The Unexpected Fall

CHAPTER 7

Aly's POV

"Hello!" Sabi ko sa kanya.

"What the hell are doing here?" Cold niyang pagkakasabi sa akin

"Uso po ang magsabi ng 'Hi' in return." Ako.

"You know what? Umalis kana nga dito. Tsss." Galit niyang sabi sa akin.

Aba. Aba. Aba. Abakada! Iba rin itong lalaking ito ah! Nakakainis! Patience lang, Aly! Patience!

"I'm Alyssa Kate Morente, by the way." Palapit ko sa kanya at sabay abot ng kamay na nakasmile.

Tiningnan niya lang ako at sabay sabing "The hell I care."

Aba't naka-two points na 'to ah. Langya!

"Gwapo ka sana. Ang sungit mo nga lang." Pabulong kong sabi.

"Alam kong gwapo ako. You don't have to tell me that." Proud niyang sabi.

Uhm, feeling.com.ph po siya. Tssss. Kakaiba!

"If you don't have anything to say, then please, leave." Siya.

"You know, Matthe---------" Naputol kong sabi.

"Don't call me by that name! You don't have the authority!" Pasigaw niyang sabi.

"Okay! Okay! Relax! Eto naman! Oh, sige Paul nalang." Sabi ko.

"Ano ba yan, Mats nalang!" Sabi niya.

"Eh sa Paul ang gusto ko eh." Sagot ko sa kanya.

"Ang kulit! Bahala ka nga." Naiinis niyang sagot.

Yan! Dapat lang yan sayong, Gago ka! Akala mo ha.

"As what I was saying, You know Paul, sometimes you just have to let go of some things. Minsan kung hahawak tayo ng mahigpit sa isang bagay na malabo ng mangyari parang hinayaan na rin nating makulong ang sarili natin sa sarili nating hawak." Sabi ko.

"What the hell are you talking about?" Tanong niya.

"Kung hahayaan mo ang sarili mong umaasa, siguraduhin mong sa sigurado. Don't hold on to something na hindi naman mangyayari." Ako.

Tumingin naman siya sa akin na parang nakukuha niya ang sinasabi ko.

"Paano kung siya na pala ang sigurado ko?" Tanong niya.

"Eh di, maghintay ka. Kung para sayo, para sayo. Kung hindi, hindi." Ako.

"You don't know what I feel. So, don't talk like you know everything." Siya.

"Per-------" Ako.

"Kung di ka aalis, ako nalang ang aalis." Sabi niya at sabay kuha ng gamit niya.

Hay naku. I was just trying to help ah? Ang hirap niyang ispellingin ha! Promise! -,-

Susundan ko na sana siya nang biglang tumawag ang mama ko.

"Hello 'nak?" Mama.

"Ma?" Ako.

"'Nak, wala kami sa bahay ha. Nandito kami ngayon kina Tito mo. Dito kana dumiretso, okay?" Mama.

"Yes, Ma. Papunta na ako. I'm just going to get something." Ako.

"Okay, Ingat sa pagdrive." Mama.

Nang i-end na ni Mama ang call. Pumunta muna ako doon sa kwarto ng barkada. Actually, itong kwartong to is exculsive for us lang. Kaming 3TB lang ang meron. Perks of having a friend na owner ng school. Sorry naman.

After kong makuha ang gamit ko sa kwarto. Tumakbo ako kung saan pumunta si Paul. Saan na ba yung hinayupak na yun? Baka suicidal na yun! Naku, lagot. Dapat di ko nalang kinausap. Dapat pinanindigan ko nalang yung sinabi ko kay Genn. Hay naku, Leche naman to oh. First day na first day, problema agad.

Nang makarating ako sa parking lot. May nakita akong tatlong lalaki na kumorner ng isang lalaki sa gilid. Aba't may away pa dito ah! Shete. Matulungan nga yung tao.

Nang tumakbo ako papalapit sa kinaroroonan ng tatlong lalaki, napansin kong si Paul ang kinorner nila.

"Ikaw yung pinsan ni Gennard, diba?" Lalaki 1.

". . . . . . ."

"Aba'y, sumagot ka boy! Wag kang bastos!" Lalaki 2.

". . . . . . . ."

"Sumagot ka kundi, babalian kita ng buto!" Lalaki 3.

Aba, gago naman pala itong tatlong ugok na ito!

"Talaga? Babalian niyo siya ng buto? Kung kayo kaya muna ang balian ko ng buto?" Note: deadly tone. Ako.

Napatingin ang tatlong ugok sa akin na parang natatakot.

"Taena, pare. Si Morente yan diba?" L1.

"Oo nga. Naku, hali na!" L2.

"Sibat na tayo, dali!" L3.

After ng pinagsasabi nila. Tiningnan lang ako ni Paul at umalis siya.

"You're welcome po pala!" Sigaw ko sa kanya.

"Did I told you to help me? Di naman diba? Sana hinayaan mo nalang ako. Handa na akong mamatay eh." Cold niyang sabi.

"Alam mo gago ka rin noh? Maraming gustong mabuhay ikaw gustong mamatay, ibang klase." Sabi ko.

"Wala naman ring saysay kung wala siya sa buhay ko." Paul.

"Napakadependent mo naman sa kanya." Ako.

"Sorry ha. Nagmamahal lang." Sumakay siya sa kotse niya.

Langya. Ibang klase magmahal si Kuya. Wagas eh.

Kailangan ko nga talaga ata tulungan to. Tama si Gennard. Kawawa nga naman siya.

Lumapit ako sa bintana ng driver's seat at kinatok yun. Binuksan naman niya.

"Alam kong ayaw mo akong maging kaibigan or what. Pero, ako gusto kong kilalanin ka at tulungan ka." Ako.

"I don't need your help." Paul.

"I'm not asking for your permission." Ako.

"Bahala ka. Basta, di mo ako matutulungan kasi wala ka namang alam sa nararamdaman ko." Paul.

"Eh di alamin. Problema ba yun?" Proud kong sabi sa kanya.

"Ba't ba ang kulit mo?" Galit niyang sabi.

Huminga ako ng malalim.

"Someday, you're going to thank me for doing this." Ako, sabay tapik at alis sa harap niya.

Sumakay na ako sa sasakyan at nagbyahe na papunta sa bahay ng Tito.

Di ko alam anong pinasok ko. Pero, sana kung ano man ang kinalabasan nito sana makabuti sa kanya. Sana nga lang di makasama sa akin.

Bait ko lang talaga eh noh?

----------------------------------------------

(A/N: Hooooo. Bawi lang ako.)

FB: Kathleen Meg Danlag Morente

Twitter: @ForevsMegoy

Instagram: katmegmorente