MONSTER 2 // Baekrose

{Ölmüş ya da Öldürülmüş Ruhlar}

Rose (Chaeyoung)

Sonunda uyumuştu. Yorgunluğun verdiği hisle gözlerimi kapadım. Beşiğin kenarında, sırtımı duvara yasladım. Ağlamak istiyordum, hüngür hüngür, ama olmazdı. Bacaklarım dayanamıyor gibiydi. Bıraktım kendimi ve dizlerimi kendime çektim. Yüzümü dizlerime gömdüm. Sessizce ağlamak, boğazımı acıtıyordu ama oğlumun uyanmaması gerekiyordu.

Kafamı çıkardım ve hemen gözlerimi silip, saçlarımı düzelttim. Beşiğin yanında ki yatağımın üzerine gittim ve hemen lambayı kapattım. Yatağıma uzandığımda hâlâ boğazımda düğümlenmiş şeyler vardı.

Evim küçük bir kasabada ıssız bir yerde duruyordu. Kasabaya bağlıydım ama evim biraz uzakta kalıyordu. Belki biraz korkuyordum ama yine de komşularım vardı. Minik bir bahçem ve birde ismini hâlâ koyamadığım bir aylık bebeğim...

Sevdiğim adamın ölmesi, bir nevi ruhumunda ölmüş olmasıydı. Sadece oğlum için ayakta durmaya çalışan, ruhsuz bir bedenim vardı. Baekhyun'un ölüm haberinden sonra bütün gülümseme çabalarım, oğlumaydı. Onun dışında acılarla dolu hayat serüvenim sıkıcıydı. Benim için bir anlamı bile yoktu.

Annemlerin nerde olduğunu bilmiyordum. Onları çok fazla özlemiştim ama hâlâ onlardan haberim yoktu. Ölmemiş olmaları umuduyla, her sabah uyandığımda gerçekten canım acıyordu. Ziyaretime gelen komşularımın, sürekli neden gözlerimin şiş olduğunu sormalarıysa tüm bunların cabasıydı.

Yemek yemek, su içmek, nefes almak hatta komple yaşamak bile...

Baekhyun olmadan, anlamsızdı. Oğlumuzu onunla birlikte büyütmek isterdim. İsmini birlikte seçmek isterdim. En azından insanlar her zaman oğlumun adının ne olduğunu sorduğunda vericek bir cevabımın olmaması...

Acınası geçen yeni hayat sayfam, bugün diğer bir boyutunu da sonlandırmış bulunmaktaydı. Acınası hayatımın, acınası bir günü daha bitivermişti. Sahi acınası şeyler, neden acıdan başka bir şey kazandırmaz?

Cevabını yaşayarak anladığım sorularımın bir diğeri işte. Gözlerim ağırlaşıyordu artık. Acınası bir damla gözyaşım daha yastığıma düşmüştü. Boğazımda ki düğümlerle, kendimi uyumaya zorladım.

🕸 🕸

Gwang2, karısını ve oğlunu izliyordu. Rose'nin gözünden akan yaşların, şişmiş gözlerinin, sarı saçlarının her bir detayını görebiliyordu. Hepsini seyrediyordu. Onun uyuyamayacağını bilerek gözlerini kapatışına kadar her şeyi seyretmişti.

Arkasında ki bedenden de haberdardı. Bagjiwi tam arkasında hem Rose'yi hem de Gwang2'uyu izliyordu. Gülümsedi önce kurtulmuş kurban, tam da Gwang2'unun omzunun üzerine çenesini koydu. Gwang hiç kıpırdamadı. Kim olduğunu çok iyi biliyordu.

Bagjiwi fısıltıyla, "Sencede koskoca Gwang2'unun birden ölmesi, fazla saçma değil mi? Bunu kesinlikle yutmayacağımı tahmin edemedin mi, Byun Baekhyun?" dedi. Bagjiwi tekrar gülümsedi ve tam Gwang'ın ensesinin üzerinden nefes almaya devam etti.

Gwang2 sakince elinin tersini kullandı ve Bagjiwi'nin suratını yana itti. Tam da kurtulmuş kurbanına döndü ve gözlerinin içine baktı. Gwang sadece gülümsedi ve bütün çete görünüre çıkmaya başladı. Çalılıkların arasından Gwang2'unun adamları görünmeye başlamıştı. Çalılıkların arasından Gwang2 çetesi çıkıyordu. Hepsi o kadar sessizdi ki. Rose hiçbir şey duymuyordu ama olurda pencereden bakarsa her şeyi görecekti.

