mask(마스크)✔️ |liskook

❇↪0.0

Ormanın içindeki yaprak dolu yoldan koşarak ilerliyordum.

Ayaklarım çıplaktı ve bu yavaşlamama neden oluyordu , ama ayaklarımda ki oluşan yaraları umursamadan ilerliyordum.

Kraliçe'nin adamları beni yakalamak için kovalıyordu ve ben sadece kaçıyordum. Çünkü beni yakalarlarsa eğer gerçekten kötü şeyler olabilirdi..

Hava karanlık olduğundan onlardan saklanabilirdim ve bu yüzden avantajlıydım. Fakat birde dezavantajım vardı , çünkü hava karanlıktı ve ben yolumu görmekte zorlanıyordum. Sadece havada gördüğüm dolunay'ın ardından ilerliyordum.

Sanırım arkama bakmaktan olsa gerek ağır birşeye çarpmıştım ve kafam çok acımıştı.

Kafamın acısı ile inleyerek yere doğru çömelmiştim , ama önümde oluşan karanlığın farkına varınca korkarak geri çekildim.
Bu o'ydu.
Maskeli adam..
Onu gördüğümde rahatlamıştım çünkü ;
Her zaman zora düştüğümde nedense yanıma geliyordu ve asla yüzündeki maskesini çıkarmama izin vermiyordu.
Sürekli beni kurtarıyordu. O benim kurtarıcımdı..
Buraya kadar beni tekrar kurtarmak için mi gelmişti ?

Belkide o'na ihtiyacım olduğunu anlamıştı..

Garip bir şekilde konuşmuyordu ama onunla anlaşabiliyordum.
Tam ağzımı açıp konuşuyordum ki kolumdan tutup hızlıca ormana dalmıştı. Bu yüzden şaşkınlığımdan ne diyeceğimi unutmuştum.

"Hey! nereye gidiyoruz ?"

Tamda tahmin ettiğim gibi cevap vermemişti.
Jennie ve Taehyung'dan sonra sürekli yanımda olup beni korumuştu. Jennie benim en yakın dostum , Taehyung ise abim gibiydi. Ama şimdi nerede olduklarını bilmiyordum.. belkide Kraliçe onlarıda yakalamıştı.

Kraliçe'nin annem ile bir düşmanlığı vardı.

Annem öldüğünde ise tüm düşmanlığını bizlere çevirmişti ve intikam almak istiyordu.
O çok kötü bir kadındı ve ben ondan korkuyordum..

Düşüncelerimi durmamızla bitirmiştim. Ormanın ortasında sadece durmuş bana bakıyordu.

"Neden öyle bakıyorsun ?"

Ellerimi ellerinin arasına almıştı.
Neden böyle garip davranıyordu gerçekten anlamıyordum.

"Ben... çok üzgünüm Lisa , beni affet..."

"Sen... konuşuyorsun!"

Koşarak uzaklaşmıştı. Arkasından seslenmeme rağmen gitmişti.
O'nun ilk kez konuştuğunu görmüştüm.
Ama neden böyle konuşmuştu ?

Aklımda bir sürü soru vardı fakat hiçbirinin cevabı yoktu...

Ormanın içinden çıkan adamlar etrafımı sarmıştı , ve sanırım yakalanmıştım.
Birden böyle yapmaları her ne kadarda beni korkutsada , kendimi çok çaresiz hissediyordum.

Kaçmaya çalışmak istiyordum ,  ama bana doğru tuttukları mızraklar kaçmamı engelliyordu ve kaçamıyordum.

Nası bir bataklığın içine düşmüştüm ben böyle ?

"En güvendiğim kişi ;
bana kimseye güvenmemem gerektiğini öğrettiğin için sana minnettarım."

❤