Falling Leaves

Chapter 40: Waves

Leaf's P.O.V.

Actually, kanina pa ako gising.. Tapos nakatitig lang sa magandang babaeng nakapulupot sa akin. The feeling that, you are awake, but your internal self is still stuck on dreamland.. Hindi na matanggal ang matagumpay kong ngiting nakapaskil sa aking labi, luhh, tattoo lang.

Ehhh, kami na ba talaga?!? Ang imposible kasi, enebe. Muli kong kinurot ang aking pisngi... hindi ako nakuntento at sinampal pa ang sarili. Aray, tunay nga.

Ano teh, tutunganga lang, hindi mo siya pagsasamantalahan----este kukuhan ng makakain? My God! Stupido.

Hala, bakit hindi ko nga yun naisip kaagad! Dahil mukhabg mahimbing ang pagkakatulog niya, at letse, bat ganun? Sobrang unfair? Parang nagpo-photoshoot siya habang tulog? Bat ang fresh? Samantalang ako, mukhang patatas na kahahango sa lupa?!

Ang ganda ng girlfriend ko..

Wahhhhhhh, hala ang sarap sabihin, parang si Xena aking irog lang.

Malanding tunay.

Inggit ka lang, jowain mo yung konsensya ni Xena

Dahan-dahan kong tinanggal ang sexy niyang brasong nakapulupot sa baywang ko. At dahan-dahang tumayo. Thankful akong isa siyang tulog mantika. Ipinusod ko ang aking letseng pugad-like hair, at minessy bun. Bakit sa iba, ang sexy tignan? Sakin muka akong nagtitinda ng tinapa? At infairness, mas fresh pa sa akin yung mismong nagtitinda. Letse, lanakompaki.

Naghilamos ako then toothbrush, sabay kuha ng tinatap na card. Sinuot ko lang din ang tsinelas at lumabas na.

Pagtingin ko sa ground floor, hehe, may libreng breakfast daw eh. So, kumuha ako ng malaking plato at pinuno na parang nasa bertdeyan ako, jusq, alam niyo na ang itsura nun! Pero inayusan ko na naman para may kahihiyan namang matira sa akin. Hmmm,  mukhang pwede na ito, masama na rin ang tingin ng mga kakain na yayamanin, bigla akong tinubuan ng hiya. Alanganin akong ngumiti sa staff, matamis niya naman akong tinitigan, pinag-sign niya ako ng name at ayun lusot.

Muli akong umakyat ng floor namin. At excited na pumasok sa elevator, eh sabi nila pede naman daw i-akyat ih.

After na makalapag sa designated floor, naglakbay ang inyong lingkod papunta ng aming room number. Tinap ko ang card. Bigla akong kinabahan.

Gising na siya at nakatanaw sa labas, parang may naka-palibot na masamang aura. This is bad, pray for me.

"Where did you go?!" Nakatalikod pa rin siya, pero, mabigat pa rin ang aura.

"A-ah, kumuha ng foods?" Marahas niya akong nilingon. Matalas pa rin ang titig niya.

"You should have wake me up! I hate when people leaves without my knowing.." She said with a sad look. Ibinaba ko sa mini mesa ang food at lumapit sa kaniya. Naka-cross ang kamay niya.

"Sorry na, Xena.." I said as I am trying reaching her. She didn't refuse when I held her face, and hugged her. I feel a sudden regret of making her feel another possibility of being left by. Stupid me.

"...even though I am leaving, I'll keep coming back to you." I released her and stare at her. I saw a hint of happiness in her ocean-green eyes, how lovely. She look at me straightly in eyes. I feel like melting like an ice cream under the summer sun.

".....you're name, seems, describing for falling, and when the wind blows you away, there's a possibility of you, that not coming back where you should supposed to be.." she said, left me with wonder.

"....I am not like a literal leaf, my love..the only fact that you said that can relate to me,
is..I keep falling, not at the ground..but for you, every single time.." I smile widely, she raised her eyebrow and followed by smiled.. her eyes are sparkling like ocean that kisses by sun..