Gliniarze moją ręką 2

Powrót do normalności

-Kuba zamierzasz się oświadczyć Natali? - pyta Anetka
-Zobaczymy jak przyszłość się ułoży- mówi Kuba i obejmuje mnie ramieniem

Jestem strasznie zmęczona, gdy nasi znajomi kończą wizytę i zakładają kurtki. Odwracam się do Kuby i przeciągle go całuję.

-A to za co?
-Za to, że ze mną jesteś, wspierasz mnie... za wszystko- mówie i jeszcze raz go całuję
-Chyba częściej muszę być taki jak mnie czekają takie nagrody- mruczy  

#Kuba
Mała dała w nocy popalić mamusi. Natalia nie mogła jej uspokoić przez dobre pół godziny. Wyglądało to tak jakby coś ją przestraszyło. Kiedy Jalia usnęłam musiałem zbierać się do pracy. Teraz kiedy Natalia jest na macieżyńskim będziemy spędzać mniej czasu razem ale wydaje mi się, że nie przeszkadza jej to zbytnio, ma co robić.

-Szefie melduje się na komendzie- mówię, kiedy wchodzę do gabinetu naczelnika
-Kuba usiądź musimy poczekać na resztę, jesteś przed czasem.-mówi Zarębski i siada w swoim ulubionym fotelu- Zanim zapomnę chciałem ci... wam pogratulować dziecka. Przekaż pannie Nowak, że drzwi naszej komendy są dla niej zawsze otwarte
-Dziękuję szefie, przekaże

Kiedy zebrali się już wszyscy szef przydzielił sprawy i pojechaliśmy na miejsce.

-Cześć Danka wiadomo coś?
-Ofiara to 16-sto letnia Agnieszka Niźnik. Została zamordowana jakoś dobe temu. Nie widać wyraźnych śladów wiec wiecej ci powiem po sekcji.
-Kuba chodź tu- powiedział Krycha
-Anetka kontynuj- powiedział Olo
-Tak jak już mówiłam ofiara nie została tu zabita tylko podrzucona. Ślady wskazują, że prawdopodobnie był to samochód dostawczy. Ale wiecej wam powiem po analizie.

-Lena wysłała mi adres rodziców dziewczyny- powiedział Olo i postanowiliśmy odrazu tam pojechać

#Natalia
-No kto jest głodny? Kto ma ochote na mleczko? - mówiłam do Julii dziecięcym głosem przygotowując mleko

Dziewczynka uśmiechnęła się do mnie pokazując swoje dziąsła. Jest taka malutka i słodka cieszę się, że ją mam. Nigdy bym sobie nie wybaczyła, gdyby coś jej się stało. Biorę ją na ręce i daje butelkę, co jest nielada wyzwaniem zważywszy na to, że mała strasznie się wierci. Udaje mi się ją nakarmić i już mam kłaść ją do nosidełka, gdy słyszę dzwonek do drzwi. Otwieram nie patrząc kto przyszedł i widzę...