Samsunlu/Aşikar

S/25

Her bölümün başında alttaki satıra benim için bir şarkı sözü bırakabilir misiniz?

"Sen beni bir ayda unutursun, ben seni bütün gezegenlerde ararım..."

*
*
Önemli! (Bölümü okumaya geçmeden okuyun lütfen)

Size bir sitemim var, elinizi köşeye dokundurup bir oy vermek bu kadar zor olmamalı... Şu sıralar herkes bu dertten muzdarip ve bu beni biraz üzüyor açıkçası. Ben bile tetikte siz sınırı geçin de yazdığım bölümü atayım diye bekliyorum bu durum beni gerçekten fena üzdü son bölümlerde.

Bundan sonraki bölümü yazdım. 26. BÖLÜM HAZIR. Siz sınırı geçtiğiniz an atacağım. Bundan önce hiç sınırı beklemedim bu kitapta ama bu sefer cidden çok kararlıyım ve sınırın geçilmesini bekleyeceğim isterse 1 ay sonra geçilsin.
Sınırı en altta bölüm sonunda belirttim. Sınır koyma sebebimi size daha önce söylemiştim. Hem benim ders çalışmamı etkilemesin hem de emeğimin karşılığını az çok almış gibi hissedeyim diye...

Bölümü okuyan en az 300 kişi var bunu biliyorum ama ben buna rağmen sınırı 100 oy koyuyorum. Ve yine buna rağmen sınır asla geçilmiyor... Geçtiğimiz bölümlerde en fazla bir iki bölümde geçildi sınır. Şimdi nolur elinizi yıldıza dokundurup beni sevindirin lütfen ve mümkünse geçmiş bölümlerde vermediğiniz oyları da verin...

Çünkü ben biliyorum ki bölümü attığımda okuyan güncel en az 300 kişi var... Bu ilerleyen zamanlarda çoğalır ama şuan güncel olarak en az 300... Bu ve sizden istediğim 100 oy çok farklı....

Nolur beni anlayın!

*
*
* İyi okumalar

Kazadan sonra sayısızca okuduğum, neon rengi pembe günlüğü elime alıp, her cümlesini her kelimesini her noktalama işaretini bile ezberlediğim satırlara tekrar göz attım.

Öncesinde günlük yazdığım için çok şanslıyım yoksa benim için her şey tamamen sıfır olacaktı...

Anneannem...
Şuan basit bir ameliyat olacak günlüğüm, bacağında ağrılar vardı epey zamandır ve şimdi ameliyat olacak. Çok basit bir işlem dedi doktorlar herhangi bir riski bile yok. Ama çok korkuyorum. Ona bir şey olma ihtimali canımı yakıyor. Keşke onun ağrılarını alıp bana versen Allah'ım.

Anneanneme olan sevgimi bu satırlarda okumuştum, bu ve bunun gibi bir sürü yerde anneannemden bahsetmiştim. Anneannem bana çok düşkünmüş. Bende ona. Bu satırları okuduktan sonra içimdeki sevgi yine arttı. Evet onu eskisi gibi hatırlayamadım ama ona olan sevgimi hatırladım, ya da yeniden sevdim o pamuk kalpli kadını...

Annemden de çok bahsetmişim günlüklerimde. Annemin benim için yaptığı koca koca fedakarlıklardan.

Babamla 17 yaşıma gelene kadar çok samimi bir ilişkimiz olmamış. Hatta bir ara babama aylarca küsmüşüm ama bundan babamın bile haberi olmamış.
Ben 17 yaşıma gelene kadar babama doğru düzgün sarılmamışım.
Bundan da babamın haberi yokmuş. Günlüğümde yazanlar bunu söylüyor bana...

En küçük kardeşimin yaşlarındaydım yani dört falan. Hatırlıyorum İzmit'te yaşıyorduk o zamanlar. İşten gelmiş merdivenlerden eve doğru çıkıyordun. Bende merdivenlerin başında oturdum 'Babişko' diye bağırdım sana. Ben babişko diye seslendim sana diye demediğini bırakmamış öyle bir bağırmıştın ki. Hiç unutmuyorum baba. Şimdilerde en küçük kardeşim aynı yaşta ve sen onu, 'Babişkom nerdesin' diye çağırıyorsun. Evet çocuk büyütmek konusunda epey geliştiniz annemle ikiniz. Ama kabul et baba, annem kadar büyüyemedin.