Gliniarze moją ręką 2

Epilog

-Tak podjęłam decyzję, że... urodzę to dziecko- powiedziała Lena
-Nawet nie wiesz jak mi ulżyło- powiedział Antek i chciał podejść do niej
-Nawet nie wiesz jak bardzo zła jestem. Jak mogłeś mi nie powiedzieć, że jesteś policjantem? Zabieraj te łapy no chyba, że chcesz się ich pozbyć
-Ale kochanie... - zaczął Antek ale nie dane było mu dokończyć
-Ja ci dam kochanie! - wzięła najbliższą poduszkę i rzuciła nią w Antka który się uchylił

-Kuba- szturchnęłam go w ramie- wycofujemy się
-Dobra niech sam się bawi- powiedział i cicho wyszliśmy z mieszkania

Wyszliśmy i zaczęliśmy się kierować w stronę samochodu. Nagle jakiś zamaskowany mężczyzna podbiegł do Kuby i zaczął go okładać. Poczułam błysk adrenaliny gdy drugi podszedł do mnie i próbował wyrwać mi małą.

Kopnęłam go ale on nawet się nie zachwiał. O kurcze mam problem. Złodziej zbliżył się do mnie, a ja zamachnęłam się i sprzedałam mu kopa w klejnoty. Jego maska na chwilę spadła i w tedy zobaczyłam te oczy. Robert? Zdarłam mu maskę i moje przypuszczenia się potwierdziły.

Jakaś staruszka zawiadomił policję i po chwili mężczyzna został zakuty w kajdanki i odprowadzony na komendę.

Tego już za wiele. Podjęłam decyzje, że wracam do Stanów. Mam dosyć... Kuba był zaskoczony, że tak szybko chcę wracać ale nie oponował.

ROK PÓŹNIEJ...

Dzisiaj mała kończy już roczek. Ostatnio wypowiedziała swoje pierwsze słowo jakim było mama. Bardzo się w tedy wzruszyłam i poleciały łzy.

-Jak się miewa moja narzeczona i mała księżniczka? - zapytał Kuba

Tak Kuba oświadczył mi się dwa miesiące temu. Teraz planujemy ślub i wspólne życie.

-Bardzo dobrze- powiedziałam i cmoknęłam go w policzek

-Jak się miewa księżniczka? - zapytał Kuba dziecięcym głosem

Mała zaczęła piszczeć na jego widok i gaworzyć.

-Ta-ta- powiedziała do Kuby
-Kochanie słyszałaś? Powiedziała do mnie tata?
-Radziłabym ci się przyzwyczajać
-Masz coś konkretnego na myśli?
-Panie dedektywie niech się pan domyśli
-Naprawdę? Julcia będziesz miała rodzeństwo- powiedział mężczyzna i wziął małą na ręce

Nareszcie mam to co jest dla mnie najważniejsze. Rodzinę.

                          KONIEC