~BİR MUCİZE OLSUN~

1.BÖLÜM " VERDİĞİM SÖZ!"

"Murat ve İlayda siz benimle gelin siz ikiniz sağa sizde sola gidin. Birşeyden şüphelenirseniz eğer hemen haber verin" dedi genc kız.

" peki amirim" diye onay verdiler.

Genc kız tam dönüp gidecekken aklına gelen şeyle devam etti
"Ne olursa olsun gerek kalmadıkça silah kulanmıyaçaksınız ve içerdeki hiç bir çocuğa zarar gelmiyecek. Artık bu çeteyi çökertme vakti geldi anlaşıldı mı?"diye sert bi sesle hiç taviz vermeden onay istedi Savil.

"Anlaşıldı amirim"

Beklediği onayı alan genc kız arkasına dönüp dikkatli bi şekilde yıkık dökük olan apartmana giriş yapmak için apartmana yavaş hareketlerle yaklaştı.

Savil'in burdaki tek amacı içerde zorla hırsızlık ve dincilik yaptırılan çocukları sağ salim ailelerine kavuşturmaktı ve bunun için elinden geleni yapacaktı. Hatta elinden gelenin daha fazlasını yapacaktı.

Kendine söz vermişti ve sözünün hep arkasında duran bir genc kız olmuştur.

Savil kendi kendine planlar yaparken telsizden aniden gelen sesle irkilsede hemen kendini toparlayıp telsizi eline aldı.

"Ekip ikiden Ekip bire, orda durumlar nasıl gidiyor bir gelişme var mı?"

Savil önce telsizin sesini kıstı daha sonra cevap verdi
"Ekip birden ekip ikiye, hala beklemekteyiz ama biran önce içeri girmemiz lazım aksi takdirde çocuklara zarar verebilirler" dedi.

"Biraz daha bekleyelim çıkmazlarsa içeri gireriz." dedi telsizdeki genc adam.

"Daha ne kadar bekleyeceğiz Cem. 2 saat tam tamına 2 saat aralıksız bekliyoruz. Ben daha fazla bekleyemiyeceğim zaten hazır halde bekliyoruz 2 dakika sonra içeriye gireceğiz."dedi Savil sinirli ve karalı bir ses tonu ile.

Yanındaki takım arkadaşlarına dönüp eli ile işaret vereceği zaman telsizden gür bir ses yankılandı.

" SANA BİRAZ DAHA BEKLE DEDİM SAVİL! SONRA GEREKENİ YAPARIZ!" dedi Cem.
Savil ile aynı ses tonunu kullanarak ama tek farkla sesinde aynı zamanda itiraz kabul etmeyen bir tonda içermektedir.

Cem ve Savil aynı karakolda görev yapan iki amirdir ve birbirlerinden hiç hazetmeyen iki kişidir,en azından Savil öyle düşünüyordur.

Cem uzun boylu,esmer, ela gözlü ve aynı zamanda idalı bir kişiliğe sahiptir. Her kızın hayalini süsleyebilecek bir yakışıklılığa da sahiptir ama bir kişi hariç.

Cem'in bağırması üzerine Savil daha çok sinirlendi. Ona göre onunla aynı mertebede olan biri ona emir veremezdi. Değil emir sesini bile yükseltemezdi

Cem ile aynı ses tonunu kullanarak konuştu.
"BANA EMİR VERME CEM! BU GÖREVDE SEN NE KADAR SÖZ HAKKINA SAHİPSEN BENDE SAHİBİM VE ARTIK İÇERİ GİRMEMİZ GEREK YA ŞİMDİ BENİMLE BİRLİKTE GELİRSİN YA DA OLDUĞUN YERDE EKİBİNE EMİR VERİRSİN,TABİ EĞER DİNLERLERSE!"

Ekip arkadaşalarına dönerek daha sakin bir sesle
"Yelekleri giyin içeri gireceğiz!"dedi.
Ardından içeri girmek için son hazırlık olarak kurşun geçirmez yeleğini üzerine geçirirdi.

Silahına son bi kontröl yapıp fazladan şarjör alarak içeri girmek için bir adım attı ki telsizden gene ses geldi ama bu sefer ilkine göre daha sakin bir sesle konuştu Cem.

"İçerde 20 kişiden az kişi var.apatmana siz önden biz arkadan giriş yapalım"dedi.

Savil'in dudaklarının kenarı belli belirsiz yukarı kalktı ve ardından arkasına dönerek ekip arkadaşlarına el işareti ile içeri gireceklerini belirti.

Savil silahının eminiyetini indirerek harabe apartmanın kapısını yavaşça açarak içeri sakin bir şekilde giriş yaptılar daha sonra önlerine çıkan yarı dökülmek üzere olan merdivenlere yönelerek üst kata çıktılar.

Karşılarına çıkan katı tek kaşı havada bir şekilde incelemeye başladı genc kız.

Önlerinde uzun olmasa da bir koridor onları karşıladı koridorda karşılıklı tam tamına 4 oda vardı,toplam sekiz odalı bi kattalardı.

Bakışlarını ağır bi o kadarda hızlı bir şekilde odalara çevirdi odalara bakınca aslında kapılarının eski püskü birşey olduğunu anlamak zor olmadı onun için, hemen hemen bütün odaların kapıları eski püsküydü yanlızca bir odanın kapısı hariç o da koridorun sonundaki kapıydı.

Kapının tamamı siyahtı, siyah olduğu kadarda büyüktü. Depo kapılarını andıranacak bir gösterişe sahipti.

Savil nereye gideceğini anlamış olmanın verdiği mutlulukla yüzünde bir gülümseme oluştu ama sonra aklına gelen şeyle yüzü düştü.

Çocuklar! verdiğin söz!

Biraz daha oyalanırsa eğer çocuklara birşey olabildi.

arkasına dönüp
"Murat, İlayda, Samet ve Fuat siz benimle gelin, sizlerde dağılıp diğer odaları arayın anlaşıldı mı?"dedi fısıltılı bir ses tonu ile.

"Anlaşıldı amirim."

Beklediği cevabı alan Savil hemen harekete geçip odaya doğru yol aldı.

Artık bitiyordu kurtaracaktı o çocukları sözünü tutacaktı.Aylardır aradığı ve çökeltmeye çalıştığı çete bir kaç adım uzağındaydı.

Düşündü Savil ya çok geçse diye,ya geç kaldıysalar diye!'Hayır hayır!'
Bu kez kuracağım diye geçirdi içinden.

Savil bu düşüncelerle boğuşurken çoktan depo kapılarını andıran kapının önüne gelmişti bile.

Çok kısa bir süre siyah demir kapıyla bakıştıktan sonra yavaş yavaş kapıyı açtı ve içeriye çok hızlı bir şekilde giriş yaptı. Hem bağırıyor hemde etrafı inceliyordu.

"Eller başının hizasına gelecek şekilde havaya kaldırın ve yere diz çökün. Polis!
Murat bak bakalım çoc-"

Savil daha lafını tamamlayamadan karşısında gördüğü kişiyle adeta dona kaldı.

Nasıl yani? Aynı hatayı tekrarlamış olamazdı demi?

########
ARKADAŞLAR BU BENİM İLK KİTABIM BUNUN BİLİNCİNDE OLARAK DEĞERLENDİRİRSENİZ GERCEKTEN ÇOK MUTLU OLURUM!! BU ARADA EĞER Bİ YAZIM YANLIŞI VARSA LÜTFEN BENİ MANZUR GÖRÜN!!!

İlK BÖLÜM NASILDI SİZCE??

İYİ VE KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM♥♥♥

788 KELİME♡♡