"ေရွာင္က်န္႔...."
အသံေသးေသးေလးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္
ပိတ္ထားတ့ဲမ်က္လံုးမ်ားကို
အားယူဖြင့္မိသည္။ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ......
ပတ္၀န္းက်င္ကေတာ့ျမဴေတြဆိုင္းလို႔။
အျဖဴေရာင္ျပင္က်ယ္ႀကီးတစ္ခုကလြဲၿပီး
ဘာမွမရိွတ႔ဲအေနထားမွာ ေရွာင္က်န္႔
ထိန္႔လန္႔စြာ ပတ္ပတ္လည္ကိုၾကည့္မိသည္။"ေရွာင္က်န္႔...မေၾကာက္ပါနဲ႔...
ငါ...ေ၀့ရင္းပါ""ေ၀့..ေ၀့ရင္း.."
"ငါ့ကိုကူညီပါဦးေရွာင္က်န္႔!"
တုန္ရီေနတ႔ဲ သူ႔ကိုယ္က
စကားလံုးေတြကို ထြက္ခြင့္မျပဳ။
နႈတ္ခမ္းေတြေတြ ေျခာက္ေသြ႕ေနတယ္လို႔
ခံစားရတာေၾကာင့္ လ်ွာျဖင့္တစ္ခ်က္သပ္ကာ
ၿငိမ္ေနမိသည္။ဘာကစေျပာရမလဲမသိလို႔။
"ေရွာင္က်န္႔...ငါ့ကိုကူညီမယ္မလားဟင္.."
"ဘာ..ဘာကိုလဲ..."
"ငါ...ငါ့ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္လာခ်င္တယ္.."
ရင္ခုန္နႈန္းေတြရပ္တန္႔သြားၿပီး
မ်က္၀န္းေတြ ကမ်က္ရည္ေတြက
အလိုေလ်ာက္ခုန္ဆင္းလာသည္ဘာလို႔ငိုတာလဲ.....
တကယ္ဆို သူ႔ခႏၶာကိုယ္သူလိုခ်င္တာ
တရားပါတယ္."အ့ဲေတာ့...ငါဘာကူေပးရမွာလဲ..
တကယ္ဆို မင္းက ေသခ်င္လြန္းလို႔
ကိုယ့္ကိုကိုစီရင္ခ့ဲတ့ဲသူမဟုတ္ဘူးလား"စိတ္ထဲရိွတာေျပာလိုက္ေတာ့
တ႐ႊတ္႐ႊတ္နဲ႔ ငိုသံေလး
ထြက္လာသည္။"ငါ...ငါ ...အဆံုးစီရင္တာမဟုတ္ဘူး...
ငါ..လူသတ္ခံရတာ..""ဘာ!!"
"ဟုတ္တယ္...ငါ့ကို လူတစ္ေယာက္
အေဆာင္ေတာ္ေပၚကေနတြန္းခ်သြားတာ...ဘယ္သူမွန္းလဲမသိဘူး..
ငါသတိရေတာ့ ငါ့ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ
မင္းေရာက္ေနၿပီ...."ရုတ္တရက္ ဆိတ္ၿငိမ္တ့ဲအေနထားမွာ
ေ၀့ရင္းငိုသံဟာပ်ံ့လြင့္လို႔။
ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားရတ႕ဲ
အေနထားကတင္းက်ပ္လိုက္တာဆိုတာ။"ငါ့ကို တရားခံေဖာ္ေပးၿပီး ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကို
ျပန္ေပးပါေနာ္....ငါေတာင္းဆိုပါတယ္"
BINABASA MO ANG
ခ်စ္ေသာအရွင္(ချစ်သောအရှင်){Completed}
Fanfictionအခ်ိန္ေတြသာ ေက်ာ္ၿပီး မင္းဆီေရာက္လာေပမ့ဲ ငါ့အခ်စ္ေတြကေတာ့ မေက်ာ္လြန္ဘဲ မင္းကိုလြမ္းေနတုန္း အချိန်တွေသာ ကျော်ပြီး မင်းဆီရောက်လာပေမဲ့ ငါ့အချစ်တွေကတော့ မကျော်လွန်ဘဲ မင်းကိုလွမ်းနေတုန်း