Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
♡
Minął już tydzień, a może nawet dwa. Któż by liczył ten marny czas? Szczerze mówiąc to każdy zajmował się sobą i swoim życiem. Taehyung postanowił skupić się na swoim małym hobby związanym ze sztuką, Jeongguk spędzał czas wraz z Yugyeomem w Busan, u swoich rodziców. Cóż, to prawda, że nie byli oni do niego dobrze nastawieni, nie dość, że ich jedyny starszy syn okazał się gejem, to dodatkowo był z kimś takim.. Pod wieczór każdy z nich dostał wiadomość o małym spotkaniu drużyny, postanowili wypić za ostatnie zwycięstwo.
"Każdy obowiązkowo!"
——²——
— No to co? Gratulacje! I Jeongguk w sumie nie jesteś taki zły. - powiedział Baekhyun. Napił się z chłopakiem i usiadł obok Taehyunga, który wydawał się trochę nieobecny w tym, co robi. Spoglądał na Jeongguka oraz na innych. Ledwo przyszedł, a od razu chwycił za kubeczek. Myślał nad czymś szczególnie, coś nie dawało mu spokoju.
Długie rozmowy, śmiechy i poznawanie innych. Jimin usiadł na kolanach Yoongiego, co nie spodobało się komuś z otoczenia, ale chcąc nie chcąc, miało odbyć się bez żadnych spin, tak? Możliwe, że ich relacja stała się głębsza... Min jeszcze nigdy nie uśmiechał się tak często, jak to robił w obecności blondyna. Jimin był takim jego słoneczkiem w głowie, bardzo uroczym, słodkim i niegrzecznym. Położył dłonie na jego talii, a chłopak oparł głowę o jego ramię, muskając go nosem po policzku. Jeongguk natomiast wymieniał dosyć ciężkie wiadomości przez telefon, nie zauważając kiedy większość się ulotniła i został sam wokółinnych.
Zmarszczył czoło, wychodząc na zewnątrz. Dobrze, że stadion był oświetlony, przynajmniej orientował się w terenie. Ruszył w stronę trybun, wyrzucając kubeczek do kosza, rozejrzał się i zatrzymał swój wzrok na Taehyungu, który kończył palić papierosa. Przez chwilę stał w miejscu, zanim zdecydował się do niego podejść i usiąść obok.
— Ggukie? - spojrzał obok i uśmiechnął się.
— Nie powinieneś tyle pić, jak wrócisz do domu? - sięgnął po jego butelkę, ale zatrzymała go dłoń Taehyunga. Cofnął swój ruch, lecz tamen nie odpowiedział. Położył głowę na ramieniu ciemnowłosego, wzdychając głośno.
— Nieważne. - odparł cicho, przybliżają się tak, aby było mu wygodnie. Jeon był bardzo ciepły i nie zamierzał się ruszać. Wziął tylko jego dłoń, aby objąć "siebie".
— Coś się stało? - zaśmiał się cicho, przechylił głowę w stronę pijanego chłopaka i pogładził jego ramię.
— Nieee.. - pokrecił głową pewnie. Uśmiechnął się głupio i podniósł głowę, stykając się nosem o jego policzek.
— Tooo jak już teraz tutaj jesteś, pomożesz mi dojść doooo ddomu?? - wydął usta, patrząc na niego, gdy chłopak odwzajemnił spojrzenie, zjechał wzrokiem na malinowe usta Jeongguka. Zagryzł wargę wędrując spojrzeniem ponownie do góry.
— Mhm, pewnie ja. Masz w ogóle klucz od domu? - zapytał. Poczekał chwilę i pokrecił głową. Najwidoczniej musiał zaprowadzić go do siebie, bo zostawienie go tutaj samego nie wróżyło niczego dobrego.
.. Kim Taehyung na prawdępotrzebowałpomocy, żebydojśćspokojnie do domu.. Tak, szczególnie z kimś.
— Chodź... - uniósł go lekko.
— Ejjjjj Kookieeee... Weźmiesz mnieee na ręce? Albo plecy? proszę, proszę.. - mruknął.
— Ja? To ty mnie powinieneś na rękach nosić za to wszystko, Kim.
— Jesteś silniejszy! Poza tym wynagrodzee ci to skarbiee. - uśmiechnął się szeroko, a zaraz pociągnięty został za rękę.
— Nie mów tak na mnie.
— Będę mówił, jak chcę. - prychnął, splatając z nim swoją dłoń.
— No tak, przecież jesteś Kim Taehyung. - westchnął i odwrócił wzrok, patrząc przed siebie. Zmienił drogę, kierując się do swojego mieszkania. Teraz jednakże miał nadzieję, że będzie ono jak zwykle puste.
— Chyba dasz radę iść, co?
— A chcesz mnie zanieść? - zapytał.
— Nie, nie ma mowy, idziemy! - westchnął ciężko. O tyle było dobrze, że Kim szedł prosto. Co prawda dziwnie się patrzył i cały czas uśmiechał, ale jakoś musiał go znieść. Przyciągnął go do siebie, aby tylko nie wszedł w starszego mężczyznę, na co Tae od razu uczepił się jego ciała.
— Um, Tae, puść mnie.. Bo nie dojdziemy. - zaśmiał się nerwowo.
— Ja zawsze dochodzę, a z Tobą z pewnością. - szepnął mu na ucho, które również polizał, odsunął się od zdzwionego Jeongguka i dalej złapał go za dłoń, idąc spokojnie.
