Hayallerle İmtihan

8. BÖLÜM-Bu o, kapıda karşıma çıkan kişi!

Herkes başıma toplanmış bir halde telaşla soru soruyorlardı. Beyza,çeşmenin başında yıkadığı bulaşığı bırakıp gözlerini şaşkınlıkla açmış bir şekilde,

-Vera! Noldu sana!?

Diye sordu. Bense hala olduğum yerde ayakta duruyordum. Bişey yoktu ki...benim hâlâ sakince durmama anlam veremeyen Zeynep teyze telaşlı bir şekilde bana ne yapmam gerektiğini söylüyordu.

-Selva! Kızım hemen banyodan pamuğu getir. İlk yardım çantasınıda getir. Vera sende hemen elini suya tut. Şimdilik şu mendili bastır oraya, bak sonra dahada kötüleşir.

Bende dediklerini yaptım. Aslında abartılacak birşey yoktu. Sadece elime cam girdiği anda, o anın şokuyla bağırdım. Sonrada çok ağrımadı. Bende elimdeki yarığa baktığımda yüzümü buruşturdum. Selva nerde kalmıştıki acaba? İnşallah dikiş gerektirmez diye içimden dua ederken cevabını Humeyra teyze vermişti bile.

-Eğer hemen tuz ile yağı basarsak yarana, dikiş gerektirmez canım. Dur ben alayım şurdan...

Diyerek ayağa kalktı Zeynep teyzede ona tuz ile yağı uzattı. O sıraya Selva yüzünü asmış bir şekilde, elinde pamukla,mutfağa girdi. Yüzüne zorla bir gülümseme yerleştirerek elindekileri annesine verdi. Şimdi niye böyle olmuştu ki bu kız? Evet. Şuan tam olarak elimdeki o derin yarığı unutup, Selva'nın yüzünün niye öyle olduğunu merak ediyordum. Neyse zaten geç oldu. Yarın sorarım nasıl olsa. Hihihi....Aaaahhh! Aff çok ağrıdı. İçimden gülerken dışımdan son ses bağırmam, dengesiz olduğumun bir kanıtı daha oldu. Humeyra teyze çok fena tuzu basmışta...biraz canım acıdı benim. Yani benimde bir canım var...Ben canlıyım

1 Saat sonra

SELVA

Vera elini kesince, annem bana , banyodan pamuk ve ilk yardım çantasını getirmemi istedi. Bende gülümseyerek mutfağın kapısından çıktım. Erkeklerin olduğu oda, banyoya giderken görülebilecek yerdeydi. Bende baktım kapıya ve kapalı olunca hızlıca banyoya gittim. Alacaklarımı aldım tam mutfağa gitmeye azıcık mesafe kalmıştı ki,erkeklerin olduğu kapı hızlıca açıldı ve daha önce görmediğim bir erkek çıktı. Ben tepkisiz kaldım, yani bende anlamıyorum ki niye öyle durdum. O anın şokuyla hızlıca"Subhanallahh!!" deyip gözlerimi kapattım. Hayır yani kardeşim nedir? Ben niye böyle yaptım ki? Nasıl yaparım? Nasıl bi elli saniye bekledikten sonra mutfağa gitmemki? Nasıl? Gözlerimi açtığımda zaten korktu heralde oda, hemen içeri girmiş. Ben şimdi kendimi suçladıktan sonra sıra geldi Musab'ı suçlamaya...büyük ihtimalle 'müsait geç' dedi. Ama insan bir sorar'abla musaitmi? Birisi geçecek' Hayır yani. Sormaz! Estağfirullah..ben böyle devam ederse herkesin arkasından atacağım, en iyisi susmak...ben mutfaktan nasıl gülümseyerek çıktıysam, girerkende bir okadar suratsız gireceğim heralde. Gülümsemeye çalıştım!zorla bir gülümseme!  Sonuçta bana mahrem olmayan birine yüzüm gözüktü, gördüm, göründüm...bundan kötü ne varki.?...nefsimle mücadele ediyordum resmen. Gördüm sonuçta onu, hatta gözlükleri vardı birde gözlüklerinin rengine yakışacak, kara gözleri...aff! Estağfirullah, Estağfirullah! Ben napıcam? Nasıl bu mücadeleye galip geleceğim?Dua etmekten başka çarem yok... Hadi "bismillah" Diyerek mutfağa girdim. Vera gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Bunun altında bişey var, daha bugün tanışmış olmuş olsakta, hemen samimiyeti ilerletmiştik. Elhamdulillah bizi buluşturan Rabbime. Humeyra teyze, tuz ile yağı Vera'nın eline çok fena bastı. Vera o acıyla bir bağırdı, ses gitmesin diye kapıyı kapattım. O derece. Sonra onun yüzünü buruşturmasıyla bende buruşturdum. Çok acıdı heralde garibim ya...şimdiki zamana dönecek olursak...evdeki tüm erkekler gitti. Babam, Musa amca, Vera'nın abisi, Talha ve kardeşim Musab. Hepsini de bizim derneğe yolladık. Orada yastık-yorgan olduğu için, rahatça uyuyabilirlerdi. Şimdilik Beyzagil ev bulamadığı için böyle devam edecek anlaşılan. Talha'nın zaten annesigil varmış o sadece bugünlük dernekte kalacakmış. Bunuda nerden öğrendim, Kardeşimden hihihi. :D şimdide saat on ikiye geldiği için bizde yataklarımızı hazırlıyorduk. Humeyra teyze ile annem aynı odada, Beyza, Vera ve bende benim odamda yatacağız. Elhamdulillah ki odam büyük. Yoksa bunlar nasıl sığacaktı orası bilinmez. Bende kendimi yatağa attım ve yavaş yavaş kapandı gözlerim...