My Enemy

Chapter 33

Nathalie Chanell's Point Of View

~KNOCK KNOCK~

"Chanell are you asleep?" Dinig kong tanong ni Mommy mula sa labas ng aking silid

"Not yet Mom, come here open the door" Sabi ko at napabuntong-hininga. Ano kayang sasabihin ni Mommy? Hindi kaya papagalitan niya ako dahil nalaman niya na ang ginawa ko sa school kanina?

Umiling ako dahil sa naisip ko. Kung ganun nga, dapat Liechan ang itinawag niya sa akin nung kumatok palang siya sa pinto.

"Oh, you're not reviewing your notes?" Nagtatakang tanong ni Mommy

"Later Mom, I'm just refreshing my mind" I answered. May balak naman talaga akong magreview dahil kapag hindi ako nagreview ay siguradong bokya ako bukas. Onting knowledge lang ang na-stock sa utak ko dahil hindi naman ako madalas makinig sa nile-lecture ng aming mga guro

Parang kailan lang nung unang pasukan-kung saan una kong nakilala si Kian

Wait...

Ki-Kian-What the hell? What are you thinking Chanell? Kailan ka pa nag-isip ng ganoon?

Well ngayon!

"Pangalawang buntong-hininga mo na yan anak simula nung pumasok ako dito ah" Napantig ang tenga ko nang marinig ko ang tinig ni Mommy. Aishh bakit ba nakalimutan kong pinapasok ko na nga pala siya

"I'm just thinking about my first day of school" I answered honestly. Nakita ko namang sumilay ang nakakalokong ngiti ni Mommy kaya hindi ko naiwasang samaan siya ng tingin dahil baka kung ano-ano na naman ang nasa utak nito at baka isipin pa niyang iniisip ko si Kian na iyon

Siya naman talaga diba?

"Arggghh Mommy, sagutin mo nga ako. Pwede bang magamot ang sakit kong 'to?" Hesitant kong tanong kay Mommy kaya napansin kong kumunot ang kaniyang nuo "Are you sick?" She asked with worried look for me

Umiling ako "I mean, pwede bang matanggal yung ugali kong kinakausap ko yung sarili ko at sasagot din ito at the same time sa loob-loob ko?" Inosenteng tanong ko. Yes, I'm still innocent you know!

My Mom burst out laughing and it's irritating the way she laugh. Just like 'what-the-hell-are-you-serious?'

Okay, I'm overacting, I know na wala namang ganun na pati sa pagtawa ay may ganoong ibig sabihin iyon "Mom, take this seriously, I want to ask you again something important" Seryosong tugon ko kaya naman sumeryoso na din si Mommy. This is what I like the most about my Mom. When I say, I'm serious, she'll take it really a serious one that's why I love her that much

"What is it Liechan?" She asked seriously, but half of it was in a worried tone.

Here we go again 'bout Liechan thingy. I sighed before I answered her question

"Did you already consult our private doctor?" I asked at nagulat ito dahil sa tanong ko. Well, who doesn't? I said that this conversation is serious and important, then I talked about our private doctor if she has ever talked to him. I wanted to laugh because of Mommy's reaction, but she still managed to shake her head off.

"Are you normal Mom?" I asked and her eyes becomes wider when she realized kung ano ang tinutukoy ko. Kaya bago pa ito maka-apela ay sinundan ko na muli ang tanong ko "Are you sure that you're not-you know, abnormal, nuts just like th-"