Uyandığımda hastanedeydim. Herkesin ağlamaktan gözü şişmişti.
"Hey?" kendi sesimi zor duymuştum. Sesimi duyan Victoria hemen bana sarılmıştı. Ardından da diğerleri.
"bizi yalnız bırakın." jiminin itaatkar sesi ile herkes dışarı çıktı ve hemen dudaklarıma yapıştı. Gözlerim şokla açıldığında vücudum benden izinsiz karşılık vermişti. Dudağımı dudağından ayırdı.
"Seni çok seviyorum. Neden kendini bu kadar harap ediyorsun Danbi?"
"Bunu siz yaptınız Jimin. Beni bu hale siz getirdiniz."
"tamam, bunları unutalım. Hadi üzerini giyin ve gel." Jimin yine dudağımı öptü ve odadan çıktı. Bende yatağın kenarında duran kıyafeti giyip odadan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkes tekrar sarıldı ve beni sürüklemeye başladılar. Daha ne olduğunu anlamadan kendimi hava alanında bulmam ile şok içinde bizimkilere baktım. Lucas, Henry, David ve Victoria bana sarılmıştı.
"Neden sarılıyorsunuz? Sizde geleceksiniz zaten?"
"hayır Danbi biz bu sefer yokuz."
"ama üniversiteyi Kore 'de okuyacaksınız?"
"evet fakat böyle olması lazım. Neyse balayında geliriz." Lucas gülüp Victoria' ya sarıldı.
