~BİR MUCİZE OLSUN~

15.BÖLÜM"KAYBETMİŞLERİN KAZANMIŞ OLDUKLARI HİKÂYE"

Genc kız hastanenin terasında ayaklarını sarkmış bir şekilde ağlıyordu.

Evet ağlıyordu! Yaşadıklarına ağlıyordu, kaybettiklerine ağlıyordu, vazgeçmediklerine ağlıyordu, geçmişine ağlıyordu, geleceğine ağlıyordu, geç kaldıklarına ağlıyordu en çok da erken davrandıklarına ağlıyordu.

İnsan hiç geleceğine ağlar mıydı? Ağlıyordu Alvina.

Canı yanıyordu ama gören yoktu,görmek isteyen yoktu!
Dayanamıyordu artık, sanki biri boğazını sıkıyor da nefes alamıyor gibi hissediyordu.
En çok da Yiğit'in bakışlarına dayanamıyordu.

Yiğit'in Seda'ya aşk dolu bakmasına dayanamıyordu ama sadece bu kadarda değildi.

Dört gündür Savil'den hiçbir haber alamıyordu. Nerde? Ne yapıyor? Nasıl? Yaşıyor mu? Bu tür sorulara cevap aramaktan yorulmuştu.

O kadar çok yorgundu ki Hastaneye bile gelmeye niyeti yoktu ama gelmek zorundaydı, kurtarılmayı bekleyen birsürü can vardı, bunlardan biride sevdiğinin sevdiğiydi.

Ne kadar Yiğit'i düşünse de aklında hep Savil vardı.

Arkadaşıydı, canıydı, sırdaşıydı,en önemlisi de kardeşiydi ve o kardeşinden dört günüdür haber alamıyordu,düşündükçe delirecegini hissediyordu.

Kendimi işime verirsem belki biraz kafa dağıtabilirim?

Kendi kendine kurduğu cümleyle ayaklanıp acil'e değru yürüdü.

Çoğu insan morali bozuk olduğunda yanlız kalmak isterken, Alvina yanında bir arkadaşını isterdi çünkü yanlızlık ona iyi gelmiyordu,
Yanlızken düşüncelerinin onu boğmasından korkuyordu.

Babasının şiddetleri, annesinin çaresizliği, Yiğit'i kaybedişi, Emre'nin ölümü, Savil'in çöküşü derken hayat onu gerçektende çok yormuştu.

Onun hikâyesi kaybedenlerin hikayesindendi ve bu hikâyede umudunu kaybetmişlerin mucizesiydi.

Onu düşüncelerinden ayıran anonstan yankılanan cümlelerdi, duyduklarıyla hemen rotasının değiştirerek hastanenin çıkışına doğru koşarak hastaneden çıktı.

Karşısında gördüğü topluluğa ilerleyerek biraz sonra gelecek olan hasta hakkında bilgi aldı.

Atakan söze atılarak
"Hocam,trafik kazası. Kadın 35 yaşında,kazadan dolayı karnının sol tarafına cam batmış. Ambulansta ki arkadaşlardan biri yaklaşık 8-9 dakikadır kalbinin durduğunu söyledi."dedi.

Yılların verdiği tecrübeyle otoriteli bir ses tonu ile konuştu
"Peki kaç yaralı? Kaç ölü var? Doğru dürüst anlatsana Atakan."dedi.

"1 ölü 3 yaralı var. Yaralılardan birinin durumu çok ağır,yani az önce anlattığım kişi, biride nefes alış-verişlerinde zorlanıyor ve sağ kolu kırık, bir diğeri ise sadece sağ bacağını hissedemiyor."dedi Atakan tek solukta.

Alvina başını sallayıp gelecek olan ambulansı beklemeye başladı.

Kısa bir süre sonra siren sesleri hastanenin bahçesinde yankılandı ardından bahçeye giren ambulans ile Alvina yanındaki doktor arkadaşlarıyla birlikte ambulansın yanına doğru adımlarını yöneltti.

Kapının açılmasını bekleyen Alvina duyduğu sesle başını sesin kaynağına çevirdi.

Karşısında uzun boylu bir adam kucağında ise dokuz ya da on yaşlarında küçük bir kız çocuğu.