Mafya Mı Peh!

🌙0.6🌙

Olduğum yerde kalakaldım, Kuzey beni seviyordu. Tamam biraz tahmin edebilirdim ancak bugün ve bu şekilde söylemiş olması biraz şaşırtıcıydı. Umutun beni dürtmesiyle gerçek hayata döndüm.
"Ben duygularımdan emin değilim Kuzey, lütfen bana biraz zaman tanı." Onu üzmüştüm ancak duygularımdan da emin olmak istiyordum. Eminim ki sevgili olup ayrılırsam bu onu daha çok üzerdi. Anlayışla başını salladı ve kalkıp yatmaya gitti. Umutla ben kalmıştık sadece. Umut konuşmaya başladı.
"Duygularından emin değilsen en doğrusunu yaptın, bizim belli bir süre hayatımızda olacak biri sonuçta o."
Başımı sallayarak konuşmaya devam ettim.
"Bence de, ama çok üzülmüş müdür sence?"
"Alışır."
Aniden camın tıklama sesi geldi. Umutla birbirimize baktık, ardından camı açıp aşağıya baktık. Aşağıda gördüğümüz kişi bizi şaşırtmaya yetti, hatta arttı bile. Bu kişi Kuzeydi.
Umuta fısıldadım.
"Salona bak, Kuzey orada mı?"
Umut kafasını salladı ve salona doğru gitti. Aşağıdaki 2. Kuzey konuşmaya başladı.
"Salonda oturan kişi Kuzey değil, polislerle silah işini hallettim ve eve geri dönerken kafama sert bir cisimle biri vurdu. Tahminimce Rıfkı Risk'in bir adamı şuan sizinle evde."
"Rıfkı kim?"
Kuzey cevap verecekti ki içeri Umut girdi. Yüzünde saf endişe vardı.
"İçerde bir Kuzey daha var."
Yüzümün renginin attığını hissedebiliyordum. Kuzey az önceki soruma cevap verdi.
"Refik Risk, uzman bir maske yapıcısı ve üstelik gerçek saç da yapabilen bir bilim adamı. Ancak gücünü bilim alanında değil mafyacılık işlerinde kullanmayı seçti. Benimle derdi ne bilmiyorum ama tek bildiğim şey, size zarar vermek istiyor."
O an sahte kuzeyin ayak sesleri duyuldu. "Geliyor, yarın 7 de burada ol" dedim sessizce ve hemen camı kapatıp Umutla yataklarımıza dağıldık.
Kapı açıldı, Sahte Kuzey konuşmaya başladı.
"Hala uyumadınız mı, kimle konuşuyordun Melis?"
Şuan inandırıcı durmam gerekiyordu, rahatlamaya çalıştım ve cevap verdim.
"Ya bizim Şevket vardı ya, geçen hafta konuşmuştuk sürekli geliyor diye. O işte."
Bunu dememin amacı gerçek Kuzey olup olmadığıyla alakalı şüphelerimi gidermekti. Sahte Kuzey başını salladı.
"Tamamen unutmuşum."
Aha yakaladım seni. Ancak merak ettiğim şeylerden biri normal Kuzeyi nasıl bu kadar kusursuz taklit edebilmişti, üstelik hayallerinden bile bahsetmişti.
"Hadi uyu artık, yarın işlerimiz var."
Başını sallayıp odadan çıktığında derin bir nefes aldım. Umuta döndüm ve fısıldayarak "ne yapacağız" dedim.
Umutun gözlerindeki korku kolayca okunabilirdi.
"Bilmiyorum ama çok korkuyorum."