"Gidiyorum ben. Bi isteğin var mı?" dedi. Her zaman böyleydi, alışkanlıktı sanırım onda. Her zaman bi yere gidecek olduğunda sorardı bunu. "Bi isteğin var mı?". Bende gülümseyerek "Yok." derdim. İsteğim olduğundan değil de öylesine işte. Bu onu son görüşüm olacaktı. Belki ilk defa da olsa birşey isteyecektim ondan.. Yutkundum. Nasıl istenirdi ki böyle şeyler. Nasıl diyecektim ki "Gitme, biraz daha sev beni. Gitmek istemeyecek kadar sev!" diye. Evet, bırakıp giderken bile sormuştu bunu. Gülümsedim burukça. Yüzüme baktı bi cevap bekler gibi kafasını eğdi hafifçe sağa doğru. "Kusura bakma, acelem var. Böyle olması daha doğru.." İçimi çektim. "Tabi, önemli değil." diye mırıldandım. Duyduğundan bile emin değildim. Hala kafamda bin türlü soru dolaşıyordu. Seviyordum hemde çokça. Ama o sevmiyordu aklında başka biri vardı ve bunu biliyordum. Yine de benimle kalmasını isteyecek kadar seviyordum onu. "Görüşürüz.." dedi. Son bir defa daha baktı ve döndü arkasını elleri ceplerinde hafifçe kafasını önüne eğerek hızlı adımlarla yürümeye başladı. "Görüşürüz." bile diyemedim. İçimden haykırıyordum oysa. "GİTME, BİRAZ DAHA SEV BENİ. GİTMEK İSTEMEYECEK KADAR SEV.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Biraz Daha Sev Beni
RastgeleAşka hiç inanmamış, hayatı boyunca hiçbirşey umrunda olmayan 'Taş Kalpli' diyebileceğiniz bir genç kız ve hep yarım kalmış hikayelerle dolu olan bir genç adam. Hiçbir şey tesadüf değil..
