Chapter 1

104 9 2
                                    

  Ako si NICO yun lang ang tanging naaalala ko, miski nga edad ko hindi ko maalala, maging ang sanhi ng kamatayan ko wala akong alam, ang tanging huling ala-ala lang na mayroon ako ay noong gabing kasama ko ang  taong mahal ko, pero 'diko maalala ang itsura niya , kaya tuwing pumipikit ako naririnig ko ang boses niya at sigurado ako na siya ang kasama ko noong gabi bago ako mamatay.

  Bakit kahit anong gawin kong pagbabalik tanaw sa aking nakaraan wala talaga akong maalala, at ang huling nakatatak lang sa'king isipan ay yung nakahiga ako sa sahig noong gabi nayun at pag gising ko nasa simenteryo na ako. bakit kahit yung naging tirahan ko noong nabubuhay pa ako ay hindi ko din maalala , kahit nga itsura ng mga kapamilya ko ni isa wala ako maalala.. dahil araw ng mga patay ngayon tumitingin ako sa itsura ng mga tao na nakakasalubong ko, nagbabakasakali na kahit papaano baka may maalala akong itsura ng isa sa pamilya ko.
 
   Dahil araw ng mga patay ngayon nandito ako sa puntod ko nagbabakasakali na meron sa pamilya ko ang dadalaw sa akin o maaalala manlang ako. Sa buong maghapon kong pag aantay kung mayroong dadalaw sa puntod ko ay parang pag aaksaya lang sa oras, kase ni miski isa sa kanila walang dumalaw sa akin o nag punta dito sa may puntod ko..

"After 5years"

NICO:Sawakas! araw na ulit nating mga patay. sana may dumalaw naman sa'kin kahit isa sa pamilya ko!
LIAM: Alam mo kung gusto ka nila dalawin nico noon pang nakaraang taon dinalaw kana nila.
RICA:Hoy liam ano kaba, alam mo epal ka talaga wag kangang ganyan pinapalungkot mo si Nico eh ang aga aga, hayst! Alam mo nico wag ka makinig diyan kay Liam kahit kelan alam mo naman yan parang 'di normal ang pag iisip, siguro noong nabubuhay pa yan may sayad yan sa utak.
LIAM: Hoy sinong may sayad?
RICA:ikaw, bakit?
LIAM:Gusto mo halikan kita?
RICA: see Nico may sayad talaga yan, isipin mo nga, paano kami magkikiss e parehas kaming kaluluwa natagos kami sa isat-isa.
LIAM:Oo nga no, pero gusto mo naman ng halik?
RICA: iww liam. Alam mo nico meron naman dadalaw sayo, antayin mo lang malay mo busy lang sila, at naniniwala ako dadalaw at dadalawin karin nila!
NICO: Siguro tama naman si liam. 'di nila ako dadalawan, kasi kung gusto nila akong dalawin edi sana noong nakaraang taon pa nakita ko na sila.
RICA:Hoy wag mong sabihin yan, wag kanang sad. maniwala kalang may dadalaw  sayo ditong kapamilya mo.
LIAM: hoy nico nag bibiro lang ako, wag mo namang seryosuhin yung sinabi ko sayo.
NICO: Rica Liam alis na muna ako ha, punta muna ako sa puntod ko.

 "Matapos ang usapan nina Nico,Rica at liam. si Nico ay pupunta na sa puntod niya at mag-aantay doon na baka isa sa kapamilya niya  ang dadalaw sa kanya ngayong taon"

" Habang si Nico ay naglalakad papunta sa puntod niya merong isang batang lalaki na nakakakita sa kanya ang pangalan ng bata na ito ay si kyle"

"tinawag ni kyle si nico"

KYLE:Kuyaaa?

"Tumingin siya sa bata at nag tanong"

NICO: ako ba tinatawag mo?
KYLE:Oo dalwa lang naman tayo nandito sa sa pathway eh.
NICO:Ha? paano ako nakikita ng bata na 'to?
KYLE:kuya 'diba kaluluwa ka? pwedi mo ba ako tulungan makausap ang mama ko kase sobrang miss ko na siyaa, patay nadin siya kagaya mo.
NICO: Pasensya na bata may gagawin pa ako e, kaylangan ko pumunta ngayon sa puntod ko , kaya baka hindi kita matutulungan!

"Biglang lungkot ang muka ng bata"

"Si nico naman ay biglang naaawa sa bata"

NICO:Ahm. sge na tutulungan na kita, paano ko ba malalaman ang itsura ng mama mo?

"Pinakita ng bata ang picture ng mama niya kay nico"

KYLE: kuya eto siya, tulungan mo naman ako hanapin siya at makausap , gagawin ko lahat ng gusto mo, basta tulungan mo ako na makausap siya. ako na bahala maglinisin ng puntod mo at lagi kitang dadalawin dito taon taon!
NICO: Oh sige sige, tara na hahanapin na natin ang mama mo!
KYLE:Biglang yumakap si kyle kay nico.

