My Enemy

Chapter 42

Ella's Point Of View

"A-Anak, Mommy's here"

"Nurse, nurseee!!!"

"Lie please open your eyes"

"Natalya"

Kaniya-kaniyang tawag ang lahat nang maabutan naming gumalaw ang kaniyang hintuturong daliri

Pinakatitigan ko ito na tahimik na nagpapahinga habang nakapalibot sa kaniya ang lahat

Wala na ang mga pulis at maging si Janice. Maging ang pamilya ni Kian ay umalis na din nang hindi manlang namin namamalayan

Halatang namumugto ang mga mata ko dahil nakita ko ang mga iyon sa salamin. Sa ganoong klaseng pag-iyak ay namugto agad ito

Napakababaw ko!

Parang hindi pa nga nagsi-sink in sa akin ang lahat ng napag-usapan namin ni Kian

He broke me up! At parang hindi pa din ako makapaniwala

We still need to talk. We can fix this. Babawiin niya din lahat ng sinabi niya kapag napag-usapan namin iyon nang masinsinan

Nasa kaliwa banda ang magulang ni Dem at maging ang mga kaibigan nito samantalang sa kanang banda naman sina Kian, Oliver, Justin at Erick na kung saan banda nakagawi ang paningin at ulo ni Natalya. Ako naman ay sa bandang paanan

"A-Anak, we're he-here lang. Wake up for me baby please?" Her mom pleaded. Bakas sa boses nito na umiiyak siya

For some reason...

She did!

Everyone was shocked. She woke up! After two weeks, ngayon pa talaga? Ngayon pa kung kailan ganoon ang huli naming napag-usapan ni Kian?

Mamungay-mungay ang mga mata nito at pilit inaaninag ang kaniyang nasa harapan. Kila Kian

Maingat nitong iminulat ang kaniyang mata ngunit muntikan na siyang mapatalon at matanggal ang kaniyang suwero dahil sa gulat. Hindi ko alam kung bakit...pero nakatitig siya kay Kian

Nanlisik ang mga mata nito na akala mo'y sasakmal ng tao

Her parent's stilled. Hindi pa din sila makapaniwala na gising na ang pinakamamahal nilang Prinsesa

Tumaas ang kilay ni Natalya at nakipagtitigan kay Kian

Kumalabog ang puso ko dahil sa sobrang kaba. Gusto ko nang umiyak dahil duon. Paano k-kung...pa-paano kung mag-

"Who are these ugly peoples!!! Why are you in my fucking room? I'm not pinahintulutan you so why are you here? I don't even know your ugly faces. You're not pasok with my taste but..."

Napaawang ang labi ko dahil sa dire-diretso niyang sinabi. W-Why she h-have to be l-like that?

Unti-unting umiyak ang kaniyang ina hanggang sa marinig ito ni Natalya. Her face softened when she saw her parents and friends

Samantalang halos hindi na makagalaw ang apat na sinigaw-sigawan ni Natalya kanina

I should be thankful right?

I think sa akin talaga nababagay ang kaniyang titulo bilang heartless woman kasi ang saya-saya pa ng puso ko dahil sa natuklasan

H-Hindi niya naaalala sila Kian s-so there's a po-possibility...

I shook my head to stop myself from thinking. I plastered a smile on my face while looking at them, all worrying

"M-Mom, why are you crying? What they did to you? Did they hurt you physically? Tell me!! I will slap them one by one!!" Nangangalaiting sigaw nito at tinignan nito ang apat na lalaking hindi pa din makapaniwala sa nangyayari