"It's Complicated"

CHAPTER 28: "Beginning"

CHAPTER 28

AYAH'S POV

(1 month later)

"Ash, i like you"

Nag angat ako ng tingin mula sa cup noodles na kinakain ko. Muntik ko ng maluwa ang kinakain ko dahil sa sinabi nya. Bigla nalang kasing mag sasabi ng ganyan dito pa talaga sa maraming tao.

"Are you crazy? Hay naku! Diba sabi ko sayo wag kang iinom inom ng alak dahil nakakasama sa kalusugan yun at isa kailangan na ng matapos tong report na" sabi ko at pinunasan ang bibig ko

"No, im not drunk.... I really like you, Ash.... Its been 1 year when i realized that i really like you" he said direct to my eyes

"Yeah, i like you too.... For being my friend"

"Ash—

"Felix"

Hindi ko na sya pinatapos pang magsalita dahil alam ko na ang susunod nyang sasabihin. Inayos ko ang mga librong nakakalat sa lamesa. Inilagay ko yun sa bag at ang iba ay binuhat ko sa kanan kong braso. Tumayo ako at ngumiti bago muling magsalita.

"Im so sorry but i dont want to loose a good friend like you.... Im so sorry"

Lumakad ako palayo ngunit hinawakan nya ko sa kamay upang pigilan. Nilingon ko sya at nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata. I dont want to see this kind of eyes because it makes me feel suffocated.

"Is it Giam?" he whispered

Maingat kong inalis ang kamay nyang nakahawak sakin at hinawakan sya sa balikat gaya ng lagi kong ginagawa sa kanya kapag nahihirapan na kami sa school works o kapag may problema sya. Felix is one of my dear friends and so, he's important to me as well but i dont want to loose the friendship we have. All i want to do is to cherish and treasure this friendship we have.

"Your a good person so, i wish you can find someone who's better than me and will love you as you do...."

"Maybe" he said and smiled at me

Naglakad ako palayo sa kanya ngunit napahinto rin ako ng may maalala ako. I think its time to make a way. Nilingon ko sya at nakita ko syang nag lalakad narin palayo.

"Hey, Felix!!"

Lumingon sya sakin at bakas sa kanyang mukha ang pagka gulat. Sabagay hindi ko sya masisisi, sa lakas ba naman ng boses ko. Hindi na ko nagtaka ng pagtinginan kami ng ibang estudyante.

"Ash" he said

Lumapit ako ng konti sa kanya upang kahit papaano walang makarinig sa amin.

"I just want to give you a little hemorrhage"

"What?" he asked

"You dont have to look that far because you can see it right before your eyes" i said and smile at him

"Huh?"

I clearly see the confusion in his eyes but i know he will know, what's the meaning of this. All he need to do is to open his eyes and heart for someone who's always by his side.

"If you hear some noise, outside and knock your door... don't you dare to ignore it, because you will regret it for the rest of your life. Just open the door and you will know what will happen" i said

Mabilis na naglakad palayo sa kanya at nagtuloy tuloy sa loob ng campus. Napapitlag ako ng may kumuha ng mga librong hawak ko at basta nalang akong hinila kung saan. Hindi ko sya kaagad nakilala dahil sa sumbrerong suot nya.

"Gian"

Ngumiti sya at nagpatuloy sa paglalakad habang hatak hatak ako. Yumuko nalang ako dahil sa hiya. Pinag titinginan na kasi kami ng mga estudyante at ayokong umagaw ng atensyon.