CHAPTER 37
AYAH'S POV
"Hade"
"Ayah, are you alright?"
Pilit kong iminulat ang aking mga mata ngunit pakiramdam ko ang bigat bigat ng mga talukap ko kaya hindi ko ito maimulat man lang.
"Ayah"
Sinubukan kong muli at sa wakas naimulat ko rin ito. Napapikit akong muli dahil sa silaw ng mga ilaw at dahan dahan kong imulat muli ang aking mga mata.
"Ravel"
"Yes... Are you alright?" he asked
"Nasaan si Hade?"
Nakita ko ang pagkabigla sa kanyang mukha ngunit palitan din ito agad. Lumapit sya sakin at tinulungan akong makaupo.
"He's not here and i don't know where he is" he said
"But, he saved me"
"Are you sure? Did you see him?" he asked
"No... But, i heard him" bulong ko
"Im sorry, Ayah... But, i think your wrong because we didn't find him yet" he said
"But, im sure... He's the one who saved me awhile ago"
"Pero paano mangyayare yun, kung hanggang ngayon ay hindi parin sya nag papakita samin o bumalik man lang"
Natahimik ako sa sinabi nya dahil alam kong tama sya. Siguro naalala ko lang sya, kaya sya ang inakala kong nagligtas sakin.
"Mabuti pa, magpahinga ka muna"
"Nasaan nga pala tayo?" tanong ko
"Nandito tayo sa clinic... Dinala kita agad dito ng maabutan kitang walang malay sa library... Ano ba talaga ang nangyare at nagsi bagsakan ang mga shelf?"
"Sa totoo lang, hindi ko talaga alam kung bakit bigla nalang nagsi bagsakan yun..." pag papaliwanag ko
Magsasalita pa sana si Ravel ngunit sabay kaming napalingon sa pinto ng bigla na lamang itong bumukas ng pagka lakas lakas.
"Ash!"
"Ayos ka lang ba? May masakit ba sayo?"
"Ash!!—
"Hep! Hep! Hep!! Please, calm down... Im fine, okie!" awat ko sa sunod sunod nilang tanong
Natatawang lumapit sakin si Gian at ginulo ang ulo ko. Ngumiti ako at inaya sila Yen at Kayce na lumapit.
"Sabi ko naman sa inyo, ayos lang sya" Gian said
"Grabe ka girl! Bakit ba lapitin ka ng disgrasya!" sigaw ni Kayce
"Ano bang nangyare? Alam mo bang halos paliparin ng driver ko ang kotse para lang makabalik ako agad dito sa school" Yen said
"Well... I really dont know, what exactly happened..."
"Sa susunod itatali na kita sakin para hindi ka napapahamak" nakangiting sabi ni Gian
"Talaga ba?" pag bibiro ko
"Mukhang ayos nga lang talaga sya" naiiling na sabi ni Kayce
"Pasalamat nalang talaga tayo na nakita ka ni Ravel" sabi ni Yen
"Sinabi mo pa" pag sang ayon ni Kayce
"Thank you, Ravel" nakangiting sabi ni Gian
"Ahh... Wala yun" Ravel said
"Teka, nasaan nga pala si Errol?" tanong ko
"Well, were not sure... Nag mamadali kasi syang umalis" sagot ni Gian
BINABASA MO ANG
"It's Complicated"
RomantizmAccording to Aristotle, "happiness depends on ourselves." It must be true, right? But not for me, because there's nothing I can call my own... Until I was ready to give up and lock away my heart, I saw him... A stranger under the beautiful night sk...
