Come In With The Rain (#CIWTR_ON-GOING)

CHAPTER 03_GOTCHA!

Gotcha!
PSY

Nakatungo ako ngayon habang magkayapos ang dalawang palad na nakapatong sa nakatiklop kong mga tuhod. Nasa harap ko naman ang balahura at manyakol na lalaking ito. Bakit ba siya ganyan. Ngisi ng ngisi ng walang kadahi-dahilan. Siraulo ba siya?

Hindi ba niya nalalaman ang tamang paraan ng pag ngiti. Yang bibig niyang yan, hindi ako magdadalawang isip na hablutin at punitin yon paitaas.

Nakapangigigil...

Hoy! Library lang naman yung hinihigaan mo kanina. Don't make accusation na parang kasalan kong napadaan ako doon. Sino ba naman kasing tanga ang maglalakas loob na humiga ng patihaya roon...

Nakakainis talaga. Lalo na ng maalala ko kung ano yung nasa pagitan namin. Matigas at mahaba at mukhang malaki. Shit! Nakadidiring pangyayari.

Erase. Erase.

Tumingin naman ako ng bahagya sa kaniyang walang kwentang mukha habang may panunuya sa aking aking mga mata. Ang sarap niyang sapakin.

Mula sa buhok niyang napakagulo marahil dala ng pagtulog na nagpalabas sa kahambugan ng kaniyang aura. Hindi man lamang inabala ang sarili para hawiin iyon. Tingin niya sa sarili? Bumaba naman ng kaunti ang aking paningin. Ang mga mata niya. Napakagandang tingnan. Shit Psy anong iniisip mo? Kailan ka pa naging ganan. Bat di ko alam. Yucks! Emmy yuck! Kulay asul ang mga iyon subalit nakikini-kinita ko rito ang malungkot niyang ekspresyon. Para bang sumasalungat ito sa talim at ngisi ng kaniyang manipis at mamula-mulang mga labi. Habang kapansin pansin naman ang kaniyang matangos na ilong at ang kaniyang perpektong pares ng tenga na kinakakabitan ang kanan ng isang itim na bilog na bagay.

Hikaw. Bagay naman.

Tss. Bully your face. Nakakainis.

LABIS akong napaigtad sa kinauupuan ng biglang may tumamang palad na pumalo sa mesa sa harap ko mismo. Mariing nakatitig sa akin ang nakakatakot na mga mata ng Discipline Officer. Babae siya na talagang nai-stress sa mga nangyayari.

Pano ba naman. Sinong magkaakala na unang unang araw ng pasukan may mangyayaring ganito?

Tss. Aksaya lang 'to ng oras ko. Imbes na ako ngayoy natututo. Hindi. At ang masama pa diyan. Ngising ngisi ngayon itong kaharap ko.

Nakakairita siya.

"Ma'am. Sa tingin ko po hindi na natin dapat pang pinag-uusapan ang walang kwentang bagay na ito. Dahil wala namang nangyari.!" I greeted in disbelief.

"Do you think. I will accept that alibi Miss Del Vienna? Look! Isa lang naman ang pwedeng maging solusyon dito eh. Tell the truth and face the consequences or deny it and leave here in Moskov! So may nangyari ba sa inyo?"

"Fuck No! None! Never! Eww//Yes!" Halos magkapanabay naming sigaw ni...Pakshit!

Wait..

"What!?" Bulalas ko ng marealize kung ano ang isinigaw niya.."Hey! Lalaking feeling bastardo. Wag ka ngang mag imbento. Walang nangyari. Ma'am I swear! wala po talagang nangyari sa amin. Hindi ko nga po kilala yan eh!" Ngayoy halos pumutok na ang litid sa leeg ko sa tigas ng mga binitawang salita.

"So ano ba talaga. Are you two playing with me! Mr. Alarcon!"Bulyaw pa nito sa lalaki.

Ngumisi ngisi muna ito bago muling ibinalik ang tingin sa akin at sa Discipline officer. Ano bang pangalan nito. Nangangawit na ako sa kakadiscipline officer eh! Ah Miss Saida Sudan.

"We Kiss!" Nagulantang naman ang mundo ko sa tinuran ni Paksheyt. Ano raw?

NUNG panahong iyon hindi ko na napigilan at marahas akong tumayo mula sa pagkakaupo at binigyan siya ng isang malakas na suntok sa mukha.