A Beautiful Disaster [COMPLETED]

Chpater 44

Chapter 44: The girls in action

∞∞∞∞∞

Abby's POV.

Pinapakain nanaman ako ngayon ni Roberto. Okay naman siya kesa sa certain na mga tao dito. Tapos kinekwentuhan din niya ako nung pamilya niya at yung anak niya habang ako nakikinig lang. Syempre ngayong sitwasyon hindi na pwedeng agad agad magtiwala.

Bigla naman may pumasok dito sa kwarto kaya napalingon kami dun. I frowned when I saw his face.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.

"Bawal bang bisitahin yung bisita ko dito?" Paolo said and flashes a smile. Inirapan ko naman siya at hinayaan nalang siyang pumasok.

Lumapit naman siya saamin at kinukuha yung pagkain ko mula kay Roberto. Tinignan naman siya ni Roberto. "Ako na" sabi niya.

"Pero boss--"

"Ako na sabi eh!" Sigaw niya at walang nagawa si Roberto kundi ibigay sakanya yung pagkain ko at napatayo dun sa upuan sa harap ko. Umupo naman si Paolo dun sa harap ko habang hawak hawak yung plato na para saakin.

Tinignan naman niya yung mga tauhan na nandito. "Iwan nyo muna kami"

Tumango naman sila at sumunod sakanya. Lahat sila lumabas, leaving me and Paolo alone here. Umayos ako ng upo kahit na nakatali yung buong katawan ko dito sa may poste at yung mga paa ko nakatali rin ng lubid.  Tinignan ko lang siya habang hinahalo niya ng mabuti yung pagkain ko.

"Okay ka lang ba?" Tanong niya habang hindi nakatingin saakin at hinahalo pa rin yung pagkain ko.

"Sa tingin mo?" Tanong ko. Psh, don't ask the obvious please.

Medyo natawa naman siya sa sagot ko. Napakunot naman ako ng noo, may nakakatawa ba akong sinabi?

"Hindi ka pa rin talaga ng babago. Doctor Masungit." Sabi niya sabay ngiti saakin. Napairap naman ako, reminising tayo dito. "Oh. Ahhh" sabi niya pa sabay taas nung spoon na may lamang kanin na may halong ulam at tinapat na ito sa bibig ko.

Pero tumingin ako sa ibang direksyon, declining his offer. Mas gusto ko ng mamatay kesa makita pa pagmunukha niya.

"Ano bang kailangan mo saakin?" Tanong ko sakanya habang hindi siya tinitignan.

I heard him sighed at binaba na yung spoon sa tapat ng mukha ko.  Tinignan ko na siya at nakita king binaba muna niya sa lapag yung plano ko sabay abot nung partial ng kamay ko kasi yung kalahati nun nakatali.

"Let's get married"

Nanlaki yung mga mata ko sa gulat at inalayo yung kamay ko sa kamay niya kahit papaano.

"WHAT?! Are you crazy? Anong pinagsasabi mo?"

"Abby. There's no other way. Maliligtas mo yung sarili mo at yung anak mo kung sasangayon ka sa gusto ko ang ituloy yung kasal natin"

Tuluyan na nga siyang nabaliw. Omyghad. Hanggang ngayon hindi pa siya nakakapagmove on as my fiancée noon? Wow. Eh kung tutuusin set up lang din yun ng parents namin eh! Hindi ko naman talaga siya gusto!

"Let's start over. We could forget all this, Abby. Kakalimutan ko lahat ng naging kasalanan mo saakin, including yung pagchecheat mo--"

"Wait. Hold on. Anong pagchecheat ko?" Nalilitong tanong ko sakanya.

Eh sa pagkakaalam ko walang kami neto. Feeling lang niya dahil sineset up nga yung marriage namin. Lucky for me at hindi umabot dun.

"Yung nangyari sainyong dalawa ni Christian Buenaflor noon. But yeah, kaya ko namang tanggapin si Ethan bilang sarili kong anak--"