·Bölüm 12||Böke·

558 30 0
                                    

Bökeden

Vurulmadan önce

"Baba." Karşısına oturduğumda elindekileri bırakıp bana döndü. "Arın beni çağırıyor."

Uzattığım telefonu alıp mesajı okudu. "Gidecek misin peki?" Dedi gözü ekrandayken.

"Gideceğim ama tek başıma değil." Gözlerini telefondan ayırıp bana uzattı.

"İntikam mı istiyor?" Başımı aşağı yukarı salladım.

"Benim tanıdığım Arın intikam için çağırırdı." Ayağa kalkıp karşımdaki koltuğa oturdu.

"Kalabalık git sana bir şey yapacak olu
rsa diye can yeleği al." Başımla onaylayıp odadan çıktım.

Üstümde ki ceketi ve siyah atleti bir çırpıda çıkarıp çekmecede duran can yeleğini çıkardım üzerime giydim ve büyük beyaz kazağıda giydim.

Dolaptaki bordo ceketide üzerime giyip rastegele bir kolye taktım.

Kolyeleri severdim.

Beyaz ayakkabılarıda giyip arabanın anahtarını aldım.

Yalının dışına çıktığımda beni bekleyen yaklaşık on kişinin karşılarına dikildim.

"Bana çok yakın olmayan vurulduğumda ortaya çıkın bakın altını çiziyorum Arın'a bir şey olursa ailenizde cenazenizi kaldıracak kimse kalmaz." Hepsi başlarını aşağı yukarı salladı. "Unutmayın korumanız gereken kişi ben değil Arın Beyaz Koçovalı."

Arabama binip çalıştırdım ve adrese doğru ilerledim.

Bir yandan Arın'ın bana bir şey yapmayacağını düşünüyor bir yandan da mutlaka öldüreceğini.

Boş araziye geldiğimde Arın kendi arabasından çıktı.

"Saadet ablayı sen öldürdün değil mi?" Benim öldürdüğümü bal gibi biliyordu ama inanmak istemiyordu.

"Cevabını bildiğin sorular sorma."

"İtiraz etsen sana inanırdım ama şimdi.." ah be güzelim ben sana nasıl yalan söyleyeyim demek geliyordu içimden ama olmuyordu işte söylemiyordum yüzüm yoktu.

Hele silahi göğsüme dayalı iken.

Seni çok seviyorum Arın.

"Seni seviyorum Böke." Dudakları dudaklarıma değdiğinde ellerimi yüzüne çıkardım.

Karnımda oluşan baskı yakın olduğu için biraz canımı yakmıştı ama olsun.

Ellerimi yavaşca yüzünden çekip yere yığıldım.

"Aferin çivi kıza." Salih Koçovalı'nın sesi duyulduğunda gerilmiştim.

Ve sonunda beklediğim hamle geldiğinde arabaya binip uzaklaştılar bende ayaklandım ve bana doğru gelen adamlara yaklaştım.

"O kurşun Arın'a gelmedi evet ama çok yakına attın be." Adam korkuyla bir adım öne çıktığında çaktırmadan elimi belime attım. "Hak edene acımayacaksın diye bir ilke vardır benim kitabımda ki tek ve en önemli ilkedir."

"Arık Bey." Silahi kafasına dayayıp düşünmeden tetiği çektim.

"Aman diyeyim böyle hatalar yapmayın arkadaşlar." Arabama yerleşip torpido gözündeki telefonumu aldım.

Gönderen: Arık Böke

Gönderilen: Arın Beyaz

Zaten insaf yoktu

Olsaydı terk etmezdin beni

Geçmişim GeleceğimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin