"D~~~~~D~~~~~"
ခုံမှာ တင်ထားတဲ့ ဖုန်းက vibration ကြောင့် Jimin အိပ်နေရာကနေ နိုးသွားသည်... နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၂နာရီ.. သန်းခေါင် အချိန်ကြီးကို ဘယ်သူများ ဖုန်းဆက်ပါလိမ့်...
Contact name ကို ကြည့်မိတော့ Hae Lee Noona... ဘာများဖြစ်လို့ပါလိမ့်...
"Hello... "
အိပ်ပျော်နေတဲ့ Hyung နိုးမှာဆိုးလို့ ဖုန်းကိုလဲ အသံတိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်ကလဲ အဝတ်မပါတဲ့ Hyung ကို စောင်ကို ပုခုံးပေါ်ထိရောက်အောင် ဆွဲတင်ပေးလိုက်သည်...
"ဟင့်... အဟင့်... "
တစ်ဖက်က ငိုသံကြောငိ့ Jimin ပျာယာခတ်သွားသည်..
"Noona ဘာဖြစ်တာလဲ... ကျွန်တော့်ကို ပြောလေ"
"Jimin ရယ်... Noona ကို ကူညီပါနော်... Noona ဒုက္ခရောက်နေတယ်.. Noona ဆီကိုလာခဲ့နိုင်မလား? "
"လာခဲ့မယ်Noona ဘာမှ မကြောက်နဲ့နော်... ဘယ်နေရာမှာလဲ"
"ချယ်ရီပန်းတွေနဲ့ လမ်းက ..."
ဟင်... Noona ပြောနေတာ... Hyung ကို ပြန်ရှာတွေ့ခဲ့တဲ့ လမ်းပဲ မလား!? သူ Hyung ကိုပါ နှိုးပြီး ခေါ်သွားဖို့ စိတ်ကူးလိုက်သည်...
"တစ်ယောက်ထဲ လာခေါ်နော် Jimin... "
Noona စကားကြောင့် သူ့စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်.. သူ့အတွေးကို သိနေသလို ခံစားရတာကြောင့် သူကြက်သီးများပင် ထလာသည်...
"Noona ကိစ္စက လူသိခံလို့ မဖြစ်လို့ပါ.. မြန်မြန်လာခဲ့နော်... Noona က တစ်ယောက်တည်း"
ပြောနေရင်း ဖုန်းလိုင်းက ပြတ်သွားတာမို့ သူပိုပြီး စိတ်ပူသွားမိသည်... ဘယ်လိုနေနေ Noona က သူ့ကို အမြဲကောင်းပေးခဲ့တာမလား? Noona ကို စိတ်ပူတာနဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းက နာကျင်မှူတွေတောင် ဘယ်ရောက်ကုန်မှန်းမသိတော့....
Hyung ကလဲ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတာမို့ မနှိုးတော့ပဲ တွေ့ရာအဝတ်ကောက်စွပ်ပြီးသာ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်...
ချယ်ရီပန်းတွေးကြား ပြေးလွှားနေရတာ.. တစ်ခုခု ထူးဆန်းနေသလိုပင်... ချယ်ရီပန်းတွေက ဘာလို့ လေမတိုက်ပဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ကြွေကျနေရတာလဲ..
