထားတယ်.. နောက်လဲ လာအားပေးပေါ့"
"Omm... သွားလိုက်အုန်းမယ်နော်"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ.... "
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် Kim .. Arni... Tae Hyung .. ဒီဘဝမှာ ပျော်ရွှင်နေပေးလို့..
"Jimin ဘာလို့ ငိုနေတာလဲ"
Yoon Gi ပြောမှ သူ့ပါးပေါ်မျက်ရည်တွေ ကျနေမှန်း သတိထားမိသည်....
"ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး Hyung ... ပြန်ရအောင်လေ.. "
တိုက်ခန်းရောက်ရောက်ခြင်း Yoon Gi က ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ် ပြေးကာ လူးလိမ့်နေသည်...
"အာ့ဆိုဖာကို အရမ်းသဘောကျတာပဲလား!? "
ု"ဒါပေါ့ သက်တောင့်သက်သာ အရမ်းရှိတယ်"
Butterfly ~~~like a butterfly ~~
"Hello"
"ဟဲ့ Jimin အလုပ်ကို မြန်မြန်လာခဲ့တော့ ဆိုင်က လူအရမ်းကျနေပြီ... နင်မလာသေးမှန်း သူဌေးသိရင် အလုတ်ပြုတ်နေမယ် မြန်မြန်လာ"
"nae.. Noona... ကျွန်တော် အခုပဲ လာပြီ"
"ဘယ်လဲ?! "
