Çocukluğum || Texting

36.Bölüm

Mert'ten

Kafamdaki düşüncelerin daha fazla aklımı kurcalamasına izin vermezdim o yüzden dikkatimi başka bir yere vermeye çalıştım. Telefonumu çıkartarak anonime mesaj atmaya karar verdim ve anonim ile olan konuşmamıza girdim. En son bana trip atarak çıkmıştı kırmızı yanağım.

"Abi? Niye sırıtıyorsun? "

Berkay diyene kadar fark etmediğim sırıtmamı ustaca silmeye çalıştım. Tabi usta değilde daha çok çırak gibi olmuştu ama neyse.

"Neye sırıtıcam lan?! "

”Orasını bilmem artık Mertciğim" Berkayın ağzını yayarak konuşması ile ne kadar sinirlenip ağzının ortasına bir tane yapıştırmak istesemde kızlara ayıp olur diye hemen vazgeçtim.

Berkay ilgisini üstümden alınca hemen anonime yazmaya başladım.

Çocukluğum: Hadi ama! Halen küs müyüz?

Aynı anda gelen bildirim sesi ile gözlerim masanın üstündeki bütün telefonları taradı fakat hepsi erkeklerin telefonuydu. Kızlardan hiçbirinin telefonu masanın üstünde değildi ama şimdi herşey kafamda daha da netleşiyordu...

Bir yapboz gibiydi herşey sadece benim bütün parçaları yerine oturtmam lazımdı ki bu pek de zor olmayacak gibiydi.

Ama anonim her kimse ona olan saygım o kadar çok büyüktü ki eğer öğrensem - ki bu gidişle istemeden öğrenecektim - ona asla söylemeyecektim. Normal boş ama hoş sohbetlerimize devam edecektik işte bu kadar. Ta ki o bana gelip de hislerini açıklayana kadar...

Daha fazla kimseyi zor durumda bırakmamak için masadan kalktım ve anahtarı Berk'e attım.

"Ben taksi ile giderim siz arabayla gelin"

Herkes başını olumlu anlamda sallayınca kafenin çıkışına doğru yürüdüm. Kafamı son kez arkaya çevirince Öykü ile göz göze geldik. Gözleri gerçekten çok güzeldi. Biraz üzgün gibi bakıyor gibi gelsede hemen bu fikirimden vazgeçtim. Kesin başka birşey olmuştu...

Gelipte benim gitmeme üzüleceği yoktu ya!

Kafenin önünde bir taksi durunca hızla ona bindim. Gideceğim adresi ona söyleyip kafamı pencereye yaslayıp dışarıyı seyretmeye başladım.

Tam o anda gelen bildirim sesi ile gözlerim telefonuma kaydı.

Anonim: Tabikide küs değiliz!

Anonim: Unuttun mu?

Anonim: Sana asla kırılıp küsmezdim ben...

Çocukluğum: Hayır :)

Çocukluğum: Unutmadım...

Anonim: Sen iyi misin?

Çocukluğum: İyiyim tabiki de

Çocukluğum: Kötü olduğumu da nereden çıkardın?

Anonim: Mert...

Anonim: Alzheimer mı oldun?

Anonim: Senin hakkında herşeyi biliyorum ben.

Anonim: Kötü olduğunda ki davranışlarını da.

Anonim: İyi olduğunda ki davranışlarını da.

Çocukluğum: Ah! O zaman bilmediğin birşey itiraf edeceğim!

Anonim: Tabii ki dinliyorum

Anonim: Senin hakkında yeni şeyler öğrenmek beni sadece mutlu eder

Çocukluğum: Bazen beni bu kadar iyi tanıman çok sinirlerimi bozuyor.

Görüldü.

Eve varınca sinirli adımlarla içeri girdim. İyi alışmıştı bana görüldü atmaya! Hayır görüldü atması gereken bendim fakat hanım efendi anonim olduğu halde bana kök söktürüyordu.

Olmazdı ki canım bu kadar!

Evet! Kısa bir zaman sonra yine yeni bölüm sşdjsşdbsl

Neyse artık hızlı ilerleyeceğiz ne yapalım 🤷🏻‍♀️

Yeni hikaye ile uğraşmaktan hâl kalmadı gerçekten şwşdhşdbd

Kapak yaptırayım dedim birinin kuralları ağır, diğerinin kuralı illahaki yayımda ve 500 okunmayı geçmiş olması, diğerinin kapalı en son birini buldum inşallah en kısa zamanda yapar da yayımlarım ♥

Sizleri çoook seviyorum 🦋 kendinize dikkat edin...

Bir daha ki bölüm pazar akşamı (bu saatlerde) olacak 💕