28

593 14 2
                                    

Ate Analia opened her arms the moment I entered our door. I run towards her and hugged her tight. I buried my face in her shoulder and cry my heart out. She's just quiet while gently caressing my back.

"H-e gave up, pinakawalan na niya ako" I sobbed harder.

"Sige lang umiyak ka lang. Let your pain and burden out"

I wasn't aware that hearing him say those words will give me this kind of unbearable pain. I thought I was prepared.

Kinabukasan ay maga ang aking mga matang nagising. Alas dose ang flight ko kaya nagdesisyon akong magpaalam na muna kay Tita Tanya bago ako umalis. I just hope Nathan's not there. I lazily went to the comfort room and cleaned myself. I just wore a nice highwaisted maong pants, white vneck shirt, brown coat and my high knee boots. Nagpatulong na din ako kay Ate Grace na iayos yung mga gamit ko para yung pagbubuhat nalang ang gagawin ko mamaya. I just ate my breakfast and went outside.

I texted Tita that I'm on my way. Mabuti nalang ay gising na sila at katatapos lang din mag breakfast. I didn't ask her if Nathan's there but I just hope I won't see him.

Habang nasa biyahe ako ay hindi ko maiwasang mag isip ng mga bagay bagay. Paano pala kapag kinausap ko siya ng maayos? Paano kung pinakinggan ko siya? Will the situation change?

Wala akong sinayang na oras, dali dali akong lumabas ng kotse ko. The maids welcomed me but I didn't have the chance to smile and greet them too. Agad kong nakita si Tita sa sala nila, malalim ang iniisip at halos hindi pa napansin ang pagdating ko.

"T-ita.."

She looked at my way with her wide eyes. Agad siyang tumayo at sinalubong ako ng isang mainit at mahigpit na yakap. Our hug lasted for a minute. When she finally let me go, I was able to to see her eyes. It's dull even if she's smiling at me.

"A-alis kana talaga hija? Hindi ba puwedeng manatili kana lang dito?" her voice is in pain.

"May naiwan akong trabaho doon tita e, I will visit you. I promise" I sadly smiled at her.

"I don't know what's happening with you and my son but I'm praying that you can fix it, hmm? Mahal mo pa naman siya diba?" tanong niya habang mahigpit na nakahawak sa mga kamay ko.

Do I still love him?

"Our differences is making us like this, my love for him is useless if we can't fight for it together. He already let me go" napatungo ako nung maramdaman ko ang panggigilid ng mga luha ko. No, I can't cry right now.

"I know my son. He decided because he's mad and confused but I assure you this anak. He still loves you" ngumiti siya saakin.

Nagtagal pa ako ng ilang minuto doon. Umalis lang ako nung tumawag na saakin si Jennie na kailangan ko na daw umalis at pupunta na kami sa airport. Nakatungo lang ako nung makita ko ang isang pares ng sapatos malayo pa saakin. Nag angat ako ng tingin at halos bumigay ang mga tuhod ko nung makita ko siya. He's not looking at me. Deretso lang ang tingin niya sa loob ng bahay nila. My heart broke when he just passed by me.

My tears started to streamed down my face. My vision became blurry. I entered my car fast and drove off having a heavy heart. When I finally arrived, Jennie and Ate's waiting for me outside. I couldn't move. Ate knocked on my door. I wiped away my tears before opening the car's door.

"A-te yung mga bagahe ko? Itong sasakyan ko nalang ang gamitin natin" I bit my lower lip when my voice cracked.

"O-kay, are you fine?" nag aalala siyang tumitig sa mukha ko.

"I am.. I m-ean I'm trying" huminga ako ng malalim.

Ilang oras palang nung makalipad ang sinasakyan naming eroplano nung makaramdam ako ng labis na pagkukulang. It felt like I left something important in that country. I tried to sleep, I tried hard but I couldn't. Kaya nung lumapag kami ay dilat na dilat pa din ang mga mata ko.

 And Then He CheatedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon