Bilinmeyen Numara: Kendine iyi bak, gün gelir ben bakarım.
Karantina günlerinde canınızın sıkıntısı gitsin diye geri döndüm, hem beni çok zorlamayacak bir kurgu, hem kolay yazabileceğim hem kafa dağıtabileceğim falan... Veee çok sık bölüm gelecek h...
Her bölümün başında alttaki satıra benim için bir şarkı sözü bırakabilir misiniz?
"Ama sen onu gel anlat kalbe."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@ilbilgehb: Canım güller bana unuttuğum hislerimi hatırlattığın için teşekkür ederim...
408 beğeni Yorumlara kapalı
Oy vermeyi unutmayın! ❤️
2 Gün Önce;
Ali Asaf'tan:
Ayşen bana koca koliyi uzatırken, "Kızım bu ne?" diye sordum.
"Abi o aldıkların ancak buna sığar yalnız."
Gözlerini devirip koliyi yanıma koydu. "Ee hadi başlamıyor muyuz?" Kaşlarımı çatıp ona baktım, "Hayır küçük hanım sen odadan çıkıyorsun ve ben tek başıma hazırlıyorum kutuyu."
Ayşen başını yana yatırıp, "Abi ya. Yapma bir kadın eli değsin güzelleşsin hediyelerin." gülümsedi ve ellerini uzattı.
Uzattığı ellerini tuttum öptüm ve, "Hadi güzelim, koliyi getirmen bile güzelleştirdi işlerimi hadi." Omuzlarından tutup kaldırdım ve kapıya kadar peşinden ittim. Tam kapıdan çıkacaktı ki, "Efe! Abi sana oyuncak almış o kutuların içinde koş!" diye bağırdı.
Geleceği öngördüğüm için Ayşen'i kapıdan itip kapıyı hızla kapattım ve kitledim.
Efe anında kapıya ulaşmış kapıyı yumrukluyordu, "Efe bak beni birkaç saat yalnız bırak söz veriyorum gece herkes uyurken seni ilerideki parka götüreceğim ancak gece polis amcalar yakalayamaz bizi."
Sokağa çıkma yasağı ilan edildiğinden beri evde çok bunalıyordu ve bende gece onu dışarı çıkarıyordum. Evin biraz ilerisi olduğu için sorun çıkmıyordu.
"Söz mü?" diye sordu yarım ağızla. Tek tük konuşuyordu ve bu cümleyi ağzına dolamıştı haftalardır.
"Söz paşam. Hadi rahat bırak beni." diye seslendim. Kapının önündeki sesler kesilince hazırladığım kutulara döndüm.
Önce onda olmadığını düşündüğüm bu hafta çıkan yeni denemeleri kolinin en altına yerleştirdim. Sonra birkaç test kitabını da yanlarına koydum ve koliyi kenara kaldırdım. Şimdi kutularla ilgilenme vaktiydi.
Yaklaşık 1 yıldır dolabımda bekleyen hediyeleri tek tek yatağımın üzerine dizdim.
Hepsini aldığım diğer şirin kutulara yerleştirken bunları açtığı zaman yüz ifadesini hayal etmeye çalıştım. Ama çok zordu.
Onu o kadar uzun zamandır görmüyordum ki, yüzünü hayal etmek bile benim için acı verici bir durumdu.
Ama yaşıyordu ve önemli olan buydu. Nefes alıyordu ve nefes aldığı süre boyunca onu asla ve asla yalnız bırakmayacaktım, söz verdim en başından. Çok küçükken.