Bagjiwi bozuntuya vermezken, onun da adamları ortaya çıkmıştı. Hepsinin elinde silah vardı. O kadar çok adam vardı ki bahçede, fazla dikkat çekiciydi. Gwang2 sadece Rose'nin gözlerini açmamasını istedi içinden.

Bagjiwi saçlarını kaşıdı ve "Burdan beni öyle kolay alamayacağını biliyorsun. Bu oyunu yiyecek değilim. Ya geri çekilirsin ya da Chae'de dahil bütün dünya senin aslında ölmediğini öğrenir." dedi. Gwang2 şapkasının altından gülümsedi ve kafasını kaldırıp kurtulmuş tek kurbanının gözlerinin içine baktı. Bagjiwi'nin dibine girdi ve "Paçan sıkıştığında nasıl da çırpınıyorsun ama. Sence ben bu kadar basit bir şekilde senin canını alır mıyım?" saçlarına dokundu önce. Bagjiwi'nin bedenini, yıllar önce kendisi ezmişti. Yüzünde, vücudunda, her zerresinde Gwang'ın izleri vardı. Gözünün altında bir dikiş izi vardı. Gwang2 ona parmağıyla dokunduğunda, Bagjiwi gözlerini sıkıca kapattı. Gwang2 fısıltılı sesiyle devam etti. "Sen beni öldürmeyi değil, karıma sahip olmayı istiyorsun. Oğlumu ve karımı benden çalmak istiyorsun. Belki de benden üstün olduğunu sanıyorsun..." Gwang gülmeye başladı. Karanlık gecede yüzü o kadar aydınlıktı ki, bir nur gibiydi.

Bagjiwi gözlerini açtı ve Gwang'la göz kontağı kurdu. Gwang2 parmağını, yaradan çekti ve elini onun göğsüne indirdi. Yıllar önce oraya derin bir kanca ay çizmişti. İzin hâlâ durduğuna her şeyden çok emindi. "Sen, benim imparatorluğumda değersiz bir kurbandan başkası değilsin. Hadi şimdi ses çıkarmadan kaybol. Benim ölüm bile seni alt eder..."

Bagjiwi bir adım geriye attı ve böylece Gwang2'unun, göğsünün üzerinde duran elinden kurtuldu. Temkinli bir şekilde, "Beni öldürmeyecek misin? Korkuyor musun Gwang2?" diye sordu. Gwang az önce Bagjiwi'ye dokunduğu elini, sanki üzerinde toz varmış gibi silkeledi ve gülümsedi. "Ben seni zaten öldürdüm Bagjiwi. Ben kurbanlarımın bedenlerini değil, ruhlarını öldürürüm. Gerçek bir katil beden öldürmez. Sen sadece bedenini kurtardın. Ruhun benim kazdığım ölü çukurda kaldı. Ben senin katilinim ve sende benim kurbanımsın. Sen öldün Bagjiwi. Ölü bir adam, seni öldürdü. Seni ben öldürdüm..."

Bagjiwi korkulu gözlerini Gwang2'udan çekti. Sessizce bahçeden çıktı ve korumaları tarafından arabasına bindirildi. Bagjiwi ve adamları kasabadan çıkarlarken, Lucas yeni çete lideri olarak Gwang2'unun emrini bildiği için tek kelime etmedi. Adamları ve çeteyi topladı. Sessizce arabalarına bindiler ve kasabadan çıktılar.

Gwang2 ağacın arkasında, karısını kontrol etti. Bahçede sadece kendisi kalmıştı. Şapkasını düzeltti. Karısının ve isimsiz oğlunun hâlâ gözlerinin kapalı bir şekilde masumca uyuyuşlarını izlemeye başladı. En son ne zaman uyumuştu kendisi de bilmiyordu. Belki bir belki iki saat gözlerini dinlendirebilmişti. Fazlası olmamıştı ve eskiden olduğu gibi Chaeyoung'un boynunda uyumak istiyordu. Ama olmazdı. Gwang2 ölüydü.

🌙