CHAPTER 32: "Please, save her..."

17 4 0
                                    

CHAPTER 32

AYAH'S POV

"Yes, Ash... Its me"

Pinatay nya ang makina ng sasakyan at bumaba. Lumapit sya sakin at ngumiti.

"What are you doing here? I asked

"Amm... Im here to visit my mother" he said

"Ahh... Ganon ba"

"Yes... So, Its time for me to ask... Why are you sneaking in that house?" he said and crossed his hands

"Ohh... Its not what you think..."

"Wehhh?" nangingiti nyang sabi

"Errol" i said

"What... Is... It?" he asked

"Fine... i need to go somewhere because there's someone who need's me"

"What? Are you out of your mind? At this hour? Its already late, Ash"

"Errol, i'll be fine. So, don't worry... If you don't mind, i'll go ahead"

"You know, Ash... Before you see that someone, you probably get hurt" he said

"Errol... Its gonna be alright, i can manage myself very well..." nakangiti kong sabi

"Okay... If i can't stop you, then i'll go with you"

"Errol, you don't need to—

"Let's go"

Hindi nya ko pinatapos sa pagsasalita at hinila ako papunta sa kotse nya. Mabilis ako humiwalay sa kanya at tumakbo. Ngunit hindi pa ko nakakalayo ay bigla syang sumigaw.

"Ayah Villafuente!!"

Napahinto ako at nilingon sya. Ngumiti sya ng napakatamis at tumalikod upang pumunta sa bahay namin. Tumakbo ako ng napakabilis at mukhang tinalo ko ang pinakamabilis na marathoner aa bilis kong nakarating sa puwesto ni Errol. Tinakpan ko ang bibig nya at hinila sya papunta sa kotse nya.

"Errol!"

"Let's go" nakangiti nyang sabi

Napabuntong hininga nalang ako sa kulit ng taong to. Nginitian at kinindatan nya lang ako at pumasok sa kotse. Mukhang wala na kong magagawa kundi ang isama sya. Sabagay, mahihirapan din akong mag commute lalo pa't gabi na.

"Get in" he said

"Yeah" i said and rolled my eyes

Pumasok na ko sa kotse at isinuot ang seat belt. Magsasalita na sana ako ngunit naunahan nya na kong magsalita.

"So, where are we going?" nakangiting tanong nya

"Andromeda Village in Pasig City"

(Andromeda Village is just a fictional place)

Tumango sya at pinaandar ang kotse. Binagtas namin ang daan patungo sa bahay ni Margarett. Nanatili din akong tahimik at inaalala nalang kalagayan ni Margarett.

"Ash, sino ba talaga ang pupuntahan mo?"

Napapitlag ako sa pag iisip ng magsalita si Errol. Nilingon ko sya at nagsalita.

"Huh?"

"Hay naku, Ash... Lutang ka na naman" naiiling sabi nya

"Im sorry, Errol... Nag aalala lang kasi ako sa kaibigan ko"

"So, it is about your friend?" he asked

"Yes"

"Why? Is there's something wrong?"

"It's Complicated"Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon