Bilinmeyen Numara: Kendine iyi bak, gün gelir ben bakarım.
Karantina günlerinde canınızın sıkıntısı gitsin diye geri döndüm, hem beni çok zorlamayacak bir kurgu, hem kolay yazabileceğim hem kafa dağıtabileceğim falan... Veee çok sık bölüm gelecek h...
Her bölümün başında alttaki satıra benim için bir şarkı sözü bırakabilir misiniz?
Aklımı aldın sen ver geri nolur nolur. Yardım et Ya Rab sen gözleri boncuk boncuk, saçları bal rengi yanakları allana allana...
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@ilbilgehb: 🌏
Yoruma kapalı
*
Simitleri yerken, "Elindeki Samsun simidi hatırladın mı?" diye sordu. Başımı salladım. Dakikalardır tek diyaloğumuz bu olmuştu.
Bir bankta oturuyorduk. Ben denizi izleyerek simidimi yiyordum o ise beni izliyordu. Ona bakarsam sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlayacaktık sanki. Çünkü ben de, o da çok zor duruyorduk.
"Bakar mısınız? Simitler ne kadar?"
Elindeki cüzdan ile bize seslenen kadına baktım. Asaf hala bana bakıyordu ve kadını duymamıştı. Göz göze gelince yutkundum. O an saniyeler aramızdan geçerken ne konuşacağımızı, ne söyleyeceğimizi düşünüyordum. Biz geçen ayları hangi sözcükler ile telafi edecektik. Ben onu unutmanın ağırlığını ona nasıl anlatacaktım? Ben onu unutmanın ağırlığını kendime nasıl kabullendirecektim?
"Şey-" Sesimi bulabildiğimde simit arabasını işaret ettim. "Sana sesleniyorlar."
Asaf benden zar zor gözlerini çekip kadına baktı. "Onlar satılık değil." diyebildi çatallı sesiyle. Boğazını temizledi ve ayağa kalktı.
"Yani." Duraksadı ve arabaya baktı. "Kaç tane istiyordun abla?"
Kadın bize garip bir şekilde baktı. "Üç tane alacaktım." dedi.
Ali Asaf poşete beş tane simidi koyup ablaya uzattı. "Ben bunları dağıtmak için aldım. Buyurun lütfen."
Kadın gülümseyip, "Ah teşekkür ederim." dedi. "Rica ederim."
Ali Asaf yeniden yanıma oturduğunda , "Beğendin mi?" diye sordu. Yine başımı sallamakla yetindim. Son lokmayı da ağzıma attım ve arkama yaslanıp gözlerimi kapattım.
O bankın bir ucunda ben diğer ucunda oturuyordum ama kokusu... Kokusu burnuma geliyordu ve burnum sızlıyordu. Gülümsedim. "Hadi anlat bir şeyler."
Gözlerimi açmadım ve beni izlediğini biliyordum. "Beni görünce ne hissettin?" diye sordu sonunda. Gözlerimi açtım ve gözleriyle karşılaştım. "Seni görünce sen olduğunu biliyordum."
Gözlerindeki şaşkınlık dalgası beni sarstı. "Çünkü bana senden başkası bu kadar güzel bakamaz, biliyorum."
Yutkundum. İstemsizce dolan gözlerime direnmeye çalıştım. "Her şeyi unutayım, bana bakışlarının güzelliğini unutmam sanırım."
