"It's Complicated"

CHAPTER 8: "You"

CHAPTER 8

HADE'S POV

"Kuya!!! Kuya!!" Tumatakbong pagpasok ni Dylan. Napapikit na lamang ako ng nadapa sya at sumubsob sa carpet.

"Dylan, hindi naman ako tatakbo kaya wag kang magmadali. Tingnan mo tuloy yang tuhod mo, hindi ka kasi nag iingat" nag aalala kong sabi

Nagulat ako ng bigla syang umiyak. Kaagad ko syang nilapitan at inalalayang tumayo. Sinubukan ko syang patahanin ngunit hindi parin sya tumitigil.

"Hey, I'm not mad. So, stop crying because your ruining your hair" kalmado kong sabi

"Hi-hindi naman po ako umiyak da-dahil nadapa ako... Umiiyak po ako da-dahil nag aalala ka sa akin" humihikbi nyang sabi

Nagulat ako sa sinabi nya at tama sya, hindi ko man lang namalayang nagpakita ako ng emosyon na ngayon ko nalang ginawa. I wonder why, but I think I know the answer. When I met her, it looks like she already destroyed my ice wall.

"Bakit kaba kasi tumatakbo?"

Huminga sya ng malalim bago nagsalita. "Daddy will attend the party because mommy convince him" nakangiti nyang sabi

Pinagmasdan ko sya at bakas ang labis na kasiyahan sa kanyang bibig at mga mata. Sabagay, kahit sino naman siguro ay magiging masaya kung kasama nila ang mga magulang nila. And I'm happy for him because I dont want him to be like me.

Well, I think, I'm still lucky for being his brother. Those sparkling eyes and lovely smile can make me feel better. I wish it will last because he deserves it.

"Okay" I whispered

"Kuya, you look so handsome!! Wait, waahhh! I need to be ready! Bye bye, Kuya!" sabi ni Dylan at dali-daling umalis

Hindi ko napigilang mapangiti ng tipid dahil sa kakulitan nya. Nilingon ko sya at napailing nalang ako ng kumaway kaway pa sya bago tuluyang tumakbo paakyat sa kanyang kwarto.

Naghahanda narin kasi ang lahat para sa party ni lolo. Sa totoo lang, ayoko talagang pumunta dahil hindi ko hilig ang mga ganitong pagtitipon. It's hard to get along with people who always after for business matters pero wala naman akong magagawa dahil nag request si lolo na kumanta ako para sa mga dadalo ng party.

Yeah, I almost forgot that I'm a vocalist of the band. Ayoko sanang pumayag dahil iniiwasan muna naming magpakita sa publiko. Kasalukuyan kasi kaming naghahanda para sa nalalapit na paglabas ng bago naming album and we want to surprise our fans to make them fall in love again into our music.

Mabuti nalang nakumbinsi ko si lolo na solo flight muna ako ngayon dahil nasa New York si Chase and Errol is currently on Cebu for his charity event. Yes, we're musicians but were also a businessmen. But it doesn't mean were professional in that field, that's why we're still a college students and taking the business course.

Papunta na sana ako sa 'Enchanted Garden' kung saan gaganapin ang party ng mapansin ko ang isang babae na papunta sa kwarto ng tatay ko. Yes, I didn't call him Dad because when he abandoned my mother, I already cut my ties to him. Sinundan ko ang babae ngunit nagulat ako ng tuluyan na syang pumasok. Bahagya kong binuksan ang pinto at sumilip. I feel like I'm back in time, and the same scenario that I saw is the most painful memory that I don't want to remember again.

Pilit kong kinalma ang sarili ko dahil sa mga nakita ko. Akala ko tapos na sya sa panloloko dahil nakita ko noon ang pagmamahal nya kay Tita Danica. Tumakbo ako paalis dahil hindi ko kayang humarap kay Tita Danica at Dylan ng ganito.

I feel the guilt urging my heart, and I don't know how I can tell them that the man they love is hurting them. I don't want to destroy those smiles and laughs of Dylan and Tita Danica.