Sır Tutabilir Misin?

Bölüm 4 : Biten Dostluklar

 -1972-

       Enver ile Mehmet arkadaşlarının geldiğini gördüklerinde kantinde oturmuş, bir şeyler atıştırıyorlardı. Ahmet, ''ohoo, oğlum bir kerede ayrı görelim sizi ya!'' dedi, hepsi gülüştüler. Mehmet Enver'e baktı, ''ben bu çocuktan ayrıldıysam bilin ki kıyamet kopmuştur'' dedi ve yine kahkahalar yayıldı kantine. O sırada kantine bir kız indi. Bu okula yeni gelen kızdı. Çok güzeldi, hemen herkesin dedikodu konusu olmuştu. Adı Yaren'di.  Kız pek kimseyle konuşmazdı, kimin nesi olduğunu kimse bilmiyordu. Enver kızın olduğu tarafa döndü, bu kızda bir şeyler vardı, tanıdık gelen bir şeyler. Herkes Enver'le bu yüzden dalga geçerdi ama Enver'in aşk ile alakası yoktu.

       Yine herkes Enver'e bakmaya, omzuna vurmaya, kızla ve Enver'le dalga geçmeye başlamıştı. Biraz sonra Enver bunaldı ve Mehmet'e çıkmalarını işaret etti. Kantinden uzaklaştıklarında Mehmet, ''oğlum sana git kıza açıl diyorum dinlemiyorsun, o zaman hiç bakma kimse de sana bulaşamasın diyorum onu da dinlemiyorsun. Sen dayak mı istiyorsun?'' dedi gülerek. Enver de gülmeye çalıştı. Ne olduğunu o da anlamıyordu. Sınıflarının yolunu tutup ayrıldılar. Sınıfa geldiğinde Yaren'in bir köşede oturup resim çizdiğini gördü. Tamam, dedi kendine ne olacaksa olsun artık. Bu kızın gizemini çözecek ve içini rahatlatacaktı. 

Gitti ve Yaren'in yanına oturdu sınıftakilerin onlara bakmasına aldırmadan. 

''merhaba''

''merhaba'' dedi kız çekinerek.

''yanına oturabilir miyim bir sakıncası yoksa?''

''tabi''

Konuşmayı ilk önce Enver'in ilerletmesi gerekti, sonradan kızda çekingenliğini attı üstünden ve derin bir sohbete daldılar. 

Yaren ve Enver artık günlerini birlikte geçiriyor, neredeyse hiç ayrılmıyorlardı. Herkes onların sevgili olduğunu düşünüyor ama Mehmet Enver'e böyle bir şey olup olmadığını sorduğunda hep tersleniyordu. 

Mehmet ve Enver'in ise arası açılmıştı. Pek konuşamıyorlar, görüşseler bile konuşacak bir şey bulamıyorlardı. Sanki aralarına bir soğukluk girmişti. Mehmet bunu Enver'in artık ona hiçbir şey anlatmamasına bağlıyor, Enver ise kızı düşünmeden yapamadığı için onunla vakit geçiremiyordu.

Birkaç ay sonra bütün bunları bozacak bir şey oldu...

Enver bir gün okula geldiğinde Mehmet ve Yaren'i gülüşüp bir şeyler konuşurken gördü. Yerinde donakaldı. Yaren gibi çekingen bir kızın Mehmet gibi konuşkan birisiyle ne işi olabilirdi? Hemde onları hiç beraber görmezken şimdi bu kadar samimi..

Ayakları yere mıhlanmıştı sanki, hareket ettiremiyordu. Sanki tüm dünya ondan bir şey gizliyor, saklıyor gibi geliyordu. 

Yanında beliren sınıf arkadaşı ona yandan bir bakış attı, ''Mehmet senden önce davranmış Enver. Duyduğuma göre dün çıkma teklifi etmiş kıza, kız da kabul etmiş. ''

Enver sanki çocuk ona iftira atmış gibi sinirlendi, hırçınlaştı. ''Yalan söylüyorsun''

''Hayır, bana inanmıyorsan diğerlerine sor. Mehmet kendisi söylemiş.''

Enver ellerini ceplerine soktu, titremesine engel olmaya çalıştı. Gülüşmeleri midesini bulandırmaya, neşeleri ise sinirlerini kaldırmaya yetmişti. 

Çocuk bunu fark etti, ''iyi de seviyorsan niye sen önce çıkma teklifi etmedin birader''

Bunun cevabını Enver'de bilmiyordu. Bütün olanlara bir anlam veremiyordu. Bu sevgi miydi, onu da bilmiyordu. Ama emin olduğu bir şey vardı, bu aşk değildi...

.YENİ BÖLÜMLERİN GELEBİLMESİ İÇİN SİZİN DESTEĞİNİZE İHTİYACIM VAR. YORUM+VOTE YAPMAYI VE BENİ TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN LÜTFEN... SİZİ SEVİYORUM.