' sєvєn hєαvєns' ║▌ tαєkσσk /vkσσk ║▌ ʏᴏᴏɴᴍɪɴ

27. ♡

Chwilę później znaleźli się w mieszkaniu Jeongguka. Chcąc, nie chcąc, Taehyung postanowił wejść na chwilę. Blondyn uśmiechnął się i przebrał, po czym usiadł w salonie, na podłodze. Miał zamiar obejrzeć się trochę i poznać lepiej burneta. Nie dużo o nim wiedział, dlatego też nie był mu bliski. Może jeżeli to wszystko zacznie się tak głupio to będzie nadzieja by skończyło się lepiej?

— Zagramy w butelkę? - zapytał.

— Albo bez butelki. - dodał.

— Po co? - odezwał się Jeongguk.

— Oj nieważne! Chodź nooo, nie daj się prosić Jeonggukie! - uśmiechnął się, wskazując na miejsce obok siebie. Ciemnowłosy spojrzał na niego i niechętnie usiadł naprzeciw niego.

— Pytanie czy wyzwanie? Możesz tylko dwa pytania!

— Tylko dwa?

— Tak!

Jeongguk westchnął i wybrał pytanie. Miał nadzieję, że Kim zmęczy się szybko i wtedy pójdzie spać, a co za tym idzie będzie miał możliwość powrotu do swojego mieszkania. Z drugiej też strony Taehyung nie był taki zły, na jakiego wyglądał. Od momentu, w którym zaczął z nim gadać, ten ani razu się z niego nie zaśmiał, ani go nie obgadywał. Nie reagował jakoś negatywnie, to tak jakby chciał się z nim po prostu zakumplować... absurd.

— Kochasz Yugyeoma? - zapytał nagle.

— Tak.

— Nie wierzę Ci, Jeon. - zaśmiał się.

— Ale dobrze, teraz ty. - spojrzał na swojego towarzysza.

— Pytanie, czy wyzwanie?

— Wyzwanie. - odpowiedział od razu, ale gdy je usłyszał natychmiast chciał je zmienić. Cóż, Jeon nie był w tym dobry, albo po prostu nie miał chęci.

— Nie będę mówił jakiś wierszyków, dawaj coś bardziej lepszego. Mogę Ci nawet powiedzieć ile mam centymetrów i pokazać mojego przyjaciela. - uśmiechnął się szeroko.

—... Podziękuję.

— Na pewno byś chciał zobaczyć. Nie masz takich luks-.. dobra, wybacz. - westchnął i oblizał usta. Nie mógł zmienić więc postanowił opowiedzieć jakiś wierszyk z podstawówki, na co Jeongguk parsknął głośno śmiechem.

— Pytanie. - ponowił.

— Hm, mógłbyś być z kimś, kogo nie lubisz? - zapytał Taehyung.

— Co to za pytanie, a ty mógłbyś być z chłopakiem?

— To ja Ci zadaje pytanie! I tak, mógłbym. Wolę chłopaków. Zwłaszcza takich, jak ty. - znów uśmiechnął się cwanie. Ciemnowłosy skrzywił się lekko i pomyślał chwilę.

— Nie mógłbym. To zależy, co by się stało i czy by mnie przeprosił, albo jaka byłaby ta osoba i czy bym coś do niej poczuł. - wzruszył ramionami, patrząc na blondyna, który przytaknął głową.

— Jeszcze raz, ponieważ zadałeś mi już pytanie. - odparł Kim.

Jeon chciał wybrać pytanie, ale podobno już nie mógł. Wybrał wyzwanie, czekając aż Taehyung je wymyśli. Blondyn uśmiechnął się chytrze i przybliżył do chłopaka.

— Pocałuj mnie, skarbie.

— No śmiało, nie bój się.

— Ja... nie mogę. - Guk spojrzał na blondyna wręcz przerażony. Nie sądził, że może być on aż tak bezczelny i pewny siebie. Odsunął się nieco, lecz tamten wciąż znajdował się blisko. Zmarszczył czoło, zagryzając policzek od środka.

— Okej. Ja to zrobię. - wzruszył ramionami i chwilę po tym wpił się w jego usta. Gguk syknął cicho niezadowolony, chcąc go od siebie odepchnąć. Natomiast Taehyung nachylił się nad nim mocniej i chwycił jego nadgarstki. Nie chciał tym przecież go wystarczyć, dlatego pogłębił pocałunek, czyniąc go powolnym, co naprawdę podziałało. Ciemnowłosy zaczął odwzajemniać pieszczotę i nie wyrywał się tak chętnie. Oblizał jego wargi i odsunął się od jego ust z dziwnym uśmiechem. Chłopak wyglądał wręcz bardzo uroczo. Uchylił usta i również spojrzał na blondyna.

— Chcę...chcę jeszcze.

zwłaszcza po tym.