Samsunlu/Aşikar

S/36

Her bölümün başında alttaki satıra benim için bir şarkı sözü bırakabilir misiniz?

"Kim var kalbini yere serip?
Kim var gönlünü eğleyip?
Kim var gökleri şen edecek?
Ben burdayım işte..."

*
SABAH YANLIŞLIKLA BÖLÜMÜ ATMIŞTIM OKUYANLAR DA GÖRMEMİŞ GİBİ YAPIP YENİDEN OKUSUN LÜTFENNNN.

Oy vermeyi unutmayın çiçeklerim❤️

17 Haziran 2005 SAMSUN

Küçük kız yepyeni bir yer görmenin heyecanı ile etrafa bakınıyordu. Tanımadığı bu yer diğer tüm yerler gibi dikkatini çekmişti. O kadar merakıydı ki, şu hayata dair her şeyi bir anda öğrenmek istiyordu.

Çıktıkları yokuş onu yormuştu ama annesi elinden tutuyordu ve istediğinde kucağına alacaktı.

"Geldik mi?" diye sordu. Ama l harfini y olarak telaffuz etmişti.

"Az kaldı bak, şu ilerideki merdivenlerin yanındaki çocuk var ya."

Annesi eliyle ileriyi işaret etti.

"Heh o çocuk gideceğimiz evde yaşıyor ve bizi bekliyor."

Kız uzaktan baktığı çocuğun yüzünü seçemiyordu.
Yine etrafı izlemeye başladığında ilerideki deniz manzarası tersaneler ve gemiler dikkatini çekmişti.

"Anne onlar ne?" diye sordu.

"Gemi, onlarda yük taşınıyor. Bir de İstanbul'a gittiğimizde bindiğimiz gemiler var daha küçük onlar da insanları taşıyor." diye açıkladı annesi.

"Peki o ne?"

Gemilerin üstündeki kocaman direkleri gösterdi.

"O da böyle denizden kum çekmek için falan kullanılan kocaman direkler."

Kız kaşlarını hayretle kaldırıp etrafına baktı.

"Burası annenannemin oraya benziyor ama daha yüksek, çok dik."

Annesi başını onaylarcasına sallayıp, "Çünkü burası Karadeniz. İstanbul değil de Samsun burası." diye açıkladı annesi.
Kız gülümsedi.

"Trabzon gibi mi Karadeniz?" diye sordu kız.

Annesi gülerek, "Eveet tıpkı Trabzon gibi Karadeniz." diye cevap verdi.

"Peki başka ismi var mı buranın anne? Hani anneannemin orası Hekimin Başı ya buranın da öyle garip bir ismi var mı?" diye sordu kız.

Annesi bu dediğine sesli bir şekilde gülerken, "Hekimin başı değil annecim. İstanbul Hekimbaşı öyle isim koymuşlar oraya. Burası da Samsun İlkadım."
Kız yürürken durdu. Ve kocaman bir adım attı.

"Böyle gibi ilk adım mı?"

Annesi kızının her söylediğine daha bir gülüyor ama dinlene dinlene gittikleri için kendini yormamış olduğu için memnundu. "Öyle değil. Yani evet aslında öyle. Şimdi şöyle ki bücür okula gidince bunları öğreneceksin ama ben sana anlatayım. Hani bizim bir ülkemiz var ya içinde yaşadığımız Türkiye. Heh onu zamanında düşman işgalinden kurtarmak için bir komutan çıkmış. Adı Atatürk'müş. Atatürk Samsun'a bu olduğumuz yerde ilk kez ayak basmış. O yüzden buraya İlkadım demişler."

Kız annesinin söylediklerini merakla ve tüm dikkatiyle dinliyordu.

"Anladıııım. Peki bizim Trabzon'un ikinci ismi var mı?"

Annesi kızının olayı tümüyle yanlış anladığını anlayıp, "Öyle değil birtanem. Şehirlerin ikinci isimleri değil bunlar. İlçelerin ya da mahallelerin isimleri. Hekimbaşı mahallenin ismi İlkadım ilçenin ismi mesela. Şehirden daha küçük yerler buralar. Trabzondaki köyümüzün adı da Yeşilköy mesela."