Peonies

Part 1

(Unicode ver)

တစ်ခါက ဟီရိုရှီ လို့ခေါ်တဲ့‌မြို့လေးတစ်မြို့ရှိ
တယ်

မြို့သေးသေးလေးဟာ မြို့နေလူတွေရဲ့နွေး
ထွေးမှုတွေကြင်နာတတ်မှုတွေနဲ့ အမြဲဂုဏ်သတင်းမွှေးပျံ့လေ့ရှိတယ်

ပန်းရောင်စုံတွေဟာ ကြင်နာတတ်တဲ့မြို့လေး
ကိုပိုလှပသွားအောင်ရာသီအလိုက်အမြဲထောက်ပံ့နေလေ့ရှိတယ်

မြစ်ကမ်းနံဘေးမှာဖြစ်တည်နေတဲ့ ထိုမြို့လေးက ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းတွေ တောင်ယာလယ်ယာလုပ်ငန်းလေးတွေနဲ့မြို့သူမြို့သားတွေကအသက်မွေးကြသည်။

အဲ့မြို့သေးသေးလေးမှာ Koo Jung Mo လို့ခေါ်တဲ့
ခရမ်းချဉ်သီးစိုက်ပျိုးပြီးရောင်းလေ့ရှိတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိတယ်
သဘောကောင်းလွန်းပြီးလူတိုင်းကိုကူညီတတ်လွန်းတဲ့ သူ့ကိုမြို့ကလူတွေအကုန်ချစ်ခင်ကြသည်လေ။

မေရိုးချွန်ချွန် မျက်နှာကျလှလှကောင်လေးဟာ မျက်ဝန်းရှည်ရှည်တွေနှာတံချွန်ချွန်နဲ့ သေသပ်ပြီးပါးလျတဲ့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံနဲ့ချောမောတယ်လို့ လူတိုင်းချီးမွှမ်းခံရ‌လေ့ရှိတယ်
သူ့အသားအရည်ဟာ ဟီရိုရှီ မြို့ရဲ့ရတနာ ကျူးလစ်ဖြူဖြူလေးတွေထက်တောင် တောက်ပနေတယ်

"ကလင် ကလင်"

"မင်ဂလာပါ ဘိုးဘိုး Babara ရေ မနက်စာနံပြားကင်တွေကျွန်တော့်ဆီပါတယ်
ကျွန်တော်ဟိုဘက်က အဘွားတွေကိုလည်းသွားခေါ်လိုက်အုံးမယ်"

အဲ့လို လူကြီးပိုင်းတွေသက်လတ်ပိုင်းတွေရဲ့အချစ်တော်လေးလည်းဖြစ်တတ်သလို

"ဟိတ် ကလေးတွေ"

"ဟာ.....ကိုရီးမိုဂူဟေးးးးး"
လမ်းပေါ်ရှိပေါက်စတွဲလောင်းတွေလည်းမိုဂူလာရင်ပျော်ကြသည်
သူတို့အတွက် မိုဂူတို့လမ်းထိပ်ကရောင်းတဲ့တုတ်ထိုးချိုချဉ်လေးတွေအမြဲပါသည်။

သူ့အတွက်လည်းမိသားစုမရှိတဲ့အတွက် ဒီမြို့ကလူတွေဟာပဲ သူ့မိသားစုပဲ

မနက်ခြောက်နာရီဆို
ကလင်ကလင်နဲ့ Jung Mo လေးဟာ တွန်းလှည်းလေးတွန်းကာ ဈေးလမ်းတစ်လျောက်မှာရှိနေတတ်ပြီး ခရမ်းချဉ်သီးတွေကိုလိုက်ပတ်ရောင်းလေ့ရှိတယ်။