Mafya Mı Peh!

🌙0.1🌙

Melisten
Kendi kendime karaoke gecesi yapıyordum, salak Umut daha gelmemişti. Annemler, tatildelerdi ve bundan daha uygun bir zaman olamazdı. Bağırarak şarkı söylemeye devam ederken beni bölmeye cürret eden şey telefonumun çalmasıydı.
Ekrana baktım, Umut arıyordu.
"Efendim Umutcuğum, noldu?"
"Melissss canım arkadaşım."
"Tamam Umut geliyorum, bekle beni."
Umut tek başına bizim eve gelmekten korkmuştu besbelli. Hemen anahtarlarımı kapıp dışarı fırladım, hava buz gibiydi. Kutup ayısını koysak üşürdü.
Yürürken biri karşıma çıktı.
"Merhaba" bir adres gösterdi, burayı biliyordum.
"Beni götürebilir misiniz?" Sanki taksiyim ben diye isyan eden iç sesime hak verdim ve adamla konuşmaya başladım.
"Beyefendi zaten şurada." Elimle ileriyi gösterdim ve yürümeye devam ettim. Ettim etmesine ama az önceki adam kolumu tutmuş, bırakmıyordu.
"Bıraksana kolumu." Sesim tehditkar çıkmıştı.
"Ne yaparsın, döver misin" dedi alayla.
"Hayır o elini alıp götüne so-" lafımı bölen arkamdan gelen güçlü sesti.
"Aşkım napiyosun orada?" Kim olduğunu bilmiyordum ama ona minnettardım. Adam gelen adama baktı, yüzünün rengi solmuştu. Gülerek ona baktım, ben kazandım der gibi bir surat ifadesi takındım.
Adam buraya gelince karşımdaki arkasına bakmadan gitti.
Adam yanıma geldi.
"Buralarda dolaşma, o adamın bazı çetelerle bağlantısı var."
"Teşekkürler, çok sağol. Sen olmasaydın neler olurdu kim bilir."
Mavi gözleri ayın ışığıyla parlıyorlardı.
"Nereye gidiyordun, götüreyim seni" dedi, canıma minnet. Hemen Umutun adresini verdim ve ekledim.
"Birini alacaktım da, tek başına gelmeye korkuyor."
Anlayışla başını salladı ve beraber yürümeye başladık.
"Bence sen de korkmalısın, başına neler gelebilirdi."
"Haklısın" dedim. "Bir daha geçmem zaten. Sen kimsin peki?"
"Benim kim olduğumu bilmesen daha iyi olur, ağzından falan kaçırırsan seni yaşatmazlar."
Tehlikeli biri olduğunu söylüyordu ama bence sadece palavra sıkıyordu.
"Nesin sen, mafya falan mı" dedim.
"Falanım" diye cevapladı. Gözlerimi devirdim, ne kadar da klişeydi.
Nihayet Umutun evine vardığımızda ikisini tanıştırmam gerektiğini kavradım
"Umut."Umutun elini umursamazca sıktı, neden böyle yaptı bir fikrim yoktu. Galiba sıkılmıştı. Dönüş yolunda Umut sordu.
"Nasıl tanıştınız Melisle?"
"Yolda."
Elimde olmadan kıkırdadım, cevabı çok sadeydi.
"Ben sana anlatırım detayları umut." Dedim, çünkü o konuşmak istemiyor gibiydi.
Nihayet eve vardığımızda vedalaştık.
Bir daha bu olayın konusu açılmadı, karaoke gecesinin olayı da buydu zaten. Gece boyu şarkılar söylerdik.
Gece geç vakitlere doğru uyku bastırınca Umut evine gitti, taksiyle. Yerini yadırgadığını bildiğimden ısrar etmemiştim.