Sır Tutabilir Misin?

Bölüm 5 : Balo

Şarkı kesinlikle Aslı ve Özgür'ün şarkısı  ❤   

Şarkıyı baloya gittikleri zaman açmanızı öneririm. Bu onların dans şarkısı..

Bu bölüme dair şöyle bir ipucu verebilirim; bu bölümün yarısını da Özgür'den dinleyeceğiz.

İyi okumalar dilerim.

Enver yemeğe başlamamış, beni bekliyordu. Oturduğumda bana baktı.

''Hoşgeldin, günün nasıl geçti?'' 

''İyi.'' dedim tekdüze bir sesle. Ama hemen pişman oldum. Partiye gitmem için ne kadar istemesem de biraz şirinlik yapmam gerekiyordu, ''senin günün nasıl geçti, baba?'' dedim biraz sıkıntıyla. 

Anında bana döndü, yüzünde hem biraz şaşırmışlık, hem de mutluluk ifadesi vardı, ''İyi kızım, işler güçler işte'' dedi. Bu hali beni biraz üzdü, ona boşuna ümit veriyormuşum gibi hissettim. 

Hemen sesimi sertleştirerek, ''bugün hocamız bir proje ödevi verdi, arkadaşımla beraber yapmamız gerekiyor. Onlara gidebilir miyim?'' dedim. Herhalde bu evde kurduğum en uzun cümle bu olmuştu. Yüzündeki mutluluk yerini alaycılığa bıraktığında ona karşı hislerim tekrar geri geldi; tiksinti.

''Kimmiş bu arkadaş? ''

''Pelin''

''Nerede oturuyor? Ailesi kimlerden? ''

''Buradan 10 dakika uzaklıkta. Babası Ün şirketinin sahibi. ''

Düşünüyormuş gibi yaparak, ''Ün.. Hiç yabancı gelmedi. '' dedi.

O yemeğine devam ederken ben ona dik dik bakmayı sürdürdüm. 

En sonunda çatal kaşığını masaya bıraktı, ''ben seni bırak-'' 

''Hayır, ben kendim giderim.'' dedim.

Güldü. ''Kendin gitmek mi? Buna sen inanıyor musun?'' 

Sabrımı zorluyordu ama ben suskunluğumu korumaya kararlıydım. Bugün onunla tartışmayacaktım.

Bana son bir kez baktı ve kafasını salladı. Bu onun istemese de kabul etme şekliydi.

 Yemeğimi bitirdikten sonra, ''afiyet olsun'' dedim ve odama çıktım. Pencereme koştum ve 10 yıldır en iyi sırdaşım olan Ay'a teşekkür ettim.

Gardrobumdaki kıyafetlere göz attım. Beğenerek aldığım kırmızı elbisem gözüme çarptı. Aslında istediğim zaman herşey alınıyor, herşey önüme geliyordu bu evde. Ama benim istediğim şey bunların hiçbiri değildi. Benim istediğim onun parası, mülkü değildi. Benim istediğim tek şey gerçek sevgi, gerçek samimiyetti...

Kafamdaki bu üzücü düşünceleri bir kenara bıraktım ve bir gecelik olsun mutlu olmak istedim.

Kıyafetlerimi, makyaj malzemelerimi ve ayakkabılarımı çantama koydum. Pelin'lerin evi buraya yakındı. Kendimi oraya bıraktıracak, sonra da arka kapıdan çıkıp gidecektim. Özgür'e de oranın konumunu atmıştım.

Evden çıktığımda kapıda araba bekliyordu. Arabaya bindim. Yolculuk boyunca ellerimin titremesine engel olmaya çalıştım ama pek beceremedim. Bu Özgür'le ilk kez okul dışında bir yerde görüşeceğimiz zamandı. 

Ona karşı olan hislerimden emin değildim. O da bana karşı değil gibiydi. Ama bildiğim birşey varsa, o da Özgür adı arkadaş olsun ya da başka bir şey olsun bana değer veriyordu.. Bende ona veriyordum.