CAUGHT ON CÜM

CHAPTER 1

JERICHO - POV

“Jamie, gumising ka na! Pukingina naman,oh! Saan mo ba itinago ang mga saplot ko?! Nilalamig na ako rito, eh!”

“Uhmm… Animal ka, Jericho oppa… ‘Wag kang magulo, hinayupak ka… Nandiyan lang ‘yon… Baka inupuan ng mga kasama natin..?”

Naihilamos ko na lang ang aking mga palad sa mukha. Inis na inis na talaga ako kay Jamie na nahihimlay na ngayon sa sofa.

“Taena ka! Dede mo nakikita na, oh?! Umayos ka nga sa paghiga mo!” saway ko pa sa kanya, ngunit nagawa ko naman takluban ng tuwalya ang hindi naman kalakihan niyang suso.

Nakapikit pa rin ang kanyang mga mata na tinanggal ang tuwalyang iyon. “Taena ka rin… Hindi ka naman tatalaban ng alindog ko dahil bayot ka… Kaya okay lang ‘yan…”

Suko na talaga ako. Hindi ako mananalo sa katrabaho kong ito. Kaya sa halip na pigain ko pa siya ay nagkusa na lamang akong hanapin ang aking mga damit na hinubad ko kanina mula sa paglalaro. Kailangan ko rin siyang tantanan dahil baka ang susunod ko nang pigain ay ang apdo niya.

Sa malaking sala ng inuupahang bahay ni Jamie, isang pagdiriwang ang aming idinaos. Nagbunyi kaming magkakatrabaho dahil bukas ay araw ng Sabado at wala kaming pasok. Napakawalang kwentang dahilan, pero masaya namin itong pinagsaluhan.

Maingay at puno ng tawanan ang naging kaganapan dahil hinaluan namin ang pag-iinom ng laro. Makasaysayang ‘Bato-Bato Pick’ lang naman ang aming pinagkaabalahan. Napagkasunduan namin na kung sino ang mananalo, iinom ng isang basong beer ito. Kung sino naman ang matatalo, kailangang magtanggal ng isang kasuotan sa katawan ito. At kung sinu-suwerte nga naman, ako ang naiiwang talunan. Kaya heto, tanging medyas at boxers na lang sa akin ang naiwan.

Tangenang ‘Bato-Bato Pick’ ‘yan! Kung sino man ang nagpauso ng larong ‘yan, gusto kong dukutin ang lalamunan.

“Tabi nga, Accel! Basagin ko itlog mo, eh!” reklamo ko sa aking isang katrabaho na nakahandusay sa semento. Doon ko rin kasi nakitang inuupuan niya ang aking pantalon.

Sinuyod ko pa ang kabuuan ng sala. Sa iba’t ibang parte nito ay kanya-kanyang pwesto rin ang aking mga kasamahan na animo’y wala nang mga buhay ngayon. Sa tingin ko ay nasa sampu na lamang kaming naririto. Marahil ang iba ay nagawa pang makauwi ng kani-kanilang bahay, ngunit sa paraang gumagapang na lang iyon. Umaalingasaw rin ang amoy ng alak at sigarilyo sa buong kabahayan. Mapagkakamalan mo na nga itong hide-out ng mga target ng mga pulis para ipatokhang.

“Kingina n’yong lahat!” hindi ko na napigilang panunumbat dahil sa pagkaasar matapos kong mahanap ang aking mga sinasambang kasuotan na itinago nila kung saan-saan. Kasunod din nito ay nagdesisyon na rin akong magtungo sa second floor nitong bahay para tunguhin ang isa pang CR. Nang puntahan ko kasi ang banyo na malapit sa sala, nakita kong naroon din ang isa ko pang katrabaho na umibig na yata sa toilet bowl. Nakayakap siya roon at tila ba ayaw na niyang humiwalay. Lasing na lasing na talaga ang lahat at mukhang ako na lamang ang natitirang buhay.

Yakap ang aking mga saplot ay naging maingat din ako sa aking mga paghakbang sa hagdan. Ang dahilan kasi nito ay may ilan din akong katrabahong doon na rin inabutan ng kawalan ng malay.

Sa aking bawat paghakbang patungo sa ikalawang palapag, ang kaninang inis ko ay napalitan ng sari-saring katanungan. Habang papalapit ako sa CR na aking pupuntahan, unti-unti rin akong nakaririnig ng kakaibang ingay.

“Hhhnngghh… A-aahhhh… Sh*t! F*ck! S-sige pa…”

Nangunot na nga ang aking noo dahil sa pagtataka. Noong una ay nakaramdam pa ako ng takot sa pag-iisip na nagmumula iyon sa isang multong nagpaparamdam, ngunit sa huli ay nakumbinsi akong walang katotohanan ang nasa marumi kong isipan.