"Nagtaka si Nico bat hindi tumagos sa kanya ang katawan ng bata at naramdaman pa niya eto"

"habang nakayakap ang bata kay nico nakangiti si nico naparabang super saya niya, kaso makalipas ang ilang sigundo may narinig si nico na isang malakas na ingay na 'di niya alam kung saan ito nagmumula. Ang ingay na yun ay masakit sa tenga at siya lang ang  nag iisang nakakarinig ng ingay nayon"

"makalipas pa ang ilang minuto si nico ay sobrang nanghina at naubos ang lakas"

KYLE: kuya? okay kalang? kuya? kuya? kuya? kuyaaaaaaaaa!!!!
NICO: oo ayos lang ako medyo nanghina lang, tara na hahanapin na natin ang mama mo
KYLE: tara na po kuyaaaa

  "Lingid sa kaalaman ni Nico na kaya siya nakaramdam ng panghihina at nakakarinig ng ingay na masakit kanyang tenga ay sign ito, na malapit siya sa taong may alam sa nangyare sa kanya"
 
  "Noong nakabalik na si Nico sa puntod niya kasama ang bata, nagtataka ito kung bakit malinis ang kanyang puntod. iniisip niya na para bang may naglinis nito. tas habang nag mamasid ito sa paligid  may nakita siyang isang magandang panyo namaytatak na "N&E" na parang pamliyar sa kanya ang itsura nito. ngunit wala siyang maalala about sa panyo. dahil hindi eto kayang maitago ni nico ipinakuha niya eto kay Kyle at si kyle naman ang kanyang pinagtago"
 
 "Si Nico ay tumingin sa Paligid ngunit wala na siyang makitang ibang tao kundi yung bata niyang kasama"

KYLE: Kuya kelangan ko paba linisin ang puntod mo? e malinis napo e
NICO: .hindi na kelangan basta dalawin mo nalang ako lagi ha
KYLE: Sige po kuya, pangako!

"hindi parin maalis sa isip ni Nico ang itsura ng panyo at patuloy niya parin iniisip ito, kase familiar eto sa kanya"

NICO: Sige na umuwi kana baka hinahanap kana ng magulang mo
KYLE: sige na po kuya salamat po, kahit 'di natin nakita mama ko masaya po ako, kase sguro nasa langit napo siya.
NICO: Siguro nga kyle nasa langit na siya.

"Natulala na naman si nico, kaya tinawag ulit ito ng ilang beses ni kyle"

KYLE: Kuya, okay kalang po? kuya? kuya? kuya? hoyy kuya?
NICO:  oy, bakit?
KYLE: Tinatanong ko po, kung okay kalang? para bang balisa ka.
NICO: Oo naman okay ako, sge na umuwi kana, see you next year.
KYLE: Sige po kuya, see you next year

 "Then every year pumupunta si Kyle sa simenteryo para dalawin si nico at sa mura niyang edad nililinis niya ang puntod ni nico. ang  super swerte ni nico sa bata na yun kasi isipin mo kahit 'di siya kaano-ano ni nico, napapasaya siya nito at para bang ang gaan-gaan ng loob niya sa batang yun, lalo na pag naka ngiti siya kay nico. sa lahat ng tao sa Mundo siya lang ang may kakayahan na makita at makausap si nico. napapasaya niya si nico sa mga kakulitan niya,  pero ang nakakapagtaka bakit hindi nakikita ni kyle si Liam at Rica e kagaya din naman si ni nico na ghost..then habang naglalakad  so kyle at nico sinubukan ni nico na hawakan ko siya sa likod niya kaso tumagos ang kamay niya sa katawan niya. Nagtaka na si nico kasi noong niyakap siya ni kyle naramdaman niya ito. e bat naman ngayon tumagos ang kamay ni nico sa katawan niya? "

"Makailang minuto pa nag-usap na yung dalwa"

KYLE: Ahm kuya?
NICO: Bakit kyle?
KYLE: Kuya Ilan taon kana?
NICO: bat mo natanong?
KYLE: basta! Ilan taon kana?
NICO: hindi ko nga alam e, hindi ko maalala, pero hindi naman ako natanda kaluluwa na ako e, bakit ba?
KYLE: Ah, satingin ko kuya nasa 22yearsold ka noong mamatay ka.
NICO:hahaha siguro?
NICO: e ikaw ba ilang taon kana?
KYLE: 12 na ako kuya turn to 13 yearsold next year.
NICO: Malamang 13 kasi yun ang sunod sa 12 e hahaha. madami akong walang maaala sa buhay ko dati , pero 'di naman ako tanga kyle (both laugh)
KYLE: Kuya uuwi napo ako mag gagabi na
NICO: Oo nga mag gagabi na pala, sige na baka hina-hanap kana ng iyong mga magulang!
KYLE: sguro nga po, sge napo kuya alis na ako.
NICO: See you Next year
KYLE: See you ulit

End Chapter 1

Quotation
"Lagi mong isipin na maging matulungin ka sa mga na ngangaylangan ng tulong"

 "I'm still existing"Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon