High School Puppy Love(ON-HOLD)

Puppy Love - 9

Hindi ako mapakali. Ihahatid nga ako nang demonyo sa bahay nang mga anghel. Ayyyyyy! Hindi pwede to! Palabas na kami sa classroom at kaladkad niya pa rin ako. Ers! Anong gagawin ko?!

May mga students rin sa labas. Malamang, hinihintay nila ang limang prinsipe nila na ubod nang panget, excluding Pierre. His perfectly handsome. Ohmooo! I am liking him already. But anyways, arrrgh, my freaking situation is so not good. How can I fucking remove his fucking arms around me!? The fudge! Baka nandun na sina mommy and daddy sa bahay. At makita nila na ganito. No hell way! They don't want me to have boyfriends until I'll graduate from tertiary level. Gosh! Makakapatay talaga ako ngayon eh.

"Ano ba! Bitaw nga." Ano ba naman 'to. Ang hirap naman magpakawala sa hawak niya sa akin.

Nasa hallway na kami eh patuloy parin kami sa push and pull. Litche! Gawa na lang kaya ako ng palusot!? Hindi talaga pwede na kasama ko siya oauwi. My parents might find out about this.

"No! No!" sagot niya sa akin. Hindi pa rin nagpapatalo ang isang ito.

"Ano ba ang gusto? Hindi naman kita ina-ano ah! Ano ba. Bitaw sabi eh." tinatry kong makawala pero wala talagang effect eh.

"One condition." sabi niyang nakangiti pa.

"Ano?" iritang kong tanong ko sa kanya.

"Hatid kita! Hmm" ngumiti siya sa akin habang nakapatong pa rin ang mga malademonyong kamay sa balikat ko.

"Ayoko! Ano ba. Bitaw sabi eh." naiinis na ako sa kanya. Lahat nang madadaanan namin na classroom ay napapapatingin sa amin. Aba syempre! Prinsipe nila eh. May kaakbay na babae. Panigurado, headline ako bukas. Arrrgh! Wala talaga akong maaalala na attaso sa kanya eh. Ano ba yan! Kahit katiting wala talaga. Bago lang siya sa school na ito at ganyan na siya.

"Ayaw! I'll take you home with or without your permission. And that's final!" ang tigas nang ulo.

"Ano ba! Ayoko nga. Sino ka ba para ihatid mo pa ako? At isa pa may importanteng lakad ako kaya bitawan mo ako kundi susuntukin kita" paghahamon ko sa kanya. Lishak!

"Sige nga. Suntukin mo kung kaya mo? Dito baby oh." tinuro niya ang balikat niya pero nakahawak pa rin sa akin. Mukha akong kriminal na hindi pwede makawala eh.

Well, parang ganun na rin naman eh.

"Baby mo mukha mo! Alam mo. Ang laki nang problema mo sa akin. Sabihin mo na lang ng mapag-usapan natin nang tahimik. Ano ba?" nauubos na ang pasensiya ko.

Sa buong buhay ko, ngayon lang may umakbay sa akin na lalaki maliban sa mga kuya ko at kay daddy pati na rin mga close na pinsang lalaki.

Another first.

"Ikaw ang may problema sa akin. Alam mo yun!" sabi niya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang problema namin sa isa't isa. Litche! Kelangan ko nang abogado.

"Ano? Wow! Ako pa ngayon." hindi ko maisip kung bakit. We just meet this morning and we are NOT FRIENDS for Pete's sake. He got the problem not me.

"No girls treat me this way. You know! Ikaw pa lang." what? Anong ako ang sinasabi nang demonyong ito? Wala naman akong maalala eh--- Oh wait!

"The friendship offer thingy?" he nod to me. Ows? Talaga lang ha. "Bakit? Pakialam ko dun sa offer mo."

"See, youre hurting my feelings." he acted like he was really fucking hurt though his not actually. "To tell you honestly Miss Lopez, I don't offer friendship to other because they are the one who'll come to me and ask me to became their friends. Well, this is the very first time that my offer was fcking decline. And since you won't accept my offer, I will take you home and-----" I cut him off.

"Fine! Fine! You got what you want. We are now friends. Just don't walk me home or what. Okay?" I need to deal with this guy. My parents might be home already. Hindi naman siguro ako iti-text ni mommy nang maaga ano. Baka nandun na sila eh.

"Serious?" he asks me.

"Do I look like joking to you?" he freed me from his arms around my shoulder and face me.

"Okay!" arrgh! Ganun lang pala eh. Ang drama naman nang isang ito. Tss. Mukhang bading.

"Okay! Then I need to go." tatalikod na sana ako but he reach for my wrist. "What again?"

"It's still early to home. Wanna join us? With the gags." he offer. No hell way!

"I am really sorry but I really need to go. So bye!" I pull my hand back pero hindi niya binibitawan. "Let go!"

"Well, I will but first---" he pauses. He look me straight in the eye. Argh!

"What again? Ang dami mo namang arte eh." naiirita na ako. Kanina pa kami dito at kelangan ko nang umuwi. It's almost 5:30 and wala pa ako sa bahay. Usually, nakakarating ako sa bahay before 5:30. But this time the clock seems to run fast.

"I'd like to have your digits." he flashed a smile that my heart hate it. Yuck! Mas gwapo pa si Pierre kesa sa kanya.

"No way!" ayoko ngang ibigay sa kanya. Ano siya? Sinuswerte? Nakuha na niya gusto niya ano. Friendship is enough.

"Oh well! Tara na't hatid kita sa inyo!" inakbayan na naman niya ako.

"Oo na! Bwisit na ito. Akin na cellphone mo." kinuha niya ang phone niya sa bulsa and handed it to me. "Sobra ka naman ata ngayon ah. Kanina friendship. Ngayon number. Pwede'ng isa sa isang araw naman? Litche!" he just smiled at me. Bwisiiiit!

"Well, mas mabuti ang marami kesa konti." binalik ko sa kanya ang phone niya.

"Yan! Masaya ka na? Aalis na talaga ako. Bye!" tumalikod na ako at naglakad palayo. Thank God and he didn't stop me again. Pero bago pa ako tuluyng lumabas ng gate nagring ang phone ko.

"Si mommy siguro. Patay!" hinalughug ko sa bag ko ang phone.

* 0920*******

"Sino naman 'to?!" sinagot ko in case new number ni mommy.

"Hello?" iritang sabi ko.

The other person on thebline chuckles.

"Turn around?" I followede what the guy said. Argh! Yeah right. How naive I am. Nagbigay pala ako sa demonyo.

"Seriously?" I turned my back after he waved to me.

"Just checking! See you tomorrow." I ended the call after that. No need for goodbyes. Dah!

Paglabas ko ay nakita ko si Mang Ramon na naghihintay sa akin sa labas nang kotse.

"Tay, kanina pa po kayo?!" tanong ko agad sa kanya nang makalapit ako

"Hindi naman masyado. Pasok ka na." sabi ni Tatay Ramon sa akin. Binuksan niya ang kotse para sa akin.

"Salamat po."

Nangmakapasok na si tatay Ramon sa kotse eh mabilis na ini-on ang sasakyan.

"Natagalan ka ata sa loob." oo po. Kung hindi dahil sa demonyo.

"Ahm. May tinignan po akong libro sa library." liar! Sabihin ko nalang kaya may demonyong humarang sa dinadaanan ko kaya ako natagalan.

"Ah! Anong libro naman yan?" tanong ni tatay. Patay!

"Ahm. Sa math po. May pinagawa na po kase sa amin ang teacher namin eh. Assignment po raw." totoo naman ba may bilin siyang homework eh pero madali lang naman yun.

Bakit ba ako nagsisinungaling ngayon!? Ang sama ko na ata. Argh! Another first. Not to tell the truth.

This year might be a memorable one. I can feel it in my bones. Damn changes! Damn that demon. Argh!

----------------------------------

Who wants dedication? Just PM me. :) Thank you for reading. God bless us all.