" Those students who had records here" panimula ng Dean at itinaas ang kulay brown na mukhang notebook na malaki. Nasa harap namin siya at medyo marami rami kami sa loob ng silid niya, isa na doon si Blue na nakahilig lang sa wall at parang walang pake sa sinasabi ng Dean."Should know how to act!" magiliw na saad niya na gumawa naman ng bulong bulongan. Kung hindi tanong ay reklamo naman.
"Shh! Quite! Ang hihilig niyong magreklamo! Hindi na kayo mga bata! May tumutubo ng buhok sa mga kasulok sulokan niyo pero mga isip bata parin kayo! Kung hindi nahuhuling nangongopya! nalalate naman! may iba pa diyan na kung saan saan nalang gumagawa ng milagro! juskong mga bata kayo!" madrama niyang sabi at may pahawak hawak pa sa ulo.
Tumayo siya ng tuwid at bahagyang inayos ang salamin nito.
"And so! nakaisip ang school heads ng paraan para mabura ang records niyo! syempre sa pamamagitan ng pamamahala ko ay maisasakatuparan ito!" masaya niyang sabi at pumalakpak pa, sakto namang pumasok si Prof. Mondigo na may dala dalang folders. Umupo na si Ms. Dimaano sa umiikot ikot niyang upuan at si Prof. naman ngayon ang nakatayo sa harap.
"ehem" he cleared his throat first before proceeding.
"Samonte Western University is known for producing students with excellent skills in their chosen field - with clean record. As we all know, our school is always having an activity every end of the school year--"
"Excuse me sir, but we don't know that" pamimilosopo nung lalaking pangisi ngisi lang sa gilid ko at nung nakita niyang nakatingin ako sa kanya ay kinindatan pa ako.Napairap nalang ako dahil isa nanamang walang kwentang nilalang.
"Well, now you know mister." saad naman ni Prof. Boom supalpal din. Napangisi nalang ako.
"Let's continue, as I was saying, we are having an activity and you guys are the participants - and you don't have a choice. Our Dean is your adviser for your musical play so please cooperate and listen to her every well. The success of this play is also the success of the school and of course! you, yourselves will benefit in this also." what the! musical what????
"Please read the given papers and analyze your characters, that will be your assignment for today so goodbye for now and thank you." hindi ko alam kung bakit nagmamadali si Prof. dahil pagkatapos niyang magpaalam kay Dean ay kumaripas na ito ng takbo papalabas.
Papalalit na sana ako kay Dean ng nauna niya akong mapansin. Abot hanggang tainga ang ngiti niya sa akin na para bang sa dinami dami ng estudyanteng naglabas pasok sa silid niya ay isa ako sa hindi niya nalimutan dahil sa panget na record ko eh sa pagkakaalala ko isang beses palang akong nakapunta dito ah! at last year pa yun!.
"Ms. Dominguez right?" tumango naman ako at yumuko ng kaunti para bigyan siya ng galang. Magbabait baitan muna ako baka pwede pang pakiusapan ang kaso ko, eh hindi naman yun sobrang lala.
"Good evening po Dean." right. Gabi na.
"What's your character?" tila ba excited itong malaman, kaya namaan tinignan ko ito sa unang pagakakataon.
"Leila" basa ko dito.
"Nice! you've got the main character! I'm excited! You know what? Prof. Mondigo suggested that we should start by Saturday but I'm so excited to start it already and now I'm thinking.. how 'bout we start it by tomorrow? since the students are done with their final examinations and just filling up their lacking activities and some are just busy doing nothing---" hindi ko na nasundan pa ang mga sinasabi niya dahil shet. Main character? ako?!!! tsaka musical play to diba? so may kantahan? eh hindi ako marunong kumanta!
"Dean! diba last year pa tong kaso ko? eh bat' ngayon pa lang to? akala ko ba every year ang ganyang activity? eh bat hindi last year? tsaka hindi naman seryoso ang kaso ko ah? bat niyo po nirecord?" nahehestirya na ako sa nangyayari. Ayaw ko. Ayaw koooo!
BINABASA MO ANG
Blinded by Love (Completed)
Ficción GeneralPeople nowadays are so obsessed with love At hindi ko maitatanging isa na ako dun. We tend to believe that what we feel are right but the truth is.. No it is not right. Nabubulag lang tayo sa pag ibig kung kaya nabubulag rin tayo sa katotohanan a...