friendship and secrets

The accident

pp Ilham:

Ik voel me zo verschud na wat er gisteren allemaal is gebeurd. Latifa probeerde me te trosten door te zegen dat het niet zo erg was, maar ik durf mijn gezicht vandaag niet op school te laten zien. Gisteren ben ik gelijk na school naar huis gegaan. Ik heb iedereen ontlopen, ik wil niet weten wat iedereen nu over mij denkt. Rania en de rest van de meisjes hebben mij gisteravond nog proberen te bellen maar ik schaam mij te erg om nu op te nemen. Vooral omdat ik nog aan niemand had gezegd dat het uit was tussen mij en Tamer. Gelukkig heb ik vandaag maar 1u les. Ik ga proberen om met zo min mogelijk mensen te praten. Hoe moeilijk kan het zijn?

Het is 10u en ik ben expres 5min te laat gekomen zodat ik met niemand hoef te spreken op de speelplaats. Ik ging gelijk naar de les en zag dat ik weer naast Abdel moest gaan zitten. Ik zette mij naast hem, en hij gaf me een kleine lach. Ik wou niet meer opvallen dus deed ik alsof ik het niet zag. Hij vroeg me hoe het met me ging, waarop ik antwoorde dat het hem niks aangaat hoe ik me voel. Hij zei dat hij gewoon aardig probeerde te zijn omdat hij weet dat ik gisteren een rot dag heb gehad. Ik zei dat ik het aardig vond, en dat het me spijt dat ik hem afsnauwde, maar ik nu niet in de stemming ben om met iemand te praten. Hij zei dat hij het begreep, maar dat we ooit moeten praten over wat er deze zomer was gebeurd. Ik keek naar het bord en dacht na over wat er was gebeurd.

Woensdag 3 juli:

het is vandaag de dag van mijn verjaardagsfeestje en ik heb al mijn vriendinnen uitgenodigd. Ik ga het super uitgebreid vieren in een grote zaal met iedereen waarvan ik hou, je wordt tenslotte maar 1 keer 18. Tamer stuurde me nog een berichtje om te zeggen dat hij mij een leuke dag toe wenst en dat hij wou dat hij er bij kon zijn. Ik hou super veel van hem, maar als mijn Marokkaanse ouders er ooit achter kwamen dat ik een vriend heb, heb ik maar 2 keuzes: ofwel komt hij die dag nog mijn hand vragen en gaan we gelijk trouwen, ofwel krijg ik een enkeltje naar Marokko om met een ilie neef te trouwen.

Na het feestje zei ik gedag tegen iedereen, en bedankte ik ze voor het komen. De meisjes vroegen of ze nog konde helpen met opruimen maar ik stond er op om het allen te doen. Ik stak alles van thuis in de auto, de rest wordt door de zaal zelf gedaan. Na het inladen van de auto ree ik naar huis, ik was heel moe en zag dat Tamer me een berichtje heeft gestuurd. Ik pakte heel even mijn telefoon om het berichtje te lezen, toen ik een knal voelde. Ik stootte men hoofd tegen het stuur en wist even niet meer wat gebeurde, toen besefte ik me dat ik een auto ongeluk heb gehad. Ik stapte uit om te kijken wat er is gebeurd en zag dat ik een jongen heb geraakt. Ik viel in paniek, ik wist niet wat ik moest doen. Ik zag iemand naar ons toe lopen. Het was Abdel een jongen van mijn klas. Hij vroeg me of het goed met me gaat, en zei dat hij zag wat er was gebeurd. Er was verder niemand in die straat. Ik zei hem dat het goed met me gaat maar dat de jongen dood kan zijn. Hij keek naar de pols van de jongen, en zei dat hij waarschijnlijk nog leeft. Ik zei dat we de politie moesten bellen, en pakte mijn telefoon. Abdel pakte de telefoon uit men handen, en zei dat we de politie niet kunnen bellen omdat ik dan de gevangenis in ga. Ik vroeg hem wat we moesten doen, waarop hij antwoorde dat ik even in de passagiersstoel moest gaan zitten en hij het ging regelen.

Nog in schok ging ik in de passagiers stoel zitten. Ik zag hoe Abdel iemand begon te bellen. Even later stapte hij in en begon hij te rijden. Ik zei dat we die jongen niet zomaar konden achterlaten, waarop hij antwoordde dat een vriend van hem het zal regelen. Hij zij dat hij me nu naar huis rijdt omdat ik zo niet kan rijden, en dat ik me thuis moet opfrissen en vergeten dat dit ooit is gebeurt.

Eenmaal thuis aangekomen sloot ik me op in en kamer. Ik weigerde al Tamer zijn oproepen. Ik kon maar niet vatten wat er was gebeurd. Ik ging slapen in de hoop dat dit allemaal een droom was, maar het ergste kwam de dag erna pas. Ik stond op en dacht dat het een droom was. Ik opende Instagram, en toen zag ik het op iedereen zijn verhaal staan. Een jongen was gisteren aangereden, de dader legde zijn lichaam voor het ziekenhuis en vluchten weg. Ik dacht dat het misschien toeval was, maar toen ik op de foto drukt wist ik het zeker: DAT WAS DE JONGEN DIE IK AANREED. Was dit wat Abdel bedoelde toen hij zei dat hij het ging regelen? Ik drukte op het artikel en begon het te lezen. Er stond in dat ze de jongen maar net hebben kunnen reden, maar dat zijn benen nu verlamt zij. Hij moet opnieuw leren lopen. Ik belde Abdel om te zeggen dat ik mezelf moet gaan aangeven, maar hij zei dat ik dat niet kan doen omdat het nu geen ongeluk is maar een vluchtmisdrijf en ik mijn hele leven in de gevangenis kan zitten. Hij zij dat ik moet vergeten wat er is gebeurd, en dat we later wanneer ik de schuldgevoel ben vergeten gaan praten over wat er is gebeurd.

Na die dag stond alles op zen kop. Ik wou met Niemand meer praten en sloot mezelf alleen op i men kamer. Tamer nam het heel persoonlijk omdat ik op een paar berichtjes na niet meer met hem sprak. na 3 weken zei hij dat hij niet begrijpt waarom ik zo doe, en waarom ik het hem niet gewoon wil vertellen. Hij zei dat hij genoeg heeft van mijn afstandelijk gedrag en dat hij er klaar mee is. Hij maakte het uit, en nam zo het laatste beetje hoop van me weg. Ik was de rest van de zomer depressief en als het niet was voor mijn geloof, weet ik niet wat ik zou hebben gedaan.

Heden:

Door het geluid van de bel kwam ik weer uit men droom wereld. Ik ging met de meisjes naar beneden en zag dat iedereen raar naar mij keek. Rania herinnerde mij er aan wie ik was en dat ik schijt heb aan iedereen hier. Ik liep de speelplaats op like I own the place. Ik voelde me nog steeds een beetje douwn maar ik liet er niks van merken. Ik was bang dat ik weer een briefje ging krijgen, en ik wou die persoon niet laten merken dat ik me geïntimideerd voel.

pp Latifa:

Ik ben blij dat de oude Ilham weer een beetje terug is, maar ik voel nog steeds dat ze met iets zit. We zaten met zen alle op de speelplaats toen ik een berichtje kreeg van een anoniem persoon. Ik deed het berichtje open en schrok van wat er stond. Er stond: "Ik weet wat je voor Ilham hebt gedaan, en als je niet wilt dat zij er achter komt, kom je deze vrijdag om 18u naar het witte huisje in kielpark.". Ik schrok van wat ik las en keek snel rond mij heen om te zien wie dat zou kunnen zijn geweest, maar iedereen zat op zijn telefoon. Het kon iedereen zijn.

pp Selma:

Ik snap niet hoe die bitch het doet, gisteren zette ze zich vierkant voor paal, en vandaag doet iedereen alsof ze het vergeten zijn. Egh, ik haat haar maar ik weet al hoe ik haar ga terug pakken. Ik loop op het nieuwe meisje af en zeg haar dat we blij zijn dat ze op onze school zit. Ik vertelde haar dat we deze donderdag met zen alle gaan bowlen, en vroeg of ze ook mee zou willen komen. Ze vroeg of dat niet raar zal zijn aangezien zij nu samen is met de ex van Ilham. Ik zei dat Ilham er al over is en dat iedereen op staat dat ze ook komt. Ze zei dat het er inderdaad op lijkt dat Ilham het al is vergeten, en dat ze daarom graag komt. Ik nam afscheid van haar en zei dat ik haar dan donderdag zie. We zullen zien of Ilham hier ook cool over doet!

Ik zie Nisrine aan de overkant staan, en loop naar haar toe. Zij reageerde geschrokken toen ik haar riep. Ik heb het gevoel dat ze me sinds gisteren ontloopt. Ik vroeg aan haar wat er is, ze zei dat ze gewoon een beetje gespannen was door alle toetsen. Ik wees haar erop dat het pas de 3de dag van het schooljaar is, en dat we amper toetsen hebben. Onze eerst volgende toets is vrijdag, en dat is een kennis toets om te kijken wat je nog weet van de afgelopen jaren. Je kunt er dus niet voor leren. Ze zei dat ze gewoon bang is dat ze het niet goed gaat doen, en zei dat ze snel naar het toilet moest en rende naar het toilet. Ze gedraagt zich sinds gisteren echt raar! Ik wil weten wat er met haar is.

pp Nisrine:

Owh mijn god, ik heb de helle avond niet kunnen slapen door dat briefje. Ik ben bang dat Selma er achter gaat komen dat ik alles aan Hamza had verteld en ik voor alle drama van deze vakantie had gezorgd. Ik heb zo spijt van wat ik heb gedaan, maar ik kan het nu niet meer terug nemen. Als Selma ooit achter komt dat ik dit allemaal heb gedaan stoort mijn helle wereld in. De enige reden dat Selma nu haar mond houdt is omdat ze denkt dat Ilham het had gedaan, en niemand haar zou geloven. Maar als Selma er achter komt, en het aan iedereen vertelt is mijn leven voorbij. Ik moet er voor zorgen dat Selma blijft denken dat het Ilham was.