''YaRa BaNDı''

6.BLM

Denizleri güzel yapan bir sürü şey vardır..

Bir kere insana verdiği huzur en güzel şeydir.. Kaparsınız gözlerinizi ve yavaşça o dalgaların kıyıya vuruşunu hissederseniz.. Bu şekilde sahil kenarında çok fazla uyuyakaldımm.. Çünkü vazgecilmezlerimden biridir..

Aslında denizler beyaz saf bir sudur ama gökyüzünün yansıması ile bir renk oyunu olur ve mavi gözükür.. Aslında gökyüzünün güzelliği suyu da güzel yapmıştır..

Berraklığından ötürü sizi sakinleştirici bir özelliği vardır ve baktığınız zaman kendi yansımanızı görürsünüz.. Tıpkı bir ayna gibi.. Size bütün güzelliğinizi de sunabilir görmek istemediğiniz kusurlarınızı da.. Nasıl baktığınıza göre değişir bu..

İçerisinde tehlikeli veya tehlikesiz çoğu canlıya ev sahipliği yapar..Bu canlılar denizin bütün dalgalarına, bütün hırçınlığına ve şiddetine rağmen direnir çünkü bilirler eger denizden çıkarlarsa yaşayamazlar, alışamazlar onsuzluğa.. Bu yüzden bütün canlılar denize aşıktır ve minnettardır.. Fakat bu tek taraflı degildir denizde bütün tehlikeli veya tehlikesiz canlılara ayni ilgiyi gösterir hep..

Ama deniz denilince akla hep martı gelir.. Çünkü yazda olsa kışta olsa martılar bulunduğu denizi asla terk etmez.. Soğuğunu, yakıcı güneşini, şiddetini ne kadar çekerse çeksin asla vazgeçmez ve sadıklığından hiç ödün vermez..

Ben kendi denizimi buldum.. 05.09.19'da onun bütün her şeyini göze alarak ona gittim ve ona olan bütün aşkımı itiraf ettim.. İmkansızdı ama yine de benim denizimin tek martısı ben olmak istiyordum..

Martılar denizlere olan aşkı ile bilinirler.. Peki hiç o koskaca deniz küçücük martıya aşık olur muydu?

Ya da o koskoca deniz hiç olan, hatta ona bazen zarar bile verebilen bir insana aşık olur muydu?

Kim bilir belki de o denizde bir insandır?Ama birinin denizidir..

Evet çok uğraştım belki ama o denize tek martı ben oldum.. Şimdi bazen beni dalgaları ile yok ettiğini düşünüyor, bazen bana zarar verdiğini düşünüyor, beni mutlu edemediğini düşünüyor.. Evet belki de bir kuş olarak göklerin hakimi olabilirim ama ben asla gözü yükseklerde olan bir kuş olmadım.. Zira olsaydım gökyüzünün maviliğini çalmış bir denize değil direkt gökyüzüne aşık olurdum.. Ama ben denizimi seçtim.. Biliyordum beni bazen kırabilirdi üzebilirdi ama bana en fazla iyi gelebilecek olan da oydu.. Bir yara alsam düşeceğim yer deniz olacaktı, yaralarımı temizleyecek olan yine deniz olacaktı, öleceksem bile o denizin kollarında ölmek istedim, o yüzden ben gökyüzünden vazgeçtim denizi seçtim..

Tarih 23.09.2019'du..

Ona ilklerini yaşattığım ve kendimin ise huzuru tattığım gündü.. Yaklaşık 1 yıl sonra belki görürüm diye etrafa sürekli baktığım adam karşımda oturmuş bana gülümsüyordu..

Evet benim denizim bir adamdı, bir insandı.. Belki o koskocaman deniz küçücük bir martıya aşık olmazdı ama benim denizim küçücükte olsa martısına aşık olmuştu.. Belki o koskocaman deniz zarar vereceğini bile bile insanlara güvenmezdi, onları sevmezdi ama benim denizim bana güvenmiş, beni sevmişti..

Ben o gün ona sarıldığımda, göğsüne yatıp benim için olan o kalp atışlarını dinlediğimde anladım ki; huzur sadece denizlere mahsus bir şey değilmiş ve o denizlerde gökyüzünde aradığım huzuru bir deniz adam veya gökyüzü bakışlı adamda da bulabilirmişim.. Ona baktığımda kendimi gördüm, gözlerinin içerisindeki o aşkı gördüm.. Belki bazen kırıldım, belki bazen kırdım ama bildim ki; ondan gidersem nefes alamazdım, onsuzluğa alışamazdım.. Bu yüzden o benim koskocaman denizim oldu, ben de onun her şeyi.. Kimi zaman beni sakinleştirecek bir gülüşü oldu, kimi zaman ise onun hırçın şiddetine, dalgalarına, soğuğuna, yakıcı güneşine direnen bir martı oldum ya da bazen o ilgisini hiç azaltmadığı hatta kendine yuva yaptığı, zarar da görse vazgeçemediği o canlılar oldum..

Tek fark benim evim;
bir denizin sığ suları değil
denizimin kalbiydi..