𝐁𝐢𝐫𝐝𝐲 | Harry Potter Fanfic

*5*

Selam!

Watty'e ne oluyor pek anlamadım. Bölümlerimi iki üç kere yayınlıyor veya yayınladığım bölümü göstermiyor taslak olarak kalıyor -_-

Okunmam olsa bile göstermeyip sıfırda bırakıyor.

                                  *💛*

Genç Birdy elindeki kitapları biraz daha kendine bastırıp arkadaşlarını beklemeye koyuldu.

"Hey Birdy!" Dedi Rolf.

"Selam Rolf! " dedi Birdy samimiyetle.

"İlk derse sizinle gitmemde bir sıkıntı olur mu? Malum okul çok geniş ve ben çok yeniyim." Sesi öyle kibar ve naifti ki Birdy onun arkadaşı olduğuna tekrar sevindi.

"Tabiki sana eşlik ederiz! Bunu sorman bile büyük bir hata. Biz arkadaşınız, öyle değil mi?" Dedi Birdy. Rolf gülümseyerek teşekkür ederken Hannah ve Cedric de tartışarak kapıdan çıktı.

"Neler oluyor?" Dedi Birdy ve kaşlarını çattı.

"Bay Diggory'nin ne kadar değiştiğinden bahsediyorduk." Dedi Hannah. Yavaşca kafasını salladı Birdy. Evet, değişmişti. Geçen senelerde hep beraber gezer, birbirlerinden ayrılmazlardı. Ama bu sene Cedric'in gördüğü yoğun ilgi, özellikle kız öğrencilerden, vakit geçirmelerine engel oluyordu.

"Haklısın, Cedric bir parça değişti. Ama zaman herkesi değiştirir Hannah. Bunun için ona kızamassın."

Birdy'nin sözleri Cedric için kırıcı olmuştu. Değişmişti, bunu o da biliyordu. Ama bunun sebebi gördüğü ilgi değildi.

"Herneyse! Beni çekiştirmeniz bittiyse sınıfa gidelim. " dedi sadece. Daha fazla konuşursa kırıcı olacağını biliyordu. Ve bu iki kız onun için çok değerliydi.

Dördü de sınıfa doğru yol alırken kimse konuşmadı. Sınıfa geldiklerinde Profesör'ün gelmediğini görmek onları rahatlatmıştı. Cedric hızlı adımlarla sırasına geçerken, Rolf ve Hannah da bir sıraya geçip okul hakkında konuşuyorlardı.

Birdy kapının yanında dikilen Dracoya baktı ve onunla uğraşmanın eğlenceli olacağını düşündü. Yavaşca yanına yaklaştı.

"Aklından bile geçirme!" Dedi Sarışın.

Sahte, üzgün bir surat yapıp ona baktı Birdy.

"Yakalandım." Dedi.

"Sana da günaydın bayan böcek. Bir kere de normal bir şekilde selam ver!" Dedi Draco.

Birdy ve Draco küçüklükten beri iyi arkadaştı. Başlarını hep derde sokmalarına rağmen Draco'nun bir Slytherin olması ve Birdy'nin de Profesör Mcgonagall 'dan biraz şanslı olması onları kurtarıyordu.

Profesör Mcgonagall Birdy'nin annesi Marlene'yi çok severdi. Lily Potter ve Marlene onun gözde öğrencilerindendi. İkisinin de ölümü onu çok üzmüştü. Bu nedenle hem Harry Potter'a hem de Birdy'e tevazu gösteriyordu. Yoksa ikisinin yaptıklarından sonra okulda kalmaları gerçekten çok zordu.

Profesör Remus Lupin derse girince herkes sessiz bir şekilde onu izlemişti. Tanışma faslı bitmiş ve ders işlenmeye başlamıştı.

İlk derste böcürt görmeyi beklemeyen öğrenciler ilk başta ürkse de kendilerini toparlamışlardı.

"Evet sevgili öğrenciler! Hadi bu böcürtü nasıl etkisiz hale getireceğimize bakalım. Aynı size öğrettiğim gibi! Bay Longbottom?  İlk sizinle başlayalım." Dedi Remus. Karşısında korkuyla titreyen çocuğu birkaç adım öne çağırdı ve ona yardım etmeye çalıştı. Neville başarmıştı. Sırada diğer öğrenciler vardı.

Remus'un gözü sık sık Harry'e kayıyordu.
Sıranın ona gelmesini bekliyordu. Yıllar sonra onunla konuşabilecek olmak onu nedensizce mutlu etmişti.

Yine aynı kokuyu duyunca durakladı. Papatya kokusuydu bu. Öğrencilerden birinden geliyordu ama tam tahmin edememişti.

Sıra küçük Birdy'e gelince böcürt değişti değişti ve bir kadına dönüştü. Keskin bakışları ve uzun şekilli bedeniyle karşısındaydı. Büyük annesi Walburga. Sınıfta oluşan sessizlik ürkütücü derecedeydi. Böcürt'ün sert duruşu, elindeki şemsiyeyi kemikli elleriyle kavrayışı bile birçok öğrenciyi ürkütmüştü.

Remus bu kadını tanımıştı. En yakın arkadaşlarından birisinin annesini tanıyacaktı elbette. Gözü karşısında donup kalan genç kıza kaydı. Hafif dalgalı saçları, mavi gözleri ve duruşuyla ona tanıdık gelmişti. Genç kızın yanına yaklaşırken papatya kokusunun arttığını fark etti Remus.

"Genç bayan. Adınızı öğrenebilir miyim?" Dedi Remus. Hala ürkek bir şekilde duran Birdy kafasını çevirip Remus'a baktı.

"Birdy, efendim." Dedi titrek sesiyle.
Karşısında duran küçüklük tramvasını yok sayarak.

"Sadece Birdy mi? Bir soyadınız var mı acaba?" Dedi Remus şüpheyle.

"Tabiki var efendim. Ben Annabella Birdy Black. Birdy takma adım. " dedi ve şaşkın Profesör'e baktı.

Remus donuk bakışlarla ona bakıyordu. Nasıl tanıyamamıştı ki? Bu oydu. Küçük Annabella. Sirius'un küçük kızı.

Remus'un bakışlarındaki garipliği farkeden Ron "Merak etmeyin Profesör. Bir Black olarak çok kibar ve naziktir. Babasının seri katil olması sizi ürkütmesin." Dedi aniden. Ron'un patavatsızlığına dayanamayan Hermione, Ron'un koluna sert bir şekilde vurdu. Acıyla inleyen Ron kızgın bakışlarla Hermione'ye baktı.

"Teşekkürler Ron. Sende çok kibar birisisin." Dedi Birdy. Böcürt hâlâ onu izlerken konuşmak epey zordu.

"Ailemizi kendimiz seçemiyoruz malesef, Profesör Lupin. Şimdi şu böcürt hakkında yardımcı olsanız hiç fena olmaz." Diye devam etti.

Remus şoktan çıkıp böcürtü savuşturdu ve sıradaki öğrenciyi bekledi. Gözleri bu sefer genç Birdy'den ayrılmıyordu. Hâlâ şaşkın bakışlarla onu izlerken sıra Harry'e gelmişti bile.

Tabiki Harry 'seçilmiş kişi' olduğu için yine başına hiçbir öğrencinin başına gelmemiş birşey getirmeyi başarmış ve dersi bitirmişti. Herkes dışarı çıkarken Remus hala düşünüyordu.

Harry'i koruması gerekiyordu. Profesör Dumpledore onu bu sebeple çağırmıştı. Ama ona Annabella'dan bahsetmemişti. Eğer Sirius buraya gelirse Annabella da tehlikede sayılacaktı. Sınıftan yeni çıkan genç kıza baktı. Büyümüştü. Güzelleşmişti de. Annesi kadar sıcakkanlı görünüyordu.
Birdy doğunca Sirius'a verdiği sözü anımsadı.

"Elbette ona sahip çıkarım Sirius. O senin çocuğun. Yani bana da ait sayılır. "

"Sana güvenebileceğimi biliyordum dostum! "

Kim bilebilirdi ki kızını korumak için Sirius'a verdiği sözü kızını Sirius'tan korumak için tutacağını?

Sessizce eşyalarını toplamaya başladı.
Bir tıkırtı duydu o anda. Boş sınıfa bakındı.
Tekrar duyuldu tıkırtı. Elini asasına yaklaştırdı.

Kapı aniden kapandı ve o ortaya çıktı.

"Sirius?"

                                *🖤*

Fazla uzatmaya gerek duymadım açıkcası. 3. Sınıf biraz kısa sürsün istiyorum. Umarım beğenmişsinizdir ^-^

☆ vermeyi unutmayın lütfen